Magdalena 17

"Dlaczego pokazałeś mi wczoraj twój język? Ja nic zły nie zrobiłem",  próbowałem zaczynać rozmowę. Ania opowiedziała:" Mój ojciec czytał nas list, w który twój ojciec pisał, że ty tu przyjdziesz z wozu towaru. Byłoby dobrze, gdyby ty tu można rozejrzeć się trochę. Tu u nas w handlu, a także w rodzinie. Tu na pewno będzie coś ciekawego zobaczyć. To interesującym w rodzinie, na pewno chodziło o mnie, i od razu daje ci moją opinię. Ja nie daje mi do powiązane. W żadnym przypadku, i mój ojciec ot wie". Stałem tam jak mi ktoś mi wiadra lodowatej wodzie na głowie lała. To było przyczyna! Ja nie widziałem ten list, a mój ojciec na pewno nie miał taki zamiar. Ale nagle było dla mnie jasne, w jaki skomplikowanej sytuacji byłem przez myśli dziewczyny i nagle zaczynałem się śmiać głośno. "chyba źle rozumiałeś. Mój ojciec z pewnością nigdy nie miałem taki intencji. W naszej rodzinie ..... wiesz, tylko żenił się z miłości, ze wszystkimi problemami który to prowadzi. Moja matka ... " Jej ojciec wrócił , i przerwaliśmy nasze rozmowę. Byłem zadowolony, mogłem tak szybko zmienić zdanie u Ania.

Powiedziałem panu Kachel, że mój ojciec był zdania, że to było konieczne, ze względu na wrażliwość lądunek, nie musi wielokrotnie być rozładowany. Wrażliwe pręgi ołowiu mogby byc uszkodzone. Dlatego wozy musiały byc załadowane raz w hucie, wtedy tylko konie byli do zamiany u dom handlego pana Kachel. Na początku mój ojciec chciał trzy nowe wozy dać do dyspozycji. Pan Kachel był bardzo entuzjastyczny o planach wspólnej handlu w ołów, i chciał myśleć o jak  wykorzystać jego woźniców, zgodnie z jego książek, i następnego dnia rano, dać mi odpowiedź. Ja byłem bardzo zadowolony ze sprawnym zakończeniu mojej misji, i poszłam powrotem do naszej sypialni. Pokój był jasny i czysty, dwie łóżku stali naprzeciwko siebie na ścianie, przestronnej piorkowy koce były pokryte barwną tkaninę. Wszystko czyste i świeże tchnienie, jednak było coś inaczej od rana ; na stoliku stał dzbanek z wielkim bukietem kolorowych kwiatów. Czułem słoik, woda była bardzo zimna, więc krótki czas temu, ktoś tam postawiał. Natychmiast pomyślałem o Ania, i tym samym moment przeszedł przyjemne uczucie. Wymieliśmy tylko kilka słów,ale od razu mieliśmy dużo podobieństwo. Na schodach spotkałem Anię.

 

‘Waarom stak je gisteren je tong tegen me uit? Ik heb je toch niets gedaan?’ probeerde ik een gesprek te beginnen. Anna zei: ‘Mijn vader heeft ons een brief voor gelezen, waarin je vader schreef, dat jij met een levering hierheen zou komen. Het zou goed zijn, als jij je hier bij ons in de handel en ook in de familie, een beetje kon rondkijken. Er zou zeker wat interessants te zien zijn.  Met het interessants in de familie heeft hij zeker mij bedoeld, en daarbij zal ik je meteen mijn mening geven. Ik laat me niet koppelen. In geen geval, en dat weet mijn vader ook.’ Ik stond er bij of ik een emmer ijskoud water over me heen had gekregen. Dat was het dus! Ik had de brief helemaal niet gezien, en mijn vader had het zeker ook niet zo bedoeld. Maar plotseling werd me duidelijk, in wat voor ingewikkelde situatie ik door de gedachten van het meisje was beland, en moest opeens heel hard lachen. ‘Dat heb je dan verkeerd begrepen. Mijn vader heeft zeker nooit zulke gedachten gehad. Bij ons in de familie..... weet je, daar wordt alleen uit liefde getrouwd, met alle problemen op de koop toe. Mijn moeder...’ Haar vader kwam weer terug, en we onderbraken ons gesprek. Ik was tevreden, dat ik de stemming bij Ania zo snel had kunnen veranderen.

 Ik vertelde aan heer Kachel, dat mijn vader van mening was, dat vanwege de gevoeligheid van de lading, er niet meermaals omgeladen moest worden. Dan konden de buigzame loodstaafjes beschadigd raken. Daarom moesten de wagens in de smelterij geladen worden en hoefde er bij handelshuis Kachel alleen van paarden gewisseld te worden. Voor het begin wilde mijn vader drie nieuwe wagens ter beschikking stellen. Heer Kachel was zeer enthousiast over de plannen van een gemeenschappelijke loodhandel, en wilde de inzet van zijn voerlui volgens zijn boeken nog een keer goed overdenken en mij volgende morgen antwoord geven. Ik was heel tevreden over de goede voltooing van mijn missie, en ging naar onze slaapkamer. Het kamertje was licht en schoon, twee bedkasten stonden tegenover elkaar aan de wand, de luchtige donsen dekens waren met een bonte stof overtrokken. Alles ademde fris en schoon, toch was er iets of wat verandert sinds vanmorgen; op een klein tafeltje stond een kruik met een grote bos bonte bloemen. Ik voelde aan de kruik. Het water was nog heel koud, dus kon hij er nog niet zo lang geleden neer gezet zijn. Ik dacht gelijk aan Ania, en onderging daarbij een aangenaam gevoel. We hadden slechts een paar woorden met elkaar gesproken, maar daarbij toch meteen veel overeenstemming gevonden. Op de trap naar beneden trof ik Ania.