zaterdag 23 februari 2019

Wegerer Scholz 25

Polowanie z nagonce


Wszystko było dobrze przygotowane przez męża Magdaleny. Chociaż pogoda była zimna i mglista, hrabia kontynuował polowanie. Zatrudniono dwudziestu nagonkowy, a myśliwi zajęli swoje stanowiska. Potem nastąpił wielki wypadek. Nikt nie wiedział dokładnie, co się stało. Leśnik stanął wzdłuż hrabiego na podnośniku wspartym przez zarośli i dawał hrabstwo naładowanym działom. Polowanie odbywało się w pełnym rozkwicie i było wiele ujęć w lesie. Nagle upadł leśniczy uderzony kulą. Krew płynęła po jego zielonym płaszczu. Hrabia pochylił się nad nim i mógł tylko dojść do wniosku, że nie żyje. Stało się dla niego jasne, że on leżałby tutaj, gdyby leśniczy nie stanął przed nim. Hrabia Hans Anton wziął swój róg myśliwski, odwołał polowanie i zaszokowany siedział obok zmarłych. Coraz więcej myśliwych i nagonce przysiedli oglądać dlaczego polowanie został odwołany przedwcześnie i stali wokół martwego leśnik. W końcu hrabia powiedział, że muszą zrobić nośne z łodygi i gałęzi jodłowych, aby umieścić na tego leśniczego. Potem grupa ruszyła w kierunku leśniczówka. Kiedy tam dotarli, hrabia wszedł pierwszy. W kuchni znalazł Magdalenę i wziął ją pod ramię. Z powodu łez w jego oczach Magdalena natychmiast zorientowała się, że zdarzył się wypadek. Wrzeszczała, a wszystko w jej ciele dręczyło ze strachu. Krzyknęła ponownie, ponieważ zaczęły się silne skurcze, chociaż było jeszcze długo za wcześnie. Została zabrane do innego pokoju i szybko wysłali posłańca do położnej w Kwieciszowice. Zanim to nastąpiło, Magdalena już wykrwawiła się na śmierć.


Jörg Hans Ulrich nie zauważył nic z całej ekscytacji w branży leśnej. Siedział za domem w zachodzącym słońcu i bawił się ze mną. Potem przyszła sługa leśnicze i powiedziała mu, co się stało. Z ten sam sługa lecznicy usłyszałem też później, jak dziadek zareagował na tę straszną wiadomość. Wziął mnie na kolana i przycisnął mnie do niego i powiedział tylko:

„Teraz jesteśmy obydwoje sam Bibiana”, a ja tylko dwa-letni dzieckiem, po raz pierwszy widziałem go bardzo smutny i plączące. Myślę, że to moje najwcześniejsze imponującą pamięć o tym wielkim człowieku, który miałem jeszcze wiele do podziękowanie w następny czasy. Z pewnością często go wtedy obejmowałem z miłością, i znów to robię w mojej pamięci. Łzy napływają mnie w oczy i najpierw muszę przerwać pisanie.


Alles was door Magdalena’s man goed voorbereid. Alhoewel het weer koud en nevelig was, liet de graaf de jacht doorgaan. Twintig drijvers waren ingehuurd, en de jagers betrokken hun posities. Toen gebeurde het grote ongeluk. Niemand wist precies wat er gebeurd was. De boswachter stond langs de graaf op een door kreupelhout ondersteunde verhoging en reikte de graaf de geladen geweren aan. De jacht was in volle gang en er klonken vele schoten in het bos. Plotseling zakte de door een kogel getroffen boswachter In elkaar. Bloed stroomde over zijn groene jas. De graaf boog zich over hem, en kon alleen maar vaststellen dat hij dood was. Daarbij werd hem ook duidelijk, dat hij hier zou hebben gelegen, als de boswachter niet voor hem had gestaan. Graaf Hans Anton nam zijn jachthoorn en blies de jacht af en ging geschokt langs de dode zitten. Steeds meer jagers en drijvers kwamen kijken, verbaasd dat de jacht voortijdig afgeblazen werd en stonden om de dode boswachter. Tenslotte zei de graaf dat ze een baar van twijgen en dennentakken moesten maken om de boswachter er op te leggen. Daarna zette de stoet zich in beweging, richting boswachterij. Toen ze daar aankwamen ging de graaf als eerste naar binnen. In de keuken vond hij Magdalena en nam haar in zijn arm. Omdat hem de tranen in de ogen kwamen, wist Magdalena meteen, dat er een ongeluk gebeurd was. Ze schreeuwde, en alles in haar lichaam krampte ineen van de angst. Ze schreeuwde nog een keer, omdat sterke weeën begonnen, hoewel het nog veel te vroeg was. Men bracht haar naar een andere kamer en stuurde snel een bode naar de vroedvrouw in Blumendorf. Eer deze arriveerde, was Magdalena al doodgebloed.

Jörg Hans Ulrich had van de hele opwinding in de boswachterij niets meegekregen. Hij zat achter het huis in de ondergaande zon en speelde met mij. Toen kwam er een boswachtershulp en deze vertelde hem, wat er allemaal gebeurd was. Van deze boswachtershulp heb ik later ook gehoord, hoe grootvader op dit verschrikkelijk nieuws reageerde. Hij nam me op de schoot en drukte me tegen zich aan en zei slechts:

Nu zijn we beide helemaal alleen Bibiana’,en ik pas tweejarig kind, heb hem voor de eerste keer heel droevig en huilend gezien. Ik geloof, dat is mijn vroegste, indrukwekkende herinnering aan deze goede man, aan die ik in de daaropvolgende tijd nog veel te danken had. Zeker heb ik hem toentertijd vaak liefdevol omarmt, en ik doe het nu in mijn herinnering nog een keer hartelijk. Bij mij komen de tranen, en ik moet het schrijven eerst even onderbreken.

zaterdag 16 februari 2019

Wegerer Scholz 24

Chata mysliwska na Tloczyna


Anja i Johann nie poszli na chrzest w kościele w Giebułtów ponieważ ciąża Anji była tak daleko, że ​​narodziny mogły mieć miejsce każdego dnia. Kiedy grupa chrztu powróciła do Laidenhäuser, musieli usłyszeć od położnej, że matka i dziecko zmarli w chwili urodzenia. Ojciec, Johann, siedział złamany między dwoma ciałami. To był ogromny szok dla Magdaleny i Jörga Hansa Ulricha.

Życie jednak musiało iść dalej. Małe niemowlę zajęło dużo czasu. Ale kiedy hrabia Hans Anton przyszedł na polowanie, było tak wiele do zrobienia w leśnictwie, że zakwaterowała mnie kilka dni u dziadka Jörga Hansa Ulricha. Wiedziała, jak dobrze zaopiekował się nią i Anją po wczesnej śmierci matki, że ona z radością powierzyła córce do jego ręce. Jörg Hans Ulrich miał już 75 lat, ale najwidoczniej pozostał młody w swojej istocie z powodu ciągłej pracy z dziećmi. On był zadowolony z powierzonych mu obowiązków i był bardzo szczęśliwy ze swojego wnuka. Muszę przyznać, że do dzisiaj dobrze pamiętam jego już pomarszczoną twarz, która zawsze promieniowała wielką miłością i dobrocią. Z drugiej strony, w ogóle nie pamiętam twarzy mojego ojca.

Musiałem mieć dwa lata, kiedy na jesienią ogłoszono była wielki polowanie. Matka była w ciąży, a zatem bardzo szczęśliwa, że ​​mogłem spędzić ten czas u dziadkiem. Hrabia przywiózł także swojego osiemnastoletniego syna, Carlę Gottharda, który wywołał wiele hałasu i podekscytowania w leśniczówce. Każdego dnia mąż Magdaleny polował z hrabiego i jego przewodnictwo. Na końcu, zorganizowane było duże polowanie z nagonką, dla którego hrabia zaprosił jeszcze kilku znajomych z okolicy, którzy zebrali się przed południem w leśnictwie. Wieczorem zaplanowano dużą imprezę, a wcześniej Magdalena na to brała pomoc w sąsiedztwa.



Anja en Johann waren niet meegegaan naar de doop in de kerk van Gebhardsdorf omdat de zwangerschap van Anja zo ver gevorderd was, dat de geboorte elke dag kon plaats vinden. Toen het doopgezelschap weer naar de Laidenhäuser terug kwam, moesten ze van de vroedvrouw horen, dat moeder en kind bij de geboorte gestorven waren. De vader, Johann zat gebroken tussen de beide lijken. Dat was een zware schok ook voor Magdalena en Jörg Hans Ulrich.

Het leven moest echter verder gaan. De kleine zuigeling vergde veel tijd. Maar als de graaf Hans Anton kwam jagen, dan was er in de boswachterij zoveel te doen, dat ze mij meerdere dagen bij grootvader Jörg Hans Ulrich onderbracht. Ze wist toch, hoe goed hij na de vroege dood van hun moeder voor haar en Anja gezorgd had en vertrouwde graag haar dochter aan zijn handen toe. Jörg Hans Ulrich was nu al 75 jaar oud, maar was klaarblijkelijk door zijn voortdurende bezigheid met kinderen in zijn wezen jong gebleven. Hij was blij met de hem toebedeelde plichten en was zeer gelukkig met zijn kleinkind. Ik moet toegeven, dat ik me zijn al gerimpelde gezicht goed kan herinneren, dat steeds een grote liefde en goedheid uitstraalde. Aan het gezicht van mijn vader daarentegen, kan ik me helemaal niet herinneren.

Ik moet twee jaar geweest zijn, toen er in de herfst weer een grote jachtpartij aangekondigd was. Moeder was zwanger, en daarom heel blij, dat ik die tijd bij grootvader kon doorbrengen. De graaf had ook zijn achttienjarige zoon Carl Gotthard meegebracht, en die zorgde voor veel lawaai en opwinding in het boswachtershuis. Elke dag ging Magdalena’s man met de graaf en zijn begeleiding jagen. Ter afsluiting zou een grote drijfjacht georganiseerd worden, waarvoor de graaf nog enkele vrienden uit de omgeving uitgenodigd had, die in de voormiddag bij de boswachterij bijeen kwamen. ’s Avonds was er een groot feesteten gepland, en daarvoor had Magdalena nog hulp uit de buurt gehaald.

zaterdag 9 februari 2019

Wegerer Scholz 23

Slub przed skola w Proszowa latach 30 


Nie mogło więc trwać długo, aby obaj później, mieli międzyczasie osiemnaście lat, zakochali się w leśnik jego pomocy. Jedynym problemem było to, że opozycja obu mężczyzn zakochali się dokładnie odwrotna. Leśnik kochał Ania, a jego pomocy Magdalenie. To spowodowało całą serię niezbyt ładnych, a czasem tragicznych zmian i nieporozumień, których Jörg Hans Ulrich też nie mógł rozwiązać, bez względu na to, jak bardzo starał się. W końcu to Magdalena utrzymywała swoją miłość do leśniczego. Jednak rozczarowany pomocnik leśny Johann był tak szybko pod wrażeniem Anji, jak przed tym o Magdaleną.

Więc nic dziwnego, że ślub tych dwóch dziewcząt odbył się tego samego dnia w roku 1719. Obie pary mieszkały później w tym samym domu, w leśniczówce. Obie kobiety zaszły w ciążę w tym samym czasie i ludzi uważali również, że prawie równocześnie oczekiwane dzieci będą miały również tę samą płeć. Ale wszystko było inaczej.

Magdalena urodziła dziewczynę w 1720 r., która otrzymała imię Bibiana, kiedy została ochrzczona. To byłem ja, twoja matka. Nazwa Bibiana była propozycją mojego dziadka, kiedy Magdalena i jej mąż nie mogli zdecydować, które imię ja mam mieć. Tak nazywała jego matka, które on opiekował przez wiele lat, i najwyraźniej był bardzo w swoim sercu ze względu na jego opiekę. Od niej dostał pierścionek dla palce przed jej śmierć, którą on zawsze nosił, ale oddał swoją żonę Hedwigowi na ich ślub. Po jej śmierci on znów nosił ten pierścień, a kiedy bawił się z tym w myślach, pewnie myślał o swoim szczęśliwym małżeństwie z Hedwigiem. Nadal mieszkał w domu rodziców Hedwiga, którzy po pewnym krotki czasie zmarli, po sobie.


Zo kon het niet lang uitblijven, dat de beiden later, ze waren intussen achttien jaar, op de boswachter en zijn hulp verliefd werden. Alleen het probleem daarbij was dat de tegenliefde van de beide mannen precies omgekeerd was. De boswachter hield van Anja en de boswachtershulp Magdalena. Dat veroorzaakte een hele reeks helemaal niet leuke en soms tragische verwisselingen en misverstanden, die Jörg Hans Ulrich ook niet kon oplossen, hoezeer hij zijn best ook deed. Tenslotte was het Magdalena die zich met haar liefde voor de boswachter doorzette. De teleurgestelde boswachtershulp Johann was echter snel zo onder de indruk van Anja, als hij het tevoren van Magdalena was.

Het was dan ook niet verwonderlijk, dat de bruiloft van de beide meisjes op dezelfde dag in het jaar 1719 plaats vond. Beide paren woonden later in hetzelfde huis, het boswachtershuis. Beide vrouwen werden tegelijkertijd zwanger, en men dacht ook, dat de bijna gelijktijdig verwachte kinderen ook hetzelfde geslacht zouden hebben. Maar het liep allemaal anders.

Magdalena baarde een meisje in 1720, dat bij het dopen de naam Bibiana kreeg. Dat was ik, jouw moeder. De naam Bibiana was een voorstel van mijn grootvader, toen Magdalena en haar man niet konden beslissen welke naam ik zou krijgen. Zo heette zijn moeder, die hij vele jaren verpleegd had, en door zijn zorg blijkbaar zeer in zijn hart gesloten had. Van haar had hij voor zijn dood een vingerring gekregen, die hij altijd zelf gedragen had, maar op zijn bruiloft aan zijn vrouw Hedewig geschonken had. Na haar dood, droeg hij de ring weer zelf, en als hij in gedachten verzonken met zijn ring speelde, dacht hij waarschijnlijk steeds weer aan zijn gelukkige huwelijk met Hedewig terug. Hij woonde nog steeds in het huis van Hedewigs ouders, die na een tijdje, kort na elkaar gestorven waren.

zaterdag 2 februari 2019

Wegerer Scholz 22

Kwieciszowice


Dwie dziewczyny rozwijały się przez lata do dwoje dzieci, od które wszystkie myśleli że są bliźniaczki. Jörg też je ubierał ich to samo nie chciał odróżniać jego córka od sierota. Nosili włosy w ten sam sposób i oboje mieli dużo piegi w twarz. Obaj również mówili do niego "tatusiu". Nie tylko zadbał o ich materialne zdrowie, ale także nauczył je czytać i pisać oraz wyjaśniał im całą naturę. Często przebywali w lesie, obserwowali zwierzęta i zbierały owoce leśne. Wesoły trio, teraz już stary człowiek z dwójką młodych dziewcząt, byli znany wszędzie i chętnie byli widziany.

Oczywiście zmieniło, ​​ich związek kiedy dziewczęta weszły w okres dojrzewania. Zazwyczaj rodzice i dzieci oddalali się w tym czasie, ponieważ czują, że muszą stanąć na własnych nogach. Tak też było z Magdaleną i Anją. Jörg Hans Ulrich już zmienił trochę swoje podejście do dziewcząt. Do tej pory był lojalny, opiekuńczy ojciec, ale teraz był bardziej rozsądny przyjaciel z dzieciństwa, który był niesienna pomoc na bok, a ich opinia była zawsze liczyć, zawsze mówił bardzo otwarcie o pytania dotyczący tej czasów, i wyjaśnił, również zmiany w ich ciałach i uczucia, które się z nimi wiązały. Zrozumieli to bardzo dobrze, ponieważ znaleźli dowód tego na własne zachowanie i na teraz różne inny potrzeby.

Znowu te dwie dziewczyny zareagowały prawie tak samo. Niemal w tym samym dniu podczas impresa w karczma były zakochany po raz pierwszy, i Jörg Hans Ulrich cieszył zmianę zachowania dwóch kochanków, bo w ten sposób ponownie wspominał go o swojej własnej być zakochany. To było tak, jakby on sam znowu się zakochał. Potem obaj szybko mieli rozczarowujące doświadczenie z przyjaciółmi i Jörg musiał ich pocieszać i mógł to również robić przez opowiadając o swoje historie miłosne.


De beide meisjes ontwikkelden zich in de loop van de jaren, tot twee kinderen, die iedereen voor een tweeling hield. Jörg kleedde ze ook hetzelfde, hij wilde tussen zijn dochter en het weeskind geen verschil maken. Ze droegen de haren op dezelfde manier en hadden beide veel zomersproetjes in het gezicht. Beide zeiden ook ‘papa’ tegen hem. Hij zorgde niet alleen ontroerend voor hun materiële gezondheid, maar leerde ze ook lezen en schrijven en legde hun de hele natuur uit. Zo waren ze vaak in het bos onderweg, ze bestudeerden de dieren en verzamelden bosvruchten. Het vrolijke driespan, de nu al oude man met de beide jonge meisjes, waren overal bekend en werden graag gezien.

Het bleef natuurlijk niet uit, dat hun verhouding veranderde toen de meisjes in de pubertijd kwamen. Meestal groeien ouders en kinderen in deze tijd uit elkaar, omdat ze voelen dat ze op eigen benen moeten staan. Dit was ook het geval bij Magdalena en Anja. Jörg Hans Ulrich had zijn houding ten opzichte van de meisjes uit zichzelf al iets veranderd. Tot nu toe was hij een trouwe, zorgende vader geweest, maar nu was hij meer de verstandige jeugdvriend, die ze met raad en daad ter zijde stond, en hun mening altijd liet meetellen, sprak altijd heel open over vragen betreffende deze tijd, en legde hen ook de veranderingen in hun lichaam en de gevoelens die hierbij hoorden uit. Ze begrepen het heel goed, want ze vonden het bewijs hiervan in hun eigen gedrag en hun nu andere behoeftes.

Opnieuw reageerden de beide meisjes bijna hetzelfde. Bijna op dezelfde dag tijdens een feest in de dorpsherberg werden ze voor de eerste keer verliefd, en Jörg Hans Ulrich genoot van de verandering van het gedrag van de beide verliefden, omdat hij daarbij ook weer aan zijn eigen verliefd zijn werd herinnerd. Het was voor hem alsof hij zelf weer verliefd werd. Daarna hadden beide ook snel een teleurstellende ervaring met hun vrienden en Jörg moest beide troosten en kon dat ook, door zijn eigen liefdesverhalen te vertellen.