szkoła w Proszowa
Spojrzałem na drugim brzegu Bobra i zobaczyłem ją tam, szczęśliwy z jej dzieckiem, teraz znalazła ochroniarz w silny wieży rycerskiej, który ochroni ich na wszystkich napadów Husytów. W wieża nie było rady biskupiej, i żaden Ojciec Ignacy, za oni mają się bać. Magdalena zrobiła, co mogłem oczekiwać od niej. Jak zwierzę najpierwsze szukała wiarygodnie chronienie dla swoje dziecko, które jeszcze nie urodziło się, i znalazła. Czy ona teraz, dla mnie musiała ryzykować ta bezpieczeństwo? Czy ona z dzieckiem poszła z mną, i iść znów do niepewne czasy? Moja miłość do Magdaleny, nigdy nie czułem tak silny, jak w tym momencie. Walczyłem z moimi tak rozsądnych myśli o przyszłości i bezpieczeństwa mojej żony, która kiedyś weszła z wielkiej ufności w mojej ochrony.
W trakcie moje rozwagi położyłem się w trawie, bo moja plecy znowu bardzo bolały. Kiedy prostowałem się ponownie, oby troje już nie byli. Byłem sama ze moimi myślami. Wszyscy kręcili około ten jedyne pytanie: czy ja mam przekroczyć Bobra i przejdź do Magdaleny. Mogę sobie wyobrazić, że ona przy puszta, że szukam nią. Ale co ona zdecydowałby, gdyby znalazłem ją? Czy ona nie podjęła już decyzji? Czy ona znów ma popaść w niepewności? Siedziałem tam jeszcze około godziny na brzegu Bobra. Na końcu wstałem i podszedłem powoli i bardzo smutny, droga z powrotem, która przyszedłem tak szczęśliwa. Ale jestem przekonany, że zrobiłem dobrą decyzję, ponieważ czułem, jak bardzo nadal kocham Magdalenę.
Ik keek naar
de andere Bober oever en zag haar daar, gelukkig met haar kind, dat
ze nu ook een beschermer gevonden had, daarachter de sterke
riddertoren, die ze voor alle Hussietenaanvallen beschermen werd. In
de toren was geen bisschoppelijke raad en geen pater Ignatius, waar
ze bang voor hoefde te zijn. Magdalena had dat gedaan, wat ik van
haar had kunnen verwachten. Als een dier had ze eerst aan de
bescherming van haar kind, dat nog geboren moest worden gedacht en
had een betrouwbare bescherming gezocht en gevonden. Moest ze dat nu
voor mij op het spel zetten? Zou ze met haar kind weer onzekere
tijden tegemoet moeten gaan? Mijn liefde voor Magdalena, had ik nog
nooit zo sterk gevoeld, als in deze minuten. Ik vocht met mijn zo
verstandige gedachten over de toekomst en zekerheid van mijn
vrouw, die zich ooit in groot vertrouwen in mijn bescherming begeven
had.
Ik was
tijdens mijn overwegingen achterover in het gras gaan liggen, omdat
mijn rug weer erg pijn deed. Toen ik weer rechtop kwam, waren ze alle
drie verdwenen. Ik was alleen met mijn gedachten. Steeds draaiden die
rondom die ene vraag, of ik nu de Bober oever moest steken en naar
Magdalena gaan. Ik kon me goed voorstellen, dat ze aannam, dat ik
haar zou zoeken. Wat zou ze echter beslissen, als ik haar gevonden
had? Had ze niet al beslist? Moest ze zich opnieuw in de onrust
storten? Ik zat nog ongeveer een uur, daar aan de Bober oever.
Tenslotte stond ik op, en ging langzaam en zeer verdrietig de weg
terug, die ik zo blij gekomen was. Maar ik was ervan overtuigd, dat
ik een goede beslissing genomen had, niet ten laatste, omdat ik
voelde, hoe zeer ik nog steeds van Magdalena houd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten