Magdalena 55

Potem podszedłem do mnie znanego radnego i zapytałem go, czy rada miasta się angażuje w tej sprawie. On jednak odmówił tego. Więc cały proces było czymś od Ojca Ignacego, i nie miał znaczenia. Chciałem wrócić do naszego domu, gdzie godzinę temu odjechałem. Jedno nasze sługi spotkałem na połowa droga i powiedział mi, że Magdalena zniknęła. Słyszałem w domu, że Magdalena słyszała od służąca od protokol w klasztorze. Chciała, iść do naszego ogrodu, ale nigdy tam nie przybyła, powiedziała inna służąca. Ja osiodłem konia i jechałem przez brama Kobiet z miasto. Magdalena byłoby uciekać w tym kierunku, pomyślałem. Patrzyłem uważnie, na lewo i na prawo, za każdym krzakiem i drzewem, za każdym domu i ogrodzenia. Sprawdziłem każdy wóz, ktory przejechała koło mnie. Ale musiałem zawrócić po kilku godzinach. Jechalem tak daleko aż ona nie mogła chodzić. Miałem mała iskierka nadziei, że znajdę jej w domu. Ale tam nie widzieli ją. Było jeszcze trochę czasu do zmierzchu, więc pojechałem jeszcze raz, teraz w przeciwnym kierunku, do Seifersdorf na drodze do Bautzen. Może ona po prostu nie chciała iść tam, skąd przychodziła ? Ale tutaj też wyszukiwania było bezskuteczny. Wróciłem do domu, akurat przed zamknięcie bram miasta. Poszedłem ponownie do klasztoru. Okienko otwierali dla mnie, ale kiedy poznali moją twarz, błyskawice zamknieli.

Teraz siedzę i myślę. Jak mogę znaleźć Magdalena? Gdzie ona może być? Dlaczego nie została jeden z jej znaków? Czy ona przewidziała taki sidła? Tego nie wierzę, bo tu tylko zna ludzi, którzy chcą najlepszy dla niej, i byly z nią szczery. Czy usłyszała od księdza z Rzymu?

Vervolgens liep ik naar een mij bekende raadsheer en vroeg hem, of de raad van de stad met deze aangelegenheid bezig was. Dat werd echter ontkend. Dus was de hele gang van zaken iets van pater Ignatius, en had geen betekenis. Ik wilde terug naar onze hof, waar ik ongeveer een uur geleden vertrokken was. Een knecht kwam me tegemoet en vertelde me dat Magdalena verdwenen was. Ik hoorde in de hof, dat Magdalena van een andere meid over het protocol in het klooster gehoord had. Ze wilde naar onze tuin gaan, maar was daar nooit aangekomen, zei weer een andere meid. Ik zadelde een paard en reed door de Vrouwenpoort de stad uit. In die richting zou Magdalena op de vlucht slaan, dacht ik. Ik keek ingespannen, naar links en naar rechts, achter elke struik en boom, achter elk huis en elk hek. Ik controleerde elke wagen die ik voorbij reed. Maar na enkele uren moest ik omkeren. Ik was zo ver gereden, als zij niet kon lopen. Een klein sprankje hoop had ik nog, dat ik ze weer in de hof zou aantreffen. Maar daar was ze niet meer gezien. Er was nog een beetje tijd tot de schemering, daarom reed ik er nog een keer op uit, nu in de tegenovergestelde richting naar Seifersdorf op de straat naar Bautzen. Misschien wilde ze juist niet daarheen, vanwaar ze gekomen was? Maar ook hier was alle zoeken vergeefs. Ik keerde naar huis terug, nog net voordat de stadspoorten gesloten werden. Ik ging nogmaals naar het klooster. Het venstertje werd voor me opengedaan, maar toen men mijn gezicht herkende, werd het weer dichtgeslagen.

Nu zit ik hier en denk na. Hoe kan ik Magdalena vinden? Waar is ze toch? Waarom heeft ze niet een van haar tekens achter gelaten? Had ze zo’n val aan zien komen? Dat geloof ik niet, want hier kent ze alleen maar mensen, die het goed met haar menen, en eerlijk tegen haar waren. Had ze van de pater uit Rome gehoord?