zaterdag 1 juli 2017

Konstantin von Wegerer 86



Były też dla nas miłe dla i bardzo wesoły doświadczenia. Hans Ulrich zaplanował, po raz kolejny zapraszać wszystkich naszych przyjaciół i rodziny na impresa, który tym razem nie jak ślubie swojej matki w Stara Kamienica, miała odbywać, ale w zamku Gryf. Rozmawialiśmy o cały przebiegu i ja musiałem zacząć przygotowania. Najchętniej znowu, jak w stary czasy, siadałem na moim koń i sam  przyniosłem zaprószenie. Chętnie wspomnę  tych wyjazdów, moje pierwsze zadanie na zamek Gryf. Teraz musiałem zostawić to innym sług jeźdźca, ponieważ przegotowanie były rozległe i moja obecność na Gry było konieczne do tego celu.

Impreza odbyła się wiosną 1617 roku w pięknej pogodzie.
Państwowe pisarzem od Hans Ulrich pisała artykuł od tego, które jeszcze mam, a teraz będzie to po prostu kopiować: "W dniu 17 kwietnia 1617 Hans Ulrich dał u podnóża Zamku Gryf duży, pięknie gry walk i rycerski, turniej i gier pierścień przeszywający, na które szlachta z bliska i z daleka, przyjechali w dużych ilościach. Gdzie wszystko było tak dobrze zorganizowane, jak rzadko było widziane.Przygotowania do tej wielkiej gry rycerskie który zostały robione w ciągu ostatnich dni, przerosła ich wspaniałość, która może być oczekiwane od napiętej ciekawość. Szerokie arena został otoczony ozdobnymi balustradami, malowane w kolorze czerwonym i białym. W lśniące zawiasy, bramy otwierali się, ozdobione z białe tarcze, łańcuchy i haki zostały szlabanie, przez które zawodnicy musieli jechać w środku.



Er waren voor ons ook mooie en zeer vrolijke belevenissen. Hans Ulrich was van plan, weer eens alle bekenden en familie voor een feest uit te nodigen, dat dit keer echter niet zoals de bruiloft van zijn moeder in Kemnitz, maar op burcht Greiffenstein zou moeten plaatsvinden. We bespraken het hele verloop en ik moest met de voorbereidingen beginnen. Het liefste was ik weer als vroeger met mijn paard er op uit gereden en de uitnodigingen zelf rond gebracht. Ik dacht graag terug aan deze reizen, mijn eerste opdracht op de Greiffenstein. Nu moest ik dat aan andere ruitersknechten overlaten, want de voorbereidingen waren omvangrijk en mijn aanwezigheid op de Greiffenstein was hiervoor noodzakelijk.


Het feest vond plaats in het voorjaar van 1617 bij prachtig weer. De heerschappelijke schrijver van Hans Ulrich heeft er een bericht over geschreven, dat ik nog heb, en nu eenvoudig weg zal overschrijven: ‘Op 17 april 1617 gaf Hans Ulrich aan de voet van burcht Greiffenstein een groot, prachtig vecht- en ridderspel, toernooi en ringsteken, waarvoor de adel uit de buurt en de verre, in grote getale gekomen waren. Waarbij alles zo goed geregeld was, zoals zelden tevoren ooit gezien was. De voorbereidingen die voor deze grote ridderspelen in de laatste dagen getroffen waren, overtroffen door hun pracht alles, wat de gespannen nieuwsgierigheid kon verwachten. De brede renplaats was omgeven door sierlijke hekken, geschilderd in rood en wit. In blinkende scharnieren draaiden de poorten, met blanke schilden, kettingen en haken waren de slagbomen versierd, waardoor de strijders binnen moesten rijden.

zaterdag 24 juni 2017

Konstantin von Wegerer 85 Zamek Gryf

Plebanie Stara Kamienica

W lecie następnego roku uderzył się piorun w jakiś popołudnia podczas burzy, w zamku Stara Kamienica. Dach przez to natychmiast stanął w płomieniach. Ja razem z Magdaleną patrzeliśmy na burzę. w jej pokój. Stała przytulone do mnie w samym środku pokoju, ponieważ bardzo się bała. W tej chwili kiedy uderzenia pioruna, zaczęła krzyczeć, pobiegła do ściany, wzięła obrazek z Gryf z ściany i przycisnęła go do ciała, i pobiegliśmy z płonącego zamku. Pobiegłem z wiadrami do stawu i pomogłem ugasić. Zanim jednak zabierali wystarczająco dużo wody z pobliskiego stawu, zamek spaliło się aż do fundamenty.

Magdalena nadal stała jak skamieniały nad podwórko zamek z moim obrazek przyciśnięty do piers, wszystkich jej inne rzeczy padli ofiarą płomieni. Także, ja straciłem wszystko. Znalazłem jej schronienia na ten noc u proboszcza Stara Kamienica. Następnego dnia rano pojechaliśmy z powrotem do Gryf. Magdalena wciąż zdezorientowany i prawie nie umiały mówić. Zabrałem ją moje malowanie i położyłam to u kilku innych rzeczy, które dostaliśmy od kierownika dominium.

Prowadziliśmy się z powrotem do naszych starych pokoje w zamku, który akurat wcześniej byli malowane z wapnem. Dziewica postawiła w pokoje u mnie i u Magdalena kwiatów z ogrodu zamkowego. "Noh, to jak powrót do pięknego domu. Czuję to tak, że za każdym razem tutaj. Będzie to chyba dlatego, że tutaj były najlepsze dni mojego życia, spędzone razem z tobą Konstantin. To jest tak piękne, że dziś nadal kochamy się, jak lata temu, kiedy byliśmy jeszcze prawie dzieci." powiedziała Magdalena, kiedy otworzyła drzwi do jej pokoju. Zauważyłem, że mogła mówić znowu rozluźnione.


In de zomer van het daarop volgende jaar sloeg op een namiddag tijdens een onweer de bliksem in, op slot Kemnitz. Het dak stond daardoor meteen in vlammen. Ik had samen met Magdalena in haar kamer naar het onweer gekeken. Ze stond dicht tegen me aan gevleid in het midden van de kamer, want ze had veel angst. Op het moment dat de bliksem insloeg, begon ze te schreeuwen, rende naar de muur, griste het schilderijtje van de Greiffenstein van de muur, en drukte het tegen zich aan, en we renden het brandende huis uit. Ik snelde met emmers naar de vijver en hielp bij het blussen. Maar eer men genoeg water uit de vlakbij liggende vijver aan kon voeren, was het slot tot op de grondmuren afgebrand.

Magdalena stond nog steeds als versteend in de slothof en drukte mijn schilderijtje tegen haar borst, al haar andere dingen waren aan de vlammen ten prooi gevallen. Ook ik had alles verloren. Ik vond voor haar onderdak voor de nacht bij de pastoor van Kemnitz. De volgende morgen reden we terug naar de Greiffenstein. Magdalena was nog steeds in de war en kon nauwelijks praten. Ik had haar mijn schilderijtje afgenomen en bij de weinige andere spullen gedaan, die we nog van de beheerder van het dominium gekregen hadden.

We trokken weer in onze vroegere kamers van de burcht, die tevoren juist fris gekalkt waren. Een maagd had bij mij en Magdalena bloemen uit de burchttuin in de kamer gezet. ‘Ach, het is alsof men in een mooi thuis terugkomt. Zo voel ik me elke keer hier. Het zal wel komen omdat, het hier de mooiste dagen van mijn leven waren, die ik hier met jouw, Konstantin, doorgebracht heb. Het is zo mooi, dat wij ons vandaag de dag nog net zo liefhebben als jaren geleden, toen we nog bijna kinderen waren’, zei Magdalena, toen we de deur van haar kamer openden. Ik merkte dat ze weer helemaal ontspannen kon spreken.

zaterdag 17 juni 2017

Konstantin von Wegerer 84

cwartowanie

Kuzyn Hans Ulricha kuzyn przyszedł teraz częściej odwiedzić Stara Kamienica. W grudniu 1615, wszyscy kiedyś siedzieli razem i dyskutowali o sytuacji politycznej na Śląsku. Po kilku kieliszkach wina debata stała się bardzo głośno, i Magdalena już odsunął się w swoim pokoju, bo w ogóle nie podobała coś takiego. Bernhard źle zrozumiał komentarz przez jedno kamerdynera, skoczył i bito go w twarz. Kamerdyner wtedy biegiem opuścił wtedy pokój. Hans Ulrich uspokoił Bernhard, i wyjaśnił go nieporozumienie  i poprosił go, aby przeprosić później u kamerdyner. Jednak, to już nie było możliwe, ponieważ Bernhard wkrótce później w drodze do swojego pokoju, nadal złego kamerdyner Wolfa Friedrig Rötter dźgnął go z rapierem. Zmarł kilka godzin później i został pochowany po świętach w swojej posiadłości Radomierz.

Zaraz po świętach była rozprawa w Stara Kamienica i mordercę skazane na śmierć. Najpierw ucięli go prawą ręką, co zrobił odrąbał morderstwo. Potem był ćwiartowanie i części powieszone na szubienicy w Stara Kamienica.

Jeszcze często rozmawiałem o tym pożałowania incydent z Magdaleną . Oboje byliśmy zdania, że ​​jest gorzej, kiedy ludzie zaczynają krzyczeć. Wtedy rozum zostaje stłumiony i ten który krzyczę jest w stanie robić bezmyślnych, okropnych rzeczy, który mu normalnie brzydzi. Nienawiść, która powstaje łatwo podczas skrzyczenie nie jest dobrym doradcą do ewentualnego szybkiego pojednania między kontrahentów.


De neef van Hans Ulrich kwam nu ook vaker op bezoek in Kemnitz. In december 1615 hadden ze allemaal weer eens bij elkaar gezeten en over de politieke situatie in Silezië gesproken. Na enkele glazen wijn was het debat erg luid geworden, en Magdalena had zich al in haar kamer terug getrokken, want ze hield helemaal niet van zoiets. Bernhard had een opmerking van een kamerdienaar verkeerd begrepen, was opgesprongen en hem in het gezicht geslagen. De dienaar was daarop de kamer uitgerend. Hans Ulrich kalmeerde Bernhard, legde het misverstand uit en verzocht hem, om zich later bij de dienaar te verontschuldigen. Dat was echter niet meer mogelijk, want Bernhard werd kort daarop, op weg naar zijn kamer door zijn noch boze kamerdienaar Wolf Friedrig Rötter met een rapier neergestoken. Hij stierf enkele uren later en werd na kerstmis op zijn landgoed Seifersdorf begraven.

Meteen na kerstmis was in Kemnitz de rechtszitting en men veroordeelde de moordenaar ter dood. Hem werd zijn rechterhand, waarmee hij de moord had uitgevoerd afgehakt. Daarna werd hij zelf gevierendeeld en de delen aan de galg in Kemnitz opgehangen.

Ik sprak nog vaak met Magdalena over dit betreurenswaardig voorval. We waren beide van mening, dat het erger is, als mensen beginnen te schreeuwen. Dan werd het verstand onderdrukt en de schreeuwer is in staat tot ondoordachte, verschrikkelijke dingen, die hij normaal verafschuwen zou. Haat, dat bij het geschreeuw makkelijk ontstaat, is geen goede raadgever voor een mogelijk snelle verzoening tussen de contrahenten.

zaterdag 10 juni 2017

Konstantin von Wegerer 83 Stara Kamienica


protestant versus katholiek

Teraz on być dorosły, przejął zarządzanie wszystkimi ich posiadłości. Za to, wkrótce jedzie ze swoim kuzynem Bernhard  do Stara Kamienica. Ja tam też musi się prowadzić. Z tego Magdalena i ja byliśmy bardzo zaniepokojeni. Pewnej wieczorem przyszła do mojego pokoju i powiedziała: "Wiesz, najpierw był Hans Ulrich w podróży, teraz on zajmuje się dużo z nasze posiadanie. Kiedy to nie ty, który mi znajdę męża, wtedy zostaje z tobą. Pójdę z tobą do Stara Kamienica.' Byłem bardzo zadowolony z tego, bo separacja od niej byłoby bardzo trudne dla mnie. Więc prowadziliśmy się w lecie z całego naszego rzeczy, do zamek Kamienica, gdzie wżęliśmy dwa duże pokoje leżące obok siebie. Oba pokoje Magdalena wybrała w wcześniejszej wizyty. Byłem bardzo zadowolony z faktu, że ona podkreśliła, że między dwoma pomieszczeniami znajdowały się drzwi.Ani jeden bariera nie stanął na naszej drodze, możemy być razem, kiedy chcieliśmy.

Hans Ulrich bardzo zmienił się podczas studiów, a także podczas kolejnej przez wiele krajów europejskich. On nie tylko robił się starszy w ważnych latach, ale tez obudziło jego zainteresowanie w polityką i był zachęcony do tego przez swojego kuzyna Bernhard. Razem studiowali i badali zasady principiów prawne dla rządy i jak to wyglądało w rzeczywistości. Oni zauważyli, że dużo sprawę było zły, a oni dyskutowali o tym szczegółowo w Stara Kamienica. Rozmawiali o znaczenie i cel Unii Protestanckiej i o Ligi Katolickiej spodziewaliśmy nic prócz złych rzeczy. Ja nie rozumiałem wiele z tego, ale zauważyłem, jak Hans Ulrich wziął swój odpowiedzialność jako Pan o bardzo dużej własności bardzo poważnie. Jego posiadanie w wielkości odpowiadała tego że ​​z księcia, była dla niego w tym samym czasie, tylko częścią większego poziomu państwowego. Ale w swojej opinii musiało się jeszcze zmienić wiele. Cesarz miał ten obszar z jego siłą kształtować do jedności i zagwarantować wolności religijnej.


Nu hij volwassen was, nam hij het beheer van al hun bezittingen over. Daarvoor reist hij binnenkort met zijn neef Berhard naar Kemnitz. Ook ik moet daarheen verhuizen. Daarover maakten Magdalena en ik ons grote zorgen. Op een avond kwam ze in mijn kamer en zei: ‘Weet je, eerst was Hans Ulrich op reis, nu is hij heel veel met ons bezit bezig. Als jij het niet bent, die me ooit aan de man brengt, zoals het hoort, dan blijf ik bij je. Ik ga met je mee naar Kemnitz’. Ik was daar heel blij mee, want een scheiding van haar, zou heel zwaar voor me geweest zijn. Zo verhuisden we in de zomer met al onze spullen naar slot Kemnitz, waar we twee grote langs elkaar liggende kamers betrokken. De beide kamers had Magdalena bij een eerder bezoek uitgezocht. Ik was heel blij om het feit, dat ze er bij onze intrek er op wees, dat er tussen de beide kamers een deur was. Geen hindernis die ons in de weg stond, we konden samenzijn, wanneer me maar wilden.


Hans Ulrich was tijdens zijn studie en ook tijdens de aansluitende reis door vele landen van Europa erg veranderd. Hij was niet alleen in belangrijke jaren ouder geworden, maar zijn interesse in politiek was wakker geworden en werd door zijn neef Bernhard aangemoedigd. Ze hadden gezamenlijk de juridische grondbeginselen van regeringen en de uitvoer hiervan bestudeerd en onderzocht hoe daar in werkelijkheid naar gehandeld werd. Er was hun veel opgevallen, wat slecht was, en ze debatteerden hier in Kemnitz uitvoerig over. Ze discussieerden over de betekenis en het doel van de protestantse unie en verwachtten van de katholieke liga alleen maar slechte dingen. Ik begreep er niet veel van, maar merkte wel, hoe Hans Ulrich zijn verantwoording als heer van een zeer groot bezit ernstig nam. Zijn bezit dat in grootte overeenkwam met dat van een hertog, was voor hem gelijktijdig, slechts een deel van een groter staatsverband. Hier moest in zijn opinie nog veel veranderen. De keizer moest dit gebied met zijn macht, tot een eenheid smeden en geloofsvrijheid garanderen.





zaterdag 3 juni 2017

Konstantin von Wegerer 82



Kiedy kilka dni później Hans Ulrich wrócił z jego podróży do domu, on był już entuzjastyczny  powitany w Gryfów. On był przez mnie już dobrze przygotowani na tego witanie. Ja też nie ukryłem przed nim, że populacja miasta w roku poprzednim bardzo cierpiała pod dżuma, a było ich wiele tysięcy ofiary. Po której następowała wielkiego głodu, który teraz w zimie był na szczyt. Hans Ulrich przemówił do ludu i podziękował im za ciepłe powitanie. Potem krzyknął:

"Dla was wszystkich przyniosłem coś podczas mojej podróży, coś co teraz jest bardzo korzystny." Dwa duże wozy jechali na rynku, pełni załadowany z worków ziarna. To było miłe zaskoczenie. Tłum rozwiązany szybko, bo ziarno zostało natychmiast rozprowadzany zwłaszcza wśród ludności biednej. Hans Ulrich powitał również mnie bardzo serdecznie, jakby nie byliśmy rozwiedzeni na cztery lata.

Jechaliśmy razem w saniami konnymi do zamek Gryf. On miał dużo do powiedzenia i poprosił mnie powiedzieć o wydarzeniach na Gryf i Stara Kamienica. Wkrótce zauważył, jak blisko moja przyjaźń z siostrą jest i był zadowolony z tego. Po drodze doświadczył wiele wydarzeń z dziewcząt i kobiet  i zawsze miał strach o swoje siostrą w samotnym zamku. Teraz usłyszał z moich ust, jak dobrze my rozumiemy, i jak wiele ona nauczyła się w międzyczasie, razem z mną z książkach .

"Może uczyłeś się więcej niż ja, ponieważ na studia na uniwersytecie prawie nie ma czasu, aby uczyć się, bo tam tylko jest zabawa i jeszcze raz zabawa", powiedział Hans Ulrich śmiejąc się głośno.



Toen enkele dagen later Hans Ulrich van zijn reizen naar huis terug keerde, werd hij in Greiffenberg al stormachtig begroet. Hij was door mij al goed voorbereid op deze ontvangst. Ik had ook niet voor hem verzwegen, dat de bevolking van de stad in het jaar daarvoor weer zwaar onder de pest had geleden, en er vele duizenden doden te beklagen waren. Aansluitend daaraan was er een grote hongersnood uit gebroken, die nu in de winter zijn hoogtepunt bereikte. Hans Ulrich sprak de bevolking toe, en bedankte hen voor de hartelijke ontvangst. Vervolgens riep hij:


Ik heb voor iedereen van jullie iets tijdens mijn reis meegebracht, wat jullie nu zeker goed kunnen gebruiken.’ Er reden twee grote wagens de marktplaats op, vol beladen met zakken graan. Dat was een aangename verrassing. De menigte loste zich snel op, want het graan moest meteen, in het bijzonder onder de armen van de bevolking verdeeld worden. Hans Ulrich begroette ook mij zeer hartelijk, alsof we niet vier jaar gescheiden waren geweest.


We reden gezamenlijk in een paardenslee naar de Greiffenstein. Hij had veel te vertellen en vroeg mij naar de gebeurtenissen op de Geiffenstein en in Kemnitz. Al snel merkte hij ook, hoe eng mijn vriendschap met zijn zus geworden was, en hij was hier blij mee. Onderweg had hij vele meisjes- en vrouwen gebeurtenissen meegemaakt, en had steeds angst om zijn zus op de eenzame burcht. Nu hoorde hij uit mijn mond, hoe goed we ons begrepen, en hoeveel ze in de tussentijd samen met mij uit de boeken geleerd had.


Je hebt misschien wel meer geleerd als ik, want bij een studie aan de universiteit is er bijna geen tijd om te leren, daar wordt alleen maar gefeest en gefeest’, zei Hans Ulrich hardop lachend.

zaterdag 27 mei 2017

Konstantin von Wegerer 81



Kolejna zima była bardzo ostry i Magdalena pytała, czy znowu mogła postawić jej łóżko w moim pokoju. Radosny, zgodziłem i nawet robiłem miejsce w mojej szafie, tak, że jej ubrania i bielizna tam tez mieściła. Leżący razem i przytulenie w zimnej zimie  było dla nas dość znane i oboje czuliśmy, że to stało się ważną częścią naszego życia, dając nam spokój i zadowolenie.

W dniu 9 stycznia, oboje obchodziliśmy jej dwudzieste urodziny. Ja włożyłem w nocy serce z sosnowych gałęzi na moim stoliku w środku mały prezent urodzinowy, obrazek z zamek Gryf, który malowałem w ciągu ostatnich kilku tygodni w domu wódz zamku. Kiedy Magdalena obudziła się, zaczynałem śpiewać wesołą piosenkę o wiosna, który teraz przyjdzie wkrótce. Magdalena wstała i podszedł do stoliku. Spojrzała bardzo długo na obrazek w sercu. Potem odwróciła się do mnie i powiedziała: "Wiesz, Konstantin, czasami myślę, że jesteś jak dobrym mężem dla mnie, bo kochasz mnie bardzo. Ale nawet piękniejsze jest, że kochasz mnie jak brat. Jeśli kiedykolwiek odejdę od Gryf zawsze będę to pamiętał. Kiedy ja naprawdę to zapomniałby, spojrzę na ten obraz." Wtedy pocałowaliśmy po raz pierwszy długo i intymny, ale obie wiedziałyśmy, bardzo dobrze, jakie było znaczenie tego pocałunku.


De volgende winter was grimmig koud en Magdalena vroeg, of ze weer met haar bed in mijn kamer kon trekken. Verheugd stemde ik toe en ruimde ook in mijn kast plaats in, zodat ook haar kleren en wasgoed er in pasten. Het bij elkaar liggen en knuffelen in de koude winter was voor ons heel vertrouwd en we merkten beide, dat dit een belangrijk deel van ons leven was geworden, die ons rust en tevredenheid gaf.


Op 9 januari vierden wij beiden haar twintigste verjaardag. Ik had in de nacht op mijn kleine tafel een hart van dennentakken gelegd, met in het midden een klein verjaardagscadeau, een schilderijtje van de Greiffenstein, dat ik de laatste weken in het huis van de burchthoofdman geschilderd had. Toen Magdalena wakker werd, zette ik een vrolijk lied over het voorjaar in, dat nu snel zou komen. Magdalena stond op en ging naar het tafeltje. Ze keek een hele poos naar het schilderijtje in het hart. Daarna draaide ze zich naar mij om en zei: ‘Weet je Konstantin, soms denk ik, jij bent als een goede echtgenoot voor mij, want je houdt zeer van mij. Maar nog mooier is, dat je me liefhebt als een broer. Als ik ooit van de Greiffenstein wegga, dan zal je me altijd in herinnering blijven. Zou ik het werkelijk ooit vergeten, dan kijk in naar dit schilderijtje.’ Toen kusten we voor de eerste keer lang en innig, maar wisten ook beide zeer goed, wat de betekenis van deze kus was.

zaterdag 20 mei 2017

Konstantin von Wegerer 80




Latem często wychodziliśmy jechać na konie w obszarze między zamkiem a Mirsk. Magdalena była bardzo dobry amazonka i była dumny z tego. Kiedy jechaliśmy do lasu przez pola, rolnicy patrzeli wesoły na nas. Zauważyłem, że byli szczęśliwi, mieć taka młody, piękny damę na zamek Gryf. Szczególnie wielka była radość, kiedy Magdalena zatrzymał się aby jeść śniadanie razem z rolników. Na zwyczaj mieliśmy trochę smacznych potraw z sobą w skórzane torby, i to hojne rozdzialiśmy. Podczas jedzenia rolników kpili dużo o nowych instrukcję w Greiffenbergische Urbarium, o co słyszeli. Wiele obowiązkowe pracy byłe w nim napisane, który Państwo zwyczajne tylko wymagał w trudnych sytuacjach, na przykład u duże pożary lub powodzie. W takich przypadkach, to było dobre, że wystarczy tylko jedno słowo z wódz zamku i sto mężczyzn z Mirsk lub Gryfów byli gotowi do pomocy, kiedy panów radnych jeszcze debatowali od konieczność.

Kiedy jakiś młody rolnik pytał, dlaczego szczotkowanie buty dzieweczka nie został uwzględniony na liście urbarium, Magdalena żartował dalej i zaprosiła młodzieńca przyjść następnego dnia na zamku i wykonują tę usługę. Kiedy on rzeczywiście przyszedł, była trochę zaskoczona, jednak dała mu po szczotkowaniu buty piękna broszka dla swojej dziewczyny, od którą już nam powiedział wczesny.



In de zomer gingen we vaak uit rijden in de streek tussen de burcht en Friedeberg. Magdalena was een heel goede amazone en was trots op haar kunnen. Als we door de velden naar het bos reden, keken de boeren ons vrolijk na. Ik merkte, dat ze blij waren, een zo’n jonge, mooie burchtjonkvrouwe op de Greiffenstein te hebben. Bijzonder groot was de vreugde, als Magdalena stopte, om met de boeren te ontbijten. Meestal hadden we enige lekkere etenswaren in een velzak bij ons, die we vrijgevig verdeelden. Tijdens het eten spotten de boeren veel over de nieuwe aanwijzingen in het Greiffenbergische urbarium, waarover ze gehoord hadden. Vele hand- en spandiensten stonden daarin opgeschreven, die het heerschap in de regel, alleen in tijden van nood opeiste, bijvoorbeeld bij grote branden of overstromingen. In zulke gevallen was het goed, dat slechts één woord van de burchthoofdman genoeg was en honderd mannen uit Friedeberg of Greiffenberg stonden klaar om te helpen, terwijl de raadsheren nog over de noodzaak debatteerden.


Toen een jonge boer vroeg, waarom het poetsen van de laarzen van de jonkvrouwe niet in de lijst van handdiensten opgenomen was, grapte Magdalena verder en nodigde de jonge man uit, om de volgende dag op de burcht te komen en deze handdienst uit te voeren. Toen deze daadwerkelijk kwam, was ze een beetje verrast, schonk hem echter na het poetsen van een paar schoenen een mooie broche voor zijn vriendin, waarover hij ons al verteld had.

zaterdag 13 mei 2017

Konstantin von Wegerer 79

Gryfów Śląsk

Na początku lutego Pani Eleanora była pochowany w kościele Gryfowa. Ja przygotowałem wszystko, i zat o kilka dni wcześniej wróciłem z Magdaleną do zamek Gryf. Uroczystość odbyła się w nowym ołtarzu, która Pani Eleanora fundowała kilka lat wcześniej kościoła. Następnie opuścili jej w grobie rodzinnym. Mimo ostrej zimy, przejechali kilka goście, która byli kwaterowane w  Gryf i opiekowano. Hrabia Johann Georg wrócił ze mną każdej nocy do Gryf i tam mieszkał. Później jednak znów mieszkał razem z całą swoją rodziną w Stara Kamienica.

Tylko Magdalena i ja zostaliśmy w zamku Greiffenstein. Magdalena lubiła tej spokój tam, dużo razem czytaliśmy. Ona również miała długą wizytę od jakiś ciotki która daleko mieszkała, ona nauczyła ją robić na drutach i szycia. Kiedy obie kobiety po południu siedzieli w dużej wielkiej sali w oknem w ciepłym słońcu, mogłem je przeczytać z książce, i ja to chętnie zrobiłem. Kiedy był bardzo ekscytująca część, jo to entuzjastycznie troche pogrubiłem, wtedy oni obniżyli ich dziania i spojrzeli na mnie uważnie. Podobało mi się to bardzo i zdecydowanie robiłem się lepszy czytnik.


Begin februari kon Vrouwe Eleonora dan in de kerk van Greiffenstein bijgezet worden. Ik had alles voorbereid, en was daarvoor enkele dagen eerder met Magdalena naar de Greiffenstein terug gekeerd. De plechtigheid vond voor het nieuwe altaar plaats, dat Vrouwe Eleonora enkele jaren eerder aan de kerk geschonken had. Daarna liet men haar in het familiegraf zakken. Ondanks de strenge winter waren er enkele gasten gekomen, die in de Greiffenstein ondergebracht en verzorgd werden. Graaf Johann Georg reed elke avond met mij naar burcht Greiffenstein terug en woonde daar. Later echter woonde hij weer met zijn hele familie in Kemnitz.

Alleen Magdalena en ik bleven achter op de burcht Greiffenstein. Magdalena hield van de rust daar, we lazen veel samen. Ze had ook een lang bezoek van een ver weg wonende tante, die haar het breien en naaien bijbracht. Als de twee vrouwen ’s middags in de grote ridderzaal bij een raam in de warme zon zaten, mocht ik hun uit een boek voorlezen, wat ik graag deed. Werd een gedeelte zeer spannend, wat ik dan ook geestdriftig aandikte, dan lieten ze hun breiwerk zakken en keken me aandachtig aan. Ik genoot hier erg van en werd zeker een betere voorlezer.


zaterdag 6 mei 2017

Konstantin von Wegerer 78


Magdalena międzyczasie położyła inne dzieci w łóżka, i długo modliła z nimi. Mi oboje poszliśmy z Anna Ursula do swojego pokoju i położyliśmy ją w łóżku. Dziewica, który normalny zawsze to robiła, patrzyła w milczeniu. Zdała sobie sprawę, że dzisiaj był szczególny dzień, i że dla niej to nie była nagana. Modliliśmy w trojka, a Magdalena powiedziała jej mala przyrodnia siostra dobranoc. Ale Anna Ursula wyciągnęła rękę ponownie i powiedziała: "Chcę jeszcze raz trzymać rękę Konstantin." Dałem jej rękę i spojrzeliśmy na siebie w milczeniu przez jakiś czas. W jej oczach było tyle wdzięczności i zaufania, że ​​nigdy nie zapomnę to na pewno. Ale wtedy jeszcze nie wiedziałem, że ta spojrzenia wiązała mi na wiele dziesiątki lat, będzie z ta dziewczynę nękane przez pecha.

Obchodziliśmy bardzo smutne Boże Narodzenie w Stara Kamienica. Ciało Pani Eleanora nadal leżała w zamku, i transport do Gryfów nie było możliwe ze względu na wysokie zaspy śniegu. Kiedy pogoda dozwoliła poszedłem z Magdalena na zewnątrz w śniegu, czasami z małymi dziećmi, a potem tam wariowaliśmy. To mnie ucieszyło, kiedy Magdalena krzyknęła jako małe dziecko, a przewróciła się  w śniegu. W godzinach popołudniowych, kiedy zarządcy już nie byli, usiedliśmy razem z hrabią Johann Georg razem przy kominek. Dzieci bawiły się w pokoju, a czasem byli bardzo hałaśliwie towarzyszy. Jeśli któryś z nich chciał siedzieć na moje kolanach, inni dzieci przybiegli natychmiast i był najpierw werbalne walka, który mógł być pierwszy. Wieczorem, kiedy dzieci już byli w łóżku, hrabia odpowiedziało swoje j ojczyźnie i doświadczenia młodości. Magdalena zawsze słuchał uważnie i poznała w ten sposób, jej ojczym lepiej. Czasami od niej miałem odpowiedzieć jakiś historię z mojego dziadka, chociaż już znała wszystkich, ale który pan hrabia na pewno interesowałby też. Hrabia, który najpierw był przeciw moje troche wąsko, przyjacielski relacje z Magdaleną, mi wydawało uwzględnił mnie w najwęższym kręgu rodziny. Piliśmy wieczorem podczas naszych rozmów prawie zawsze kieliszek wina, a on traktuje Magdalena mniej jak ojciec, ale raczej z kurtuazja rycerski, z tym on poszanował wszystkie jej decyzje, i także jej stosunek do mnie.


Magdalena had de andere kinderen ondertussen naar bed gebracht en lang met hen gebeden. We gingen beide met Anna Ursula naar haar kamer en stopten ook haar in bed. De maagd die het anders altijd deed, keek zwijgend toe. Ze begreep, dat het vandaag een bijzondere dag was, en dat het voor haar geen terechtwijzing was. We baden nog alle drie samen, en Magdalena zei haar kleine stiefzuster welterusten. Anna Ursula echter strekte haar hand nog een keer uit en zei: ‘Ik wil nog een keer de hand van Konstantin vasthouden.’ Ik gaf haar mijn hand en we keken elkaar een tijd zwijgend aan. In haar blik lag zoveel dankbaarheid en vertrouwen, dat ik het zeker nooit zal vergeten. Maar ik wist destijds ook nog niet, dat deze blik me vele tientallen jaren, aan dit door veel pech geplaagde meisje zou binden.

We vierden een heel droevig kerstfeest in Kemnitz. Het lichaam van Vrouwe Eleonora bevond zich nog steeds in het slot, want aan het vervoer hiervan naar Greiffenberg kon wegens de hoge sneeuwduinen niet gedacht worden. Als het weer het toeliet, ging ik met Magdalena naar buiten de sneeuw in, soms samen met de kleine kinderen, en dan lieten we ons helemaal gaan. Het maakte me blij, als Magdalena dan juichte als een klein kind, en in de sneeuw rond buitelde. ’s Middags als de beheerders weg waren, zaten we samen met graaf Johann Georg samen bij de haard. De kinderen speelden in de kamer, en soms ging het met veel lawaai gepaard. Als er eentje van hen bij mij op schoot wilde, kwamen de andere ook meteen aangelopen, en er ontstond eerst een woordengevecht, wie er nu als eerste mocht. ’s Avonds als de kinderen in bed lagen, vertelde de graaf over zijn thuisland en de belevenissen uit zijn jeugd. Magdalena luisterde altijd heel aandachtig en leerde zo haar stiefvader beter kennen. Soms moest ik van haar een verhaal van mijn grootvaders belevenissen vertellen, die ze weliswaar allemaal al kende, maar die de heer graaf zeker ook zouden interesseren. De graaf, die mijn behoorlijk enge, vriendschappelijke verhouding met Magdalena eerst afwijzend tegenover stond, scheen me nu toch helemaal in de engste familiekring opgenomen te hebben. We dronken ’s avonds tijdens onze gesprekken bijna altijd een glaasje wijn, en hij behandelde Magdalena minder als een vader, maar meer met een ridderlijke hoffelijkheid, waarin hij ook al haar besluiten, en zo ook haar houding ten opzichte van mij, respecteerde.

zaterdag 29 april 2017

Konstantin von Wegerer 77

pogrzeb średniowiekowa


Hrabia Johann Georg krótko po początkowym szczęśliwym urodzeniu syna wyjechał najpierw od Stara Kamienica do Zgorzelec, a potem do Lipska. W drodze do celu ​​otrzymał wiadomość o chorobie żony. Natychmiast odwrócił, ale przyszedł dopiero następnego dzień popołudnia w Stara Kamienica, gdzie Pani Eleanora już była złożone w trumnie.

Hans Ulrich był gdzieś we Włoszech i było tak trudno dostać się do niego, że list śmierć jego matki dostał dopiero kilka tygodni po pochowanie.

Małe dzieci Pani Eleanora wszyscy były wprowadzone do złożone matka. Wszyscy spojrzeli bardzo smutny, jak wszyscy inni, ale one nie mogli jeszcze zrozumieć, co to znaczy, kiedy powiedziano im, że ich matka umarła. Jedynie Anna Ursula, najstarszy wzięła mnie za rękę i zapytała mnie później, czy matka umarła, bo urodziła dziecko. Powiedziałem jej, że matki w momencie narodzin dziecka, zawsze są w wielkim niebezpieczeństwie. Również u jej urodzenia Anny Urszuli, matka był w wielkim niebezpieczeństwie. Dlatego matki tak bardzo kochają ich dziećmi.

"A dzieci kochają swoją matkę. Ale nie tylko dlatego. Kocham bardzo mocno moja mamę. Lubię też mamka i uwielbiam śpiewać z nią i lubię patrzeć jak ona karmi inne dzieci piersią. Ale u matka to wszystko o wiele ładniejszy. Matka ma najpiękniejsze oczy i ... ". Dopiero wtedy była jej jasne, że musiała teraz powiedzieć: Matka miała. I zaczęła znowu płakać. Wziąłem ją w ramiona i pocieszali ją, aż znowu uspokoiła się.




Graaf Johann Georg was kort na de aanvankelijk gelukkige geboorte van zijn zoon, van Kemnitz eerst naar Görlitz en vervolgens naar Leipzig gereist. Onderweg daar naar toe, had hij het bericht van de ziekte van zijn vrouw gekregen. Hij was meteen omgekeerd, kwam echter pas de volgende middag in Kemnitz aan, toen Vrouwe Eleonora al opgebaard was.

Hans Ulrich was ergens in Italië en was zo moeilijk te bereiken, dat hem de overlijdensbrief van zijn moeder pas bereikte, toen ze al een paar weken begraven was.

De kleine kinderen van Vrouwe Eleonora werden allemaal naar de opgebaarde moeder gebracht. Ze keken allemaal heel droevig, net als alle anderen, maar ze konden nog niet begrijpen, wat het betekende, toen men hen vertelde dat hun moeder gestorven was. Alleen Anna Ursula, de oudste nam mijn hand en vroeg me later, of de moeder gestorven was, omdat ze een kind gekregen had. Ik vertelde haar, dat moeders bij de geboorte van een kind, altijd in groot gevaar zijn. Ook bij haar, Anna Ursula’s geboorte was moeder in groot gevaar geweest. Daarom houden moeders ook zo veel van hun kinderen.

