uitbranden van een wond
Wódz zamku kiwał głową i odszedł. Czułem się tak, jakby ból z mojego barku rozszerzył po moim ciele i straciłem ponownie na kilka godzin przytomność. Było już ciemno w moim pokoju, kiedy obudziłem się zlany potem przez imponującą śnie. Obrazy i zdarzenia były tak blisko, jak gdybym właśnie przed chwile doświadczyłem. W moim sen byłem z powrotem w Bohemski Pertoltice i jadłem z Państwa w godzinach wieczornych. Nagle stała na bardzo wysokim balkonie dziewczynka w jej nocne koszuli i krzyczała do mnie: "Proszę, powiedz mi bajki! Proszę, powiedz mi bajki! ", i skoczyła z balkon na dół, skoczyła do mnie. Starałem się ją złapać, i obudziłem się. Prawdopodobnie pomyślałem podczas mojej być rana, że mogę umrzeć. Najsmutniejsze było dla mnie w tym momencie, że nie może nadal uczestniczyć w przygotowaniach do ślubu. Z tymi myślami chyba wspominałem o obiecanka, zrobiłem małą dziewczynkę w Pertoltice. Ale do tej pory nie umierałem, a teraz z dość wesołej myśli, chciałam przed wszystkim być wkrótce zdrowa.
Żona wódz zamek przyszedł aby spojrzeć jeszcze raz na moje rany, przemywała go i odnowiła ponownie nałożone bryła cebula. Ale postawiła twarz bardzo niepokojące, a ja sam zauważyłem z mój ból, że nie był dobrzy. Następnego ranka wpadli starego człowieka, który miał duże doświadczenie z urazami bojowych. Spojrzał dokładne na rany i powiedział, że tylko spalenie może jeszcze pomóc. Dziadek mój opowiadał mi kiedyś o tym, że ten ból będzie nie do zniesienia, i że wielu ludzi umierali przez to. Jednak, zgodziłem się natychmiast, ponieważ chciałbym znieść wszystko, ale uzyskać zdrowe.
Mężczyzna znalazł odpowiedni pręt żelazny i przyniósł mu gorący w moim pokoju. Wódz zamku związał mnie na brzuchu leżący na mój łóżku, i pchnął mnie kulę tkaniny w ustach, w czym mógł ugryźć kiedy bólu nie do wytrzymane. Potem pchnął mnie na kocach i niezwykle straszne szalone ból przeszedł przez całe moje ciało. Szczęki skurczyli się razem, a ja znowu straciłem przytomność.
De
burchthoofdman knikte, en ging weg. Ik had het gevoel, alsof de pijn
zich vanuit mijn schouder over mijn hele lichaam uitbreidde en
verloor weer voor een paar uren het bewustzijn. Het was al donker in
mijn kamer, toen ik badend in het zweet wakker werd door een
indrukwekkende droom. De beelden en gebeurtenissen waren zo nabij,
alsof ik ze zojuist beleefd had. Ik was in mijn droom weer in het
Boheemse Berzdorf en had bij het heerschap ’s avonds gegeten.
Plotseling stond op een zeer hoog balkon aan het huis het kleine
meisje in haar nachtjapon er riep naar mij: ‘Alsjeblieft vertel mij
toch verhalen? Alsjeblieft vertel me toch verhalen!’, terwijl ze
van het balkon naar beneden, naar mij toe sprong. Ik probeerde haar
op te vangen, en werd wakker. Ik moet waarschijnlijk al tijdens mijn
verwonding er aan gedacht hebben, dat ik ook zou kunnen sterven. Het
droevigste voor mij op dit ogenblik was, dat ik niet verder kon
deelnemen aan de voorbereidingen voor het huwelijk. Bij deze
gedachten zal me ook de belofte ingevallen zijn, die ik in Berzdorf
het kleine meisje gedaan heb. Maar ja tot nu toe was ik nog niet
gestorven, en met een nu redelijk vrolijker gedachte, wilde ik in
ieder geval snel weer gezond worden.
De vrouw van
de burchthoofdman kwam nog een keer, naar mijn wond kijken, waste
deze schoon en vernieuwde nog een keer de opgelegde uienbrij. Ze trok
echter een zeer zorgelijk gezicht, en ik merkte ook aan mijn pijn,
dat het er niet goed voor stond. De volgende morgen kwam ze met een
oude man, die veel ervaring met gevechtsverwondingen had. Hij bekeek
de wonde en zei, dat alleen uitbranden nog zou kunnen helpen.
Grootvader had me hier over verteld, dat de pijn hiervan ondraaglijk
zou zijn, en dat menigeen hierbij gestorven was. Desondanks ging ik
meteen akkoord, want ik zou alles willen verdragen, om maar weer
gezond te worden.
De man zorgde
voor een geschikte ijzeren staaf en bracht hem roodgloeiend in mijn
kamer. De burchthoofdman bond me op mijn buik liggend op mijn bed, en
duwde een stoffen bal in mijn mond, waarop ik kon bijten als ik van
de pijn verging. Vervolgens duwde hij me vast op mijn dekens, en een
waanzinnig makende pijn trok door mijn hele lichaam. Mijn kaken
sloegen in kramp op elkaar, en ik raakte weer bewusteloos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten