Byłem u moim przyjacielem Sebastianem w klasztorze. Kiedyś długo razem w naszym posesja lub przed bram miasta wędrowaliśmy, i mogliśmy spędzać godzinami dyskutować o najróżniejszych kwestiach. Jednakże, od póki on odszedł do klasztor i jest nowicjusz, on robił się bardzo jednostronny. Wiele pytań są teraz dla niego nie do myślenie. Ale on dostaje przez panów rady biskupiej zawsze prawdomówni wiadomości o tym, co wydarzyło się w świecie. Tak,powiedział mi, że cesarz nadal walczy razem z Turcy u granicę swojego królestwa, z króla Węgier. On niewiele dbał o jego cesarstwo. Książęta starali się tylko o swoje interesy, jak nasz gubernator Hans von Polenz. Nikt nie chciał słuchać. tego, co miał lud do powiedzenie. Miast w Lausitz jednak utworzyli unii w walce z husytów, ale tu również każdy miał na myśli tylko własnej korzyści.
Po opowieści mu o moim szczęśliwym życiu z Magdalena, jeszcze powiedział mi, że do klasztorze, przyjechał jakiś Ojciec Ignacy z Rzymu. Papież Martin słuchał, że niektórych obywateli Zittau, nie żyli wedlug przysięgi religijnej. To miał zbadać Ojca Ignacego, i dac odstępcy surowy kary. Sebastian najwyraźniej miał rozmowa bardzo pogłębione z nim i nagle zamknął usta, jak gdyby już powiedział mi zbyt wiele. Sebastian jest bardzo wyobcowany ze mnie, ale ja wciąż jeszcze go odwiedzam, bo prosił mnie o to.
Ik was
bij mijn vriend Sebastian in het klooster. Vroeger hebben we samen
veel in onze hof of voor de poorten van de stad rond gezworven, en
konden we urenlang bekvechten over de meest verschillende vragen.
Echter sinds hij het klooster is in gegaan, en novice is, is hij erg
eenkennig geworden. Veel vragen zijn nu voor hem niet meer om over na
te denken. Maar hij krijgt via de heren van de bisschoppelijke raad
steeds waarheidsgetrouwe berichten, over wat er in de wereld gebeurd.
Zo verklaarde hij mij, dat de keizer nog steeds samen met de Turken
aan de grens van zijn rijk, de koning van Hongarije bezig houd. Hij
bekommerde zich maar weinig om zijn rijk. De landsvorsten probeerden
hun eigen schaapjes op het droge te brengen, zo ook onze landvoogd,
Hans von Polenz. Voor de bevolking had niemand van hun een oor. De
steden van de Lausitz hadden weliswaar in de strijd tegen de
Hussieten een bond gevormd, maar ook hier had ieder alleen maar aan
zijn eigen voordeel gedacht.
Nadat ik hem
over mijn gelukkige samenleven met Magdalena verteld had, vertelde
hij me nog dat in het klooster een Pater Ignatius uit Rome aangekomen
was. De paus Martin was ter oren gekomen, dat enkele Zittause
burgers, het niet zo nauw met de religie eed namen. Dat moest de
pater onderzoeken, en daar hard tegen optreden. Sebastian had
blijkbaar al een zeer diepgaand gesprek met hem, en hield plotseling
zijn mond, alsof hij me al teveel verteld had. Sebastian is zeer van
me vervreemd, maar ik blijf hem toch steeds bezoeken, omdat hij me
dit gevraagd heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten