Slub przed skola w Proszowa latach 30
Nie
mogło więc trwać długo, aby obaj później, mieli międzyczasie
osiemnaście lat, zakochali się w leśnik jego pomocy. Jedynym
problemem było to, że opozycja obu mężczyzn zakochali się
dokładnie odwrotna. Leśnik kochał Ania, a jego pomocy Magdalenie.
To spowodowało całą serię niezbyt ładnych, a czasem tragicznych
zmian i nieporozumień, których Jörg Hans Ulrich też nie mógł
rozwiązać, bez względu na to, jak bardzo starał się. W końcu to
Magdalena utrzymywała swoją miłość do leśniczego. Jednak
rozczarowany pomocnik leśny Johann był tak szybko pod wrażeniem
Anji, jak przed tym o Magdaleną.
Więc nic dziwnego, że ślub tych dwóch dziewcząt odbył się tego samego dnia w roku 1719. Obie pary mieszkały później w tym samym domu, w leśniczówce. Obie kobiety zaszły w ciążę w tym samym czasie i ludzi uważali również, że prawie równocześnie oczekiwane dzieci będą miały również tę samą płeć. Ale wszystko było inaczej.
Magdalena urodziła dziewczynę w 1720 r., która otrzymała imię Bibiana, kiedy została ochrzczona. To byłem ja, twoja matka. Nazwa Bibiana była propozycją mojego dziadka, kiedy Magdalena i jej mąż nie mogli zdecydować, które imię ja mam mieć. Tak nazywała jego matka, które on opiekował przez wiele lat, i najwyraźniej był bardzo w swoim sercu ze względu na jego opiekę. Od niej dostał pierścionek dla palce przed jej śmierć, którą on zawsze nosił, ale oddał swoją żonę Hedwigowi na ich ślub. Po jej śmierci on znów nosił ten pierścień, a kiedy bawił się z tym w myślach, pewnie myślał o swoim szczęśliwym małżeństwie z Hedwigiem. Nadal mieszkał w domu rodziców Hedwiga, którzy po pewnym krotki czasie zmarli, po sobie.
Więc nic dziwnego, że ślub tych dwóch dziewcząt odbył się tego samego dnia w roku 1719. Obie pary mieszkały później w tym samym domu, w leśniczówce. Obie kobiety zaszły w ciążę w tym samym czasie i ludzi uważali również, że prawie równocześnie oczekiwane dzieci będą miały również tę samą płeć. Ale wszystko było inaczej.
Magdalena urodziła dziewczynę w 1720 r., która otrzymała imię Bibiana, kiedy została ochrzczona. To byłem ja, twoja matka. Nazwa Bibiana była propozycją mojego dziadka, kiedy Magdalena i jej mąż nie mogli zdecydować, które imię ja mam mieć. Tak nazywała jego matka, które on opiekował przez wiele lat, i najwyraźniej był bardzo w swoim sercu ze względu na jego opiekę. Od niej dostał pierścionek dla palce przed jej śmierć, którą on zawsze nosił, ale oddał swoją żonę Hedwigowi na ich ślub. Po jej śmierci on znów nosił ten pierścień, a kiedy bawił się z tym w myślach, pewnie myślał o swoim szczęśliwym małżeństwie z Hedwigiem. Nadal mieszkał w domu rodziców Hedwiga, którzy po pewnym krotki czasie zmarli, po sobie.
Zo
kon het niet lang uitblijven, dat de beiden later, ze waren intussen
achttien jaar, op de boswachter en zijn hulp verliefd werden. Alleen
het probleem daarbij was dat de tegenliefde van de beide mannen
precies omgekeerd was. De boswachter hield van Anja en de
boswachtershulp Magdalena. Dat veroorzaakte een hele reeks helemaal
niet leuke en soms tragische verwisselingen en misverstanden, die
Jörg Hans Ulrich ook niet kon oplossen, hoezeer hij zijn best ook
deed. Tenslotte was het Magdalena die zich met haar liefde voor de
boswachter doorzette. De teleurgestelde boswachtershulp Johann was
echter snel zo onder de indruk van Anja, als hij het tevoren van
Magdalena was.
Het
was dan ook niet verwonderlijk, dat de bruiloft van de beide meisjes
op dezelfde dag in het jaar 1719 plaats vond. Beide paren woonden
later in hetzelfde huis, het boswachtershuis. Beide vrouwen werden
tegelijkertijd zwanger, en men dacht ook, dat de bijna gelijktijdig
verwachte kinderen ook hetzelfde geslacht zouden hebben. Maar het
liep allemaal anders.
Magdalena
baarde een meisje in 1720, dat bij het dopen de naam Bibiana kreeg.
Dat was ik, jouw moeder. De naam Bibiana was een voorstel van mijn
grootvader, toen Magdalena en haar man niet konden beslissen welke
naam ik zou krijgen. Zo heette zijn moeder, die hij vele jaren
verpleegd had, en door zijn zorg blijkbaar zeer in zijn hart gesloten
had. Van haar had hij voor zijn dood een vingerring gekregen, die
hij altijd zelf gedragen had, maar op zijn bruiloft aan zijn vrouw
Hedewig geschonken had. Na haar dood, droeg hij de ring weer zelf, en
als hij in gedachten verzonken met zijn ring speelde, dacht hij
waarschijnlijk steeds weer aan zijn gelukkige huwelijk met Hedewig
terug. Hij woonde nog steeds in het huis van Hedewigs ouders, die na
een tijdje, kort na elkaar gestorven waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten