zaterdag 12 oktober 2019

Wegerer Scholz 57

Bitwa u Malujowice


"A mój chłopcze, co mówisz teraz swojemu nowemu królowi?" On ci pytał. Odpowiedzieliście tylko: "Wciąż jestem mały i dlatego wolę słuchać aby coś uczyć. Mój ojciec już jadł z waszą wysokością i powiedział mi o tym. To było w Crossen, kiedy dzwon wypadł z wieży.

" Ah to był twój ojciec, który w tym czasie był posłańcem Oberamtsdirektor z panów z Zielona Góra ze mną w Crossen. Czy nie nazywał się Johann Schrock? Dobrze pamiętam, wtedy doznałem wielkiego strachu, kiedy to się stało, ale nie pozwolono mi tego pokazać. Gdzie jest teraz twój ojciec?

"Ojciec, jako pruski żołnierz, walczył w Małujowice, został ranny i zmarł później", była twoją krótką odpowiedzią. Friedrich nagle stał się bardzo poważny.

"Tak, w tej bitwie straciliśmy wielu ludzi. Na początku nie wyglądało to dobrze dla nas, gdy austriacka jazda przebiegła nad nami. Ja sam zostałem zabrany przez uciekającą pruską kawalerię, a moje rozkazy i wywołanie nie słuchane. Byłem głęboko przygnębiony i straciłem wszelką pewność siebie. Kiedy mój ordynans wezwał mnie do opuszczenia pola bitwy, aby nie zostać wziętym do niewoli, robiłem to przybite. Nigdy tego nie zapomnę. Ta bitwa została wygrana przez moich oficerów i odważną piechotę, nie przeze mnie. Więc twój ojciec był jednym z tych, którzy wygrali bitwę. Był lepszy ode mnie. Przysięgałem jednak, że następnym razem będę tak odważny i nie pozwolę, by odwaga opadła, bez względu na to, jak źle jest. Co więcej, nigdy więcej nie będę walczył z moimi żołnierzami w ten sposób, jak to uczyniliśmy w Małujowice. Jak na placu ćwiczeń. Generał musi mieć coś w swojej głowie i przezwyciężyć przeciwnika z głową, a nie na liczbą żołnierzy.

Stało się cicho przy stole. Każdy był tak zajęty swoimi własnymi myślami. Ty usłyszałeś o Johannie coś pięknego. Możesz być naprawdę dumny z tego dobrego człowieka, który twoim zdaniem był twoim ojcem. To ja też.


En mijn jongen, wat zeg je nu tegen je nieuwe koning?’, zei hij tegen jou. Je antwoordde slechts met: ‘Ik ben nog klein en luister daarom liever, om iets te kunnen leren. Mijn vader heeft al met uwe majesteit gegeten en mij daarover verteld. Dat was in Crossen, toen de klok uit de toren gevallen was.’

Zo, was dat je vader, die toentertijd als bode van de Oberamtsdirektor met de heren uit Grünberg bij mij in Crossen was. Heette hij niet Johann Schrock? Ik herinner het me goed, wan ik kreeg grote schrik, toen dat gebeurde, maar ik mocht dat niet laten merken. Waar is je vader nu?’

Vader heeft als Pruisisch soldaat bij Mollwitz gevochten, is daar gewond geraakt en later daaraan gestorven’, was je korte antwoord. Friedrich werd plots heel ernstig.

Ja we hebben veel mannen in die slag verloren. In het begin zag het er niet goed uit vor ons, toen de Oostenrijkse cavalerie over ons heen liep. Ik werd zelf door de vluchtende Pruisische cavalerie meegetrokken, en mijn vermaningen en bevelen beleven ongehoord. Ik was diep terneergeslagen en had alle vertrouwen verloren. Toen mijn ordonnans mij opriep om het slagveld te verlaten, om niet gevangen genomen te worden, ben ik moedeloos gevolgd. Ik zal dat nooit vergeten. Die slag werd door mijn officieren en de dappere infanterie gewonnen, niet door mij. Jouw vader was dus één van diegenen die de slag gewonnen hebben. Hij was beter als ik. Ik heb echter gezworen, bij de volgende keer net zo dapper te zijn en de moed niet te laten zinken, hoe slecht het er ook voor staat. Bovendien zal ik nooit meer met mijn soldaten op die manier de strijd aan gaan, zoals we in Mollwitz gedaan hebben. Als op een exercitieplein. Een veldheer moet iets in zijn hoofd hebben en de tegenstander met het hoofd en niet met het aantal soldaten overwinnen.’

Het werd stil aan tafel. Ieder was zo met zijn eigen gedachten bezig. Jij had net iets moois over Johann gehoord. Je kon op deze goede man, waarvan je dacht dat het je vader was, werkelijk trots zijn. Ik was het ook.

Geen opmerkingen: