zaterdag 20 januari 2018

Konstantin von Wegerer 111

General-feldmarszałek van Lamboy 


Tak Hans Ulrich był faktycznie w pierwsze dni czerwca 1635 roku długo torturowani przez Ratyzboński sądu krwawy trzy godziny. Jednak nie ważny jak straszny oni go torturowali, on im nic nie powiedział. Kiedy oni przynosili go po przetrwany tortura w moim pokoju, powiedział: „Spójrz, jak kaci, ja biedny robak, dla wykonany usług dla cesarza załatwili. Ja opiekowałem w kolejnych dniach jego złamanych kończyn i naciągnęły stawy z maści i wcieranie, jak tylko mogłem. Hans Ulrich miał rozdzierający ból, od który ja mogłem go zwolnić tylko częściowo. Mimo to podyktowane mi w połowie czerwca kolejny list do cesarza, w którym ponownie postulowane swoją niewinność i błagał go, aby mieć miłosierdziu z jego niedoli, a także dać pozwolenie na wezwanie o pomoc od swoich dzieci. Ten list pozostał bez odpowiedzi.

Byliśmy całkowicie odcięte od świata w naszych pokoi. Mnie jednak udało się, chociaż kilka razy, krótki komunikaty werbalny od Hans Ulrich później na zewnątrz napisać i wysłać. Zrobiłem to z narażeniem własnego życia, ponieważ byliśmy stale śledzony. Tak usłyszałyśmy od Anna Ursula z Ołomuniec że tam general - feldmarszałka Lamboy młoda Anna Elisabeth zaoferował rękę i obiecał jej ogromne bogactwo. Hans Ulrich jednak wezwała jego siostra, z tym Lamboy utrzymania żadnych kontaktu.




Zo werd Hans Ulrich daadwerkelijk in de eerste dagen van juni 1635 door de Regensburger bloedrechtbank drie uur lang gefolterd. Hoe erg ze hem ook martelden, ze kregen niets van hem te horen. Toen men hem na een doorstane marteling bij mij in mijn kamer droeg, zei hij: ’ Kijk, hoe de beulen, mij arme worm, voor de voor de keizer verrichte diensten hebben toegetakeld!’ Ik verpleegde in de daaropvolgende dagen zijn gebroken ledematen en verrekte gewrichten met zalven en inwrijvingen, zo goed als ik maar kon. Hans Ulrich had helse pijnen, die ik hem maar gedeeltelijk kon verlichten. Desondanks dicteerde hij me midden juni opnieuw een brief aan de keizer, waarin hij nog een keer zijn onschuld bepleite en hem smeekte, om erbarmen te hebben met zijn ellendige toestand, en ook om aan de roep om hulp van zijn kinderen toe te geven. Ook deze brief bleef onbeantwoord.


We waren in onze kamers volledig van de buitenwereld afgesloten. Mij lukte het weliswaar enkele keren, een korte mondelinge boodschap van Hans Ulrich later buiten op te schrijven en te versturen. Dit deed ik met gevaar voor mijn eigen leven, want we werden constant bespioneerd. Zo hadden we van Anna Ursula uit Olmütz gehoord, dat daar de generaal - veldmaarschalk Lamboy de jonge Anna Elisabeth zijn hand had aangeboden en haar grote rijkdom had beloofd. Hans Ulrich had echter zijn zus dringend aangeraden, met die Lamboy geen contact te onderhouden.

Geen opmerkingen: