Konstantin von Wegerer 102

Król Gustav Adolf II od Szwecja

Na spokojnego życia rodzinnego jednak jeszcze nie można sobie myśleć. Jeszcze w roku zwolnienia księcia von Wallenstein jako naczelny dowódca armii cesarskiej, w lecie 1630 roku król szwedzki Gustaw Adolf z małym ale dobrze wyszkolony, dobrze zdyscyplinowanej i wysoce zmotywowanych armii wylądował na Pomorzu. Jego celem było, ewangeliczny - zachowaj chrześcijańską religię uratować z swoich prześladowców. Został liczne prośbę o pomoc z Niemiec, który prawie w całości został zajęty przez siły katolickie, i bardzo cierpiał przez to. Gustav Adolf triumfował wkrótce zjadliwy o dowódcy katolickiego Tilly w Breitenfeld koło Lipska. Cały Północna - Niemcy został zwolniony. W następnym roku on ponownie wygrał od sił katolickich w Rain am Lech, a wraz z tym spadł południowo - Niemcy w ręce króla szwedzkiego, jedynie Austria miał teraz jeszcze być zdobyty.

W tej beznadziejnej sytuacji, cesarz pomyślał znowu z jego byłych generałów i książąt, który uwolnili go z poprzedniego grozę sytuacja, o Książa Albrechta von Wallenstein. Hans Ulrich był często gościem u Albrechta w Fryd landzie w ostatnich latach, i znał jego postawa bardzo dobre. Albrecht po jego zwolnieniu, wprawdzie udało się trzymać swój majątek , ale był głęboko urażony. Jego charakter było tak, że on nigdy nie zapomni tej zniewagę.

Książe von Wallenstein dostał natychmiast po wylądowaniu Gustawa Adolfa od niego oferty, z armią 12.000 ludzi z dużo artyleria i walczyć przeciwko cesarzowi. Hans Ulrich razem z Albrecht już zaprojektowany plan walki przeciwko Austrii. Po wielkich zwycięstwach Gustav Adolf te negocjacje zostały tymczasowo przerwane. Podczas penetracji wojsk ewangelicznych w Bohemy, jednak miały być przywrócone stosunki majątkowe, jak przed wojną. Dla Albrecht to znaczył, że musiał się bać utracić swoich wielkich posiadłości. Dlatego wycofał się znowu dalej od Gustawa Adolfa.

Teraz on reagował na prośbę o pomoc od cesarza. W kwietniu 1632 roku doszło do konwent z nim. Albrecht musiał podnieść dużą armię, z nim jako jedyny dowódca, bez jakiejkolwiek ingerencji o dworze cesarskim. Otrzymał liczne wyłączne prawa, szczególnie że mógł niezależnie zawrzeć pokój. Jako odszkodowanie przyznano mu najwyższe stanowisko w państwie, nazywane Kurwürde. Z tym był książę Albrecht Wallenstein niemal równoznaczne z cesarzem, i jego władzy nad wojskiem nawet wyższe. W krótce Albrecht przekonał Hans Ulrich do przyjąć stanowiska dowódcy pułku w jego armii. On przede wszystkim miał bronić Śląsk i tam dzięki jego wysokiej cenionych u szlachta Śląskiej tam zapewnić spokój.

Aan een rustig familieleven, kon men echter nog niet denken. Nog in het jaar van het ontslag van hertog von Wallenstein als opperbevelhebber van het keizerlijke leger, was in de zomer van 1630 de Zweedse koning Gustav Adolf met een klein, maar goed getraind, goed gedisciplineerd en zeer gemotiveerd leger in Pommeren geland. Zijn doel was het, de evangelisch - christelijke religie van zijn vervolgers te redden. Hij had talrijke verzoeken om hulp uit Duitsland ontvangen, dat bijna in zijn geheel door katholieke troepen bezet was, en daar zwaar onder leed. Gustav Adolf zegevierde al snel vernietigend over de katholieke veldheer Tilly bij Breitenfeld vlakbij Leipzig. Heel Noord - Duitsland was bevrijd. In het jaar daaropvolgend won hij nog een keer van de katholieke troepen bij Rain am Lech, en daarmee viel ook Zuid - Duitsland in handen van de Zweedse koning, alleen Oostenrijk was nu nog te veroveren.

In deze uitzichtloze situatie dacht de keizer weer aan zijn vroegere veldheren en vorsten, die hem al eerder uit zijn netelige positie bevrijd hadden, aan hertog Albrecht von Wallenstein. Hans Ulrich was in de laatste jaren vaak te gast bij Albrecht in Frydland en kende zijn houding heel goed. Albrecht had na zijn ontslag weliswaar al zijn bezit kunnen houden, maar was diep beledigd. Zij karakter was van dien aard, dat hij deze belediging ook nooit zou vergeten.

Hertog von Wallenstein had meteen na de landing van Gustav Adolf van deze een aanbod gehad, met een leger van 12.000 man en veel geschut tegen de keizer ten strijde te trekken. Hans Ulrich had met Albrecht ook al een strijdplan tegen Oostenrijk ontworpen. Na de grote zeges van Gustav Adolf waren die onderhandelingen voorlopig afgebroken. Tijdens het binnendringen van evangelische troepen in Bohemen zouden echter de bezitsverhoudingen als voor de oorlog hersteld worden. Albrecht moest daarom bang zijn om zijn groot bezit te verliezen. Hij trok zich daarom weer verder van Gustav Adolf terug.

Nu reageerde hij op de roep om hulp van de keizer. In april 1632 kwam een verdrag met hem tot stand. Albrecht moest een groot leger oprichten, met hem als enige bevelhebber, zonder enige inmenging van het keizerlijke hof. Hij kreeg vele exclusieve rechten, in het bijzonder ook om zelfstandig vrede te sluiten. Als schadeloosstelling kreeg hij de hoogste post in het rijk, de Kurwürde toegekend. Daarmee was hertog Albrecht von Waldstein bijna gelijkgesteld met de keizer, wegens zijn macht over het leger zelfs hoger. Albrecht kreeg ook gauw genoeg Hans Ulrich zover voor een post als overste over een regiment in zijn leger. Hij zou hoofdzakelijk Silezië verdedigen en daar door zijn hoog aanzien bij de Silezische stand daar voor rust zorgen.