zaterdag 25 maart 2017

Konstantin Wegerer 72

Stara Kamienica

Zamek w Stara Kamienica dał nowej rodziny też więcej przestrzeni życiowej niż było to możliwe w wąski zamek Gryf. Pani Eleonora zaszła w ciążę po ślubie i następnej wiosny urodziła w Stara Kamienica: córkę Anna Ursula. Tam kilka położnych i dziewice zadbali o noworodka, bo na początku była Pani Eleanora nadal bardzo zajęty odnowienie Państwie Gryf, Chojnik i Żmigród. Ale dodała coraz więcej z tych zajęci do jej męża, poświęcając swoją uwagę na dzieci. Skończyło jeden ciąży, zajęło tylko kilka tygodni, a rozpoczął się nowy ciąży. W ten sposób w Stara Kamienica w ciągu kilku lat, pięcioro dzieci, dwie córki i trzech synów poszli na świat.. Po bezproblemowe urodzeniu piątego dziecka, Pani Eleanor jeszcze chorowała w połóg. Położna, która do tej pory opiekowała się o Pani Eleonora , została zastąpiony przez lekarza z Wrocławia. Ale on też już nie mógł pomóc z puszczanie krwi i wcieranie. Gorączka poszła bardzo szybka, zbyt wysokie i Pani Eleanora ciągłe straciła przytomności z bólu. Na początku nas nie poinformowali nas na Gryf bo to było na początku listopada, a zima rozpoczęła się wcześnie z dużymi opadami śniegu. W końcu jednak wysłali posłańca.



Het slot in Kemnitz gaf de nieuwe familie ook meer levensruimte, dan op de enge burcht Greiffenstein mogelijk was. Vrouwe Elonora was na de bruiloft zwanger geworden en had in Kemnitz het daarop volgende voorjaar een dochter Anna Ursula gekregen. Daar zorgden meerdere vroedvrouwen en maagden voor de nieuwgeborene, want in het begin was Vrouwe Eleonora nog zeer druk met de vernieuwing van de Heerschappen Greiffenstein, Kynast en Trachenberg. Maar ze droeg steeds meer van deze bezigheden over aan haar echtgenoot en besteedde haar aandacht aan de kinderen. Was er een zwangerschap voorbij, dan duurde het maar een paar weken, en een nieuwe zwangerschap begon. Zo kwamen in Kemnitz in de loop van enkele jaren vijf kinderen, twee dochters en drie zonen ter wereld. Na de geboorte van het vijfde kind goed doorstaan te hebben, werd Vrouwe Eleonora, nog in het kraambed ziek. De vroedvrouw die tot dan voor de gezorgd had, werd vervangen door een arts uit Breslau. Maar ook hij kon met aderlatingen en inwrijvingen niet meer helpen. De koorts werd heel snel, veel te hoog en Vrouwe Eleonora verloor steeds het bewustzijn van de pijn. In het begin had men ons op de Greiffenstein niet van het gebeuren op de hoogte gebracht, want het was begin november, en de winter was met zware sneeuwval vroeg begonnen. Tenslotte zond men toch een bode.

zaterdag 18 maart 2017

Konstantin Wegerer 71

Zamek Gryf

Szybko zaczęliśmy znowu z edukacji, bo Pani Eleanora wywołała mi na to, "Magdalena jest teraz z jej czternastu lat w trudnym wieku, przede mną i Johann Georg ona często zachowuje się bardzo uparty. Z tobą, ona ma jednak dobry kontakt, ona ci lubi, i czuje się dobrze i jesteś bezpieczny u ciebie. Jestem z tego bardzo zadowolony, a ja jestem ci bardzo wdzięczny. Proszę ci aby dalej troszczyć się o tej dziewczyny."

Kiedy byłem w Tybinga oraz Altdorf kupiłem kilka książek, i teraz chcieliśmy ich czytać razem. Nie wiedziałem jeszcze, co tam było pisane, i to też powiedziałem Magdalena. Była podekscytowana, bo nie byliśmy już nauczyciel i uczeń, ale jednakowi. Czytała kilka stron, rozmawialiśmy o treści i dać nasze osobiste zdanie na ten temat. To było cudowne dla mnie czuć, jak jej serce i duszę, w ten sposób coraz bardziej otwierała do mnie.

Pani Eleanora i jej mąż całkowicie prowadzili się do Stara Kamienica, ponieważ Pan Johann Georg wziął cały administrację i zarządzanie dużą liczbą pokoi tam w zamku, i jego dominium w jego ręka. W