En de kinderen houden van hun moeder. Maar niet alleen daarom. Ik houd heel veel van moeder. Ik houd ook van de voedster en zing graag met haar en kijk graag toe, als ze de andere kinderen de borst geeft. Maar bij moeder is alles veel mooier. Moeder heeft de mooiste ogen en ...’. Toen pas werd haar duidelijk, dat ze vanaf nu moest zeggen: Moeder had. En ze begon weer te huilen. Ik nam haar in mijn armen en troostte haar, tot ze weer wat rustiger werd.

zaterdag 22 april 2017

Konstantin von Wegerer 76

Stara Kamienica


To właśnie zaczynało się ściemniać, kiedy przyjechaliśmy do Stara Kamienica. Magdalena skradała już wcześniej z jej koce na moje kolanach i miała czerwone policzki. Ona wyglądała tak ładne i świeże. Nagle znowu robiła się cały blado, powodem tego wyjazdu na pewno przyszło jej z nowa do głowy.

Gdzie jest matka, jak ona się czuje?", krzyczała i spieszyła się do zamku. Zająłem się z koni i umieściłem sanki w stajni. Potem weszłam do zamku, i zdjąłem grube, ciepłe rzeczy. Dziewica która laty temu zadbała o mnie w Gryf, zaprowadziła mnie do pokój choroby Pani Eleanora. Ona była nieprzytomna i miała głęboko zapadnięte policzki. Lekarz siedział obok jej łóżku. Trzymał ją rękę i czuł jej puls. Od jego twarz widziałem, że stan Pani Eleanora nie wyglądała zbyt dobrze. Dałem Magdalena krzesło, aby mogła usiąść, i ona przesuwała się obok łóżko. Potem zaczęła mówić powoli. Lekarz ponosił na krótko głowa i rozumiał że tu dziecka chciał pożegnać się z matki i miała jeszcze dużo do powiedzenia, co nie byłoby możliwe w krótkim życiu. Stałam niedaleko Magdalena i rozumiałem każde słowo. Ja też miałem łzy w oczach, a ja nie wstydziłem się za to nie. Magdalena mówiła o sobie, a także od jej młodsza siostra Eleonora, gdzie matka chyba też szybko pójdzie. Mówiła o sobie, jak ostatnio czas bardzo jej brakowało matkę, jednak rozumiała, że małe dzieci w Stara Kamienica potrzebowali cały uwagę. Matka przeczesz wiedziała, że ​​ja, Konstantin, był z nią, a ona miała z mnie wesołe życie na zamek Gryf. Potem milczała i wzięła rękę matki która lekarz przed chwile wypuścił. Teraz on stał z założonymi rękami na końca łóżka. Magdalena jeszcze raz pogłaskała rękę matki i patrząc w górę do lekarza, zapytała: "Mama już nie żyje?" Lekarz powoli skinął głową. Delikatnie położyła rękę na piersi matki i siedziała tam przez jakiś czas. Potem wstała, przeszedł na drugą stronę łóżka, i położyła drugi ręka też na piersi matki i zamknęła jej powieki. Kiedy wychodziliśmy pokój wzięła mnie za rękę i czułem, że ona potrzebuje mojej pomocy.


Het begon net te schemeren toen we in Kemnitz aankwamen. Magdalena was al eerder uit haar dekens op mijn schoot tevoorschijn gekropen en had rode wangen. Ze zeg er zo mooi en fris uit. Plotseling werd ze weer helemaal bleek, de aanleiding van de reis was zeker weer in haar opgekomen.

Waar is moeder, hoe gaat het met haar’, riep ze en haastte zich in het slot. Ik verzorgde de paarden, en zette de slee in een stal. Daarna ging ook ik het slot binnen, en trok de dikke, warme dingen uit. Een maagd, die me jaren geleden in Greiffenstein goed verpleegd had, bracht me naar de ziekenkamer van Vrouwe Eleonora. Ze was bewusteloos en had diep ingevallen wangen. Een arts zat aan haar bed. Hij hield haar hand vast en voelde de polsslag. Aan zijn gezicht kon ik zien, dat het er voor Vrouwe Eleonora niet goed voor stond. Ik gaf Magdalena een stoel, zodat ze kon zitten, en ze schoof de stoel tot tegen het bed. Daarna begon ze langzaam te praten. De arts keek kort op en begreep, dat hier een kind afscheid van haar moeder wilde nemen en nog zoveel te vertellen had, wat in het korte leven niet mogelijk geweest zou zijn. Ik stond vlakbij Magdalena en verstond elk woord. Ook mij kwamen daarbij de tranen in de ogen, en daar schaamde ik me niet voor. Magdalena praatte over zichzelf, en ook over haar kleine zusje Eleonora, waar moeder ook wel gauw genoeg naar toe zou gaan. Ze sprak over zichzelf, dat ze haar moeder de laatste tijd zo gemist had, dat ze echter wel begreep, dat de kleine kinderen in Kemnitz alle aandacht opeisten. Moeder wist toch ook wel, dat ik Konstantin, bij haar was, en dat ze met mij een vrolijk leven op de Greiffenstein leidde. Vervolgens zweeg ze en nam de hand van haar moeder, die de arts kort tevoren had losgelaten. Hij stond nu met gevouwen handen aan het voeteneinde van het bed. Magdalena streelde nog één keer de hand van haar moeder en omhoog kijkend naar de arts vroeg ze: ‘Is moeder dood?’ Daarop knikte hij langzaam met zijn hoofd. Ze legde de hand voorzichtig op de borst van haar moeder en bleef nog een tijdje zitten. Toen stond ze op, liep naar de andere kant van het bed en legde ook de andere hand op moeders borst en sloot haar de oogleden. Tijdens het naar buiten gaan greep ze mijn hand en ik voelde, dat ze nu mijn hulp nodig had.