Konstantin von Wegerer 97

Hans Ulrych von Schaffgotsch

Szlachetni Śląska wybrał Hansa Ulricha jako jej obrońca. Dlatego on obozował w 1627 pulk z swój państwo, który mógł walczyć, kiedy byłoby potrzebnie dla interesie Ślązaków. Jego nadzieja, jednak było to, że wojna wkrótce się skończyło. Z jego obozu w Głubczyce wrócił tak często jak tylko mógł, do Stara Kamienica, a latem także do Gryf, gdy cała rodzina tam mieszkał w zamku. Poprosiłem go, aby mnie, trzymać mnie tak daleko z wojna aż był możliwe. Jednak byliśmy nadal dobrymi przyjaciółmi same jak wcześniej, ale w odniesieniu do prowadzenia wojny, nasze umysły były nieprzejednanie siebie. Hans Ulrich zgadzał natychmiast na moje życzenie, bo miałem zrobić dużo więcej dla niego w Stara Kamienica, kiedy on był ze swego pułku. Po nad to, on był spokojniejszej, wiedząc mnie jako swojego powiernika u jego rodzinie.

Powiedział mi, na jakiś odwiedziny, że on spotkał cesarski generał Albrecht von Wallenstein, który w międzyczasie stał książę Sagan, na jego zaproszenie. Ten mu powiedział od swoje plany wojenne oraz wyjaśniono mu szczegółowo plany odnowienia władzy cesarskiej na korzyść całego kraju, z którym Hans Ulrich, był  bardzo pod wrażeniem. Później oboje spotkali się jeszcze raz, i Hans Ulrich wyraził chęć rekrutacji pułk dla wojska Albrechta, i wejść do swej służby. Od tego czasu, on coraz rzadziej postrzegane ze swoją rodziną, chociaż on był one szczególnie potrzebne.

De Silezische stand had Hans Ulrich tot hun verdediger gekozen. Hij legerde daarom in 1626 in zijn heerschap een regiment, dat in geval van nood door de belangen van de Sileziër zou vechten. Zijn hoop was echter, dat de oorlog weldra voorbij zou zijn. Vanuit zijn kampement bij Leobschütz kwam hij, zo vaak hij kon, terug naar Kemnitz, en in de zomer ook naar de Greiffenstein, als de hele familie in de burcht woonde. Ik had hem gevraagd, om mij zo mogelijk uit de hele oorlogsgebeuren te houden. We waren weliswaar nog steeds dezelfde goede vrienden als vroeger, maar met betrekking op het oorlog voeren, liepen onze meningen echter onverzoenlijk uiteen. Hans Ulrich ging meteen met mijn wens akkoord, want ik moest voor hem in Kemnitz veel meer doen, als hij bij zijn regiment was. Bovendien was hij gerust, mij als zijn vertrouweling bij zijn familie te weten.

Hij vertelde mij bij een bezoek, dat hij met de keizerlijke generaal Albrecht von Wallenstein, die intussen ook hertog van Sagan geworden was, op diens verzoek, een ontmoeting had gehad. Die had hem zijn oorlogsplannen, en de plannen voor een vernieuwing van de keizerlijke macht ten gunste van het hele land uit de doeken gedaan, waarvan hij, Hans Ulrich, zeer onder de indruk was. Later hadden de beiden zich nog een keer getroffen en Hans Ulrich had zich bereid verklaard, om voor het leger van Albrecht een regiment aan te werven, en in zijn dienst te treden. Vanaf die tijd, werd hij steeds zeldzamer bij zijn familie gezien, hoewel die hem bijzonder nodig hadden.