zaterdag 30 december 2017

Konstantin von Wegerer 108

Cesarz Ferdinand II od Austria

W sierpniu roku 1634 dwa cesarskie komisarze, Caspara Friedricha von Scherz i Friedricha von Knobelsdorf,  przyjechali do Stara Kamienica z cesarskiego rozkaz, aby odebrać dzieci hrabiego von Schaffgotsch i doprowadzić ich do Ołomuniec. Pani Anna Ursula osiągnął po trudnych negocjacjach, że dostała dwa dni aby pakować swoje rzeczy, i miała nadzieję, że w tym czasie stałoby się coś inaczej. Potem decydowała jechać do Ołomuńca razem z dziećmi i wysłała jej mąż z powrotem do Krośnice. Bibiana była w tych dniach pod opieką żony kierownika dominium. Cesarskie komisarze nie zobaczyli jej.  Tak została Bibiana, ta małym niepełnosprawnym dzieckiem w Stara Kamienica

Anna Ursula i reszta dzieci zostały umieszczone w Ołomuńcu w zamek kardynała. Otrzymali tygodniową sumę pieniędzy na ich utrzymanie. Anna Ursula planował podróż do cesarza w Wiedniu z mała Anna Elisabeth. Chciała zapytać go do opuszczenia jej z opieki nad dziećmi w Stara Kamienica, ponieważ pobyt w Ołomuńcu było ponure. Kiedy cesarz dowiedział się o tym planie, on zabronił ta podróży. Anna Ursula mógł tylko wysłać list żebractwa do dworze cesarskim, w który ona pisała jej i życzenia dzieci. Na ta pisma jednak nigdy nie był odpowiedział, ponieważ cesarski doradcy jezuickie już wcześnie zdecydowali: niszczyć Hans Ulrich i prowadzić swoje dzieci w jedynej błogosławiący Kościoła. Anna Ursula to usłyszała od powiernikiem z Wiedniu


In augustus van het jaar 1634 kwamen twee keizerlijke commissarissen, Caspar Friedrich von Scherz en Friedrich von Knobelsdorf, naar Kemnitz met het keizerlijke bevel, om de kinderen van de graaf von Schaffgotsch af te halen en naar Olmütz te brengen. Vrouwe Anna Ursula kon na taaie onderhandelingen bereiken, dat ze nog twee dagen kregen om hun spullen in te pakken, en ze hoopte, dat in die tijd er nog iets anders zou gebeuren. Daarop besloot ze, om samen met de kinderen naar Olmütz te gaan en stuurde haar man terug naar Wirschkowitz. Bibiana was tijdens deze dagen verzorgd door de vrouw van de beheerder van het dominium. De keizerlijke commissarissen hadden haar niet te zien gekregen. Zo bleef Bibiana, het kleine gehandicapte kind in Kemnitz achter.

Anna Ursula en de andere kinderen werden in Olmütz in het slot van de kardinaal ondergebracht. Ze kregen wekelijks een bepaalde som geld voor hun onderhoud. Anna Ursula plande om met de kleine Anna Elisabeth naar de keizer in Wenen te reizen. Ze wou hem vragen, om haar verder voor de kinderen te laten zorgen in Kemnitz, want het verblijf in Olmütz was voor iedereen naargeestig. Toen de keizer van dit plan hoorde, verbood hij de reis. Anna Ursula kon alleen nog een smeekbrief naar het keizerlijke hof sturen, waarin ze haar en de wens van de kinderen voordroeg. Dit schrijven werd echter nooit beantwoord, want de jezuïtische raadgevers van de keizer hadden al besloten, Hans Ulrich ten gronde te richten, en zijn kinderen in de alleen zaligmakende kerk te voeren. Anna Ursula hoorde dit van een vertrouweling uit Wenen.

zaterdag 16 december 2017

Konstantin von Wegerer 107 Regensburg


General Banner

Mnie było jasne, że teraz musiałem zostać z Hans Ulrich, ale teraz również byłem zaniepokojony o los jego małych dzieci który zostali w Stara Kamienica. Kto może mi pomóc? Przypomniałem sobie moja dobrą przyjaźń z Hans Ulrichs młodsza siostra przyrodnia Anna Urszula, który był żonaty z Freiherr Bernhard von Malzan. Napisałem do niej list do Wierzchowice, wyjaśniłem jej sytuację i poprosił ją z całego serca, aby opiekować się dziećmi w Stara Kamienica.

Pojechała razem z mężem natychmiast i prowadziła do Stara Kamienica. Kiedy tam przyjechali, szwedzki general Banner próbował, z jakiegokolwiek powodu, aby dostać dzieci. Za to wysłał 500 jeźdźców  do Stara Kamienica aby wypełnić jego życzeniem, jeśli to konieczne, używać siłą. Dość Freiherr von Malzan który to przewidział, już wziął kilka uzbrojonych mężczyzn  z zamek Gryf do Stara Kamienica i lokował ich na najwyższym piętrze zamku. Kiedy Szwedy, negatywna odpowiedź od Freiherr nie przyjęli i chcieli użyć przemoc, otworzyli, jak został ogłoszony, ogień. U ta krótka walka, trzech szwedzkich jeźdźców zostali zabici. Po za tym Szwedzi wycofali się, ale najpierw podpalili piękny dom głównego leśniczego naprzeciwko zamku.



Mij was duidelijk, dat ik nu bij Hans Ulrich moest blijven, maar ik maakte mu nu ook zorgen om de kleine, in Kemnitz achtergebleven kinderen. Wie kon me helpen? Ik herinnerde mij, mijn goede vriendschap met Hans Ulrichs jongere stiefzuster Anna Ursula, die met de Vrijheer Bernhard von Malzan getrouwd was. Ik schreef haar een brief naar Wirschkowitz, legde haar de situatie uit, en vroeg haar van ganser harte, om voor de kinderen in Kemnitz te zorgen.

Ze ging samen met haar man meteen op weg en verhuisde naar Kemnitz. Daar aangekomen, probeerde de Zweedse generaal Banner, om welke reden dan ook, de kinderen te krijgen. Hij stuurde daartoe 500 ruiters naar Kemnitz, om zijn wens, indien noodzakelijk met geweld af te dwingen. De Vrijheer van Malzan had dit vooruitgezien en had al enige bewapende mannen van de Greiffenstein naar Kemnitz gehaald, en hen op de bovenste etage van het slot onder gebracht. Toen de Zweden het afwijzende antwoord van de vrijheer niet accepteerden en geweld wilden gebruiken, werd op hen zoals aangekondigd, het vuur geopend. Bij dit korte gevecht werden drie Zweedse ruiters gedood. Daarop trokken de Zweden zich terug, maar staken nog eerst het mooie huis van de hoofd boswachter tegenover het slot in brand.


.

zaterdag 9 december 2017

Konstantin von Wegerer 106 Klodzko


Hans Ulrich von Schaffgotsch

Wiadomości o wydarzeniach w Pilźnie i Cheb, a także aresztowanie Hans Ulrich, uderzyło nas w Stara Kamienica jako nieoczekiwane burzy na niebie. Miałem wrażenie, że Hans Ulrich pilnie potrzebował mnie, więcej niż ta małego rodziny w Stara Kamienica, i poszłam na drodze  do Kłodzko. Kiedy tam pojechałem spodziewałem Hans Ulrich ze złamaną duszą. Ale tak nie było. Właściwe odprawił imprezę z niektórych oficerów z załogi Kłodzko, opierając się bardzo wesoły. Cały działanie od księża von Waldstein według swoją opinię wydane w pełnej zgodzie z uprawieni dana przez cesarza. Jego negocjacje ze Szwecji, który na końcu wznowiony przez Waldstein, tylko służyli do zawarcia porozumienia pokojowego, na który on został wyraźnie upoważniony.

Hans Ulrich poprosił mnie, aby zostać z nim, inaczej on był bez przyjaciół i bez pomocy. Kilka tygodni później został przywieziony do Budziejowice w Bohemia, a stamtąd do Wiednia i na końcu do Ratyzbony. Ja towarzyszyłem mu zawsze. Powitanie w Ratyzbonie był niestety bardzo inaczej jakby spodziewał po za dość obfite traktowania w Wiedniu i Kłodzko. On został zamknięte pod kluczem, i powiedzieli go, że zaczynali proces przeciwko niemu.



Het nieuws van de gebeurtenissen in Pilsen en Eger, alsmede de arrestatie van Hans Ulrich trof ons in Kemnitz als een onverwacht onweer van de hemel. Ik had de indruk dat Hans Ulrich mij nu dringender nodig had als de kleine familie in Kemnitz, en ging op weg naar Glatz. Daar aangekomen, had ik een Hans Ulrich met een gebroken ziel verwacht. Dat was echter helemaal niet het geval. Hij vierde juist een feest met enkele officieren van de bemanning van Glatz en was daarbij heel vrolijk. Alle handelingen van hertog Waldstein waren naar zijn mening in volle overeenstemming met de bevoegdheden door de keizer gegeven. Zijn onderhandelingen met de Zweden, die Waldstein ten slotte weer had hervat, hadden toch alleen maar gediend om een vredesakkoord te sluiten, waarvoor hij uitdrukkelijk bevoegd was.

Hans Ulrich vroeg me, bij hem te blijven, anders was hij zonder vrienden en zonder hulp. Enkele weken later werd hij naar Budweiß in Bohemen gebracht, van daar naar Wenen en tenslotte naar Regensburg. Ik begeleidde hem steeds. De ontvangst in Regensburg was helaas heel anders, als hij na de behoorlijk grootmoedige behandeling in Glatz en Wenen verwacht had. Hij werd achter slot en grendel gezet, en hem werd verteld, dat er al een proces tegen hem aangespannen was.

zaterdag 2 december 2017

Konstantin van Wegerer 105 Klodzko

Rudolph von Colloredo

W styczniu 1634 księcia Albrechta von Waldstein wolał wszyscy komondorze  jego armii do Pilźnie. Hans Ulrich również tam jechał. Feldmarszałek Illow został od Albrecht nakaz na zbadanie postawę niektórych 20 jego komandorze. On ich powiedział że Waldstein, obrażony przez cesarza, chciał scedować kierownictwo armii. Następnie komandorze poprosili pilnie Waldsteina aby porzucić te plany. Książę Albrecht to obiecał im, ale zażądał od nich pisemną obietnicę pozostania wiernym do niego. Dokument zawierał wyraźnie warunek "tak długo jak Waldstein wojsko użyje służyć cesarzowi".  Nikogo obecne w Pilźnie miał ani sprzeciw wobec takiego deklaracja zaufania. Kiedy obietnica jednak miała być podpisana, po szczegółowym hulanka, zauważyli kilka komandorze że ten ostatni warunek z tekstu zniknął. Niemniej wszyscy podpisali, w tym Hans Ulrich.

Kiedy cesarz dowiedział się o incydencie w Pilźnie, oświadczył banitów na książę von Waldsteina i wydał prowadzenia armii do generał Gallas. Waldstein wkrótce został zamordowany przez swoich głównych zwolenników Trczka, Riemanna, Kinsky i Ilow w dniu 25 lutego 1634 r. w Cheb.  Hans Ulrich był już z powrotem na Śląsku i był na 24 lutego w Olawa zatrzymaną przez hrabiego Rudolf Colloredo i przewieziony do Kłodzko.




In januari 1634 riep hertog Albrecht von Waldstein alle oversten van zijn leger in Pilsen bij elkaar. Ook Hans Ulrich reisde daarheen. De veldmaarschalk Illow had van Albrecht de opdracht gekregen, de houding van zijn ongeveer 20 oversten te onderzoeken. Hij hield hen voor, dat Waldstein, beledigd door de keizer, de leiding van het leger wilde afstaan. Daarop vroegen de oversten dringend, dat Waldstein van die plannen moest afzien. Hertog Albrecht beloofde hen dat, maar verlangde van hen een schriftelijke belofte, hem trouw te blijven. Het document bevatte de uitdrukkelijke voorwaarde, ‘zo lang Waldstein het leger ten dienste van de keizer zou gebruiken’. Geen van de in Pilsen aanwezigen had bezwaar tegen zo’n vertrouwensverklaring. Toen de belofte echter na een uitvoerig drinkgelag onderschreven moest worden, merkten enige der oversten, dat de laatste voorwaarde uit de tekst verdwenen was. Desondanks ondertekende iedereen, ook Hans Ulrich.


Toen de keizer van het voorval in Pilsen hoorde, verklaarde hij de hertog Waldstein vogelvrij, en gaf het commando over aan generaal Gallas. Waldstein werd kort daarna op 25 februari 1634 door zijn belangrijkste aanhangers Trczka, Riemann, Kinsky en Ilow in Eger vermoord. Hans Ulrich was al terug in Silezië en werd op 24 februari in Ohlau door graaf Rudolf von Colloredo gearresteerd en naar Glatz gebracht.