Wegerer Scholz 62

Katedral Wroclaw

Książę biskup Sinzendorf zmarł jesienią 1747 roku. Dwa dni po jego śmierci król pruski Friedrich zdecydował, że Philipp będzie następcą Sinzendorfu. Kapituła była przeciwna i złożyła szereg żądań dotyczących wyboru Philipa. Następnie król wysłał ministra do Wrocławiu, który omówił to z Philippem i przyjął żądania. Na końcu król ostatecznie wyznaczył go na 5 października na biskup w Wrocławiu. Kapituły Katedralnej protestowali przeciwko tej wysokiej bezstronności króla, bo oni raczej wybrali swój biskupa, a tym samym mieli okazję jeszcze wybrać inny w ostatniej chwili. Król wysłał teraz ostry odnośnik z tego powodu, że zrobił tylko to, co wolno mu było zgodnie z prawem. Miał także rację, ponieważ w przeszłości takie decyzje podejmował tylko wiedeński sąd. Papież Benedykt XIV musiał na wskazanie Kapituły Katedralnej który dawał szereg nowych zarzutów i insynuacji wobec Philipp odrzucić zwłaszcza pierwsze powołanie Philipp a obecnie nuncjusz w Polsce wydał polecenie, aby zbadać styl życia Philipp.

Za zgodą całej Kapituły Katedralnej Philipp zaprosił nuncjusz u odwiedzenia Wrocławiu wraz z dwoma członkami Kapituły Katedralnej na wspólnym obiedzie u nas w domu. Było lepiej, gdyby nuncjusz mógł zrobić wrażenie tego, jak poszło w naszym domu.

Moim zadaniem było stworzenie interesującego menu dla wszystkich. Czy nuncjusz w Polsce był fanem polskiej kuchni, czy nie tęsknił za znaną włoską kuchnią? To były pytania, które przeszły przez moją głowę i gdzie Philipp nie mógł mi pomóc. To bardzo dobrze, że była wizyta nuncjusza w Wrocławiu w dniach wokół Martini. Tak więc, jako danie główne, ugotowałem bardzo chrupiącą pieczoną gęś. Jako przystawka bardzo ostra włoska zupa z makaronem i płonący gruszki cukrowe jako deser. Plan był gotowy, nuncjusz i jego przewodnictwo z Kapituła mogły pochodzić.

In de herfst van 1747 stierf prins-bisschop Sinzendorf. Twee dagen na zijn dood al, besloot de Pruisische koning Friedrich, dat Philipp de opvolger van Sinzendorf zou zijn. Het domkapittel was tegen en stelde een reeks van eisen voor de keuze van Philipp. De koning stuurde daarop een minister naar Breslau, die dit met Philipp besprak en de eisen accepteerde. Tenslotte benoemde de koning hem definitief op 5 oktober tot bisschop van Breslau. Het domkapittel protesteerde tegen deze eigenmachtigheid van de koning, want ze had liever zelf de bisschop gekozen, en daarbij de mogelijkheid gehad om in de laatste minuut nog een ander te kiezen. De koning stuurde nu een scherpe verwijzing met de reden, dat hij alleen deed, wat hij volgens de wet mocht doen. Daarmee had hij ook gelijk, want vroeger werden zulke beslissingen alleen door het Weense hof genomen. Paus Benedict XIV moest op aangeven van het domkapittel waarin weer een reeks van nieuwe beschuldigingen en verdachtmakingen tegen Philipp stonden, vooraleerst de benoeming van Philipp afwijzen en gaf nu de nuntius in Polen de opdracht de levenswandel van Philipp na te gaan.

Met toestemming van de hele domkapittel nodigde Philipp de nuntius bij een bezoek aan Breslau samen met twee leden van het domkapittel uit voor een gezamenlijk middageten bij ons thuis. Het was beter als nuntius zelf een beeld kon maken, hoe het er bij ons thuis aan toe ging.

Mijn taak was het , om een voor iedereen interessant menu samen te stellen. Was de nuntius in Polen een liefhebber van de Poolse keuken, of miste hij de vertrouwde Italiaanse keuken? Dat waren de vragen die door mijn hoofd gingen, en waarbij Philipp me niet kon helpen. Het kwam goed uit, dat het bezoek van de nuntius aan Breslau in de dagen rond Martini viel. Zodoende bereidde ik als hoofdgerecht een heel krokante gebraden gans. Als voorgerecht een heel kruidige Italiaanse noedelsoep en als nagerecht geflambeerde ingelegde suikerperen. Het plan was klaar, de nuntius en zijn begeleiding uit het kapittel konden komen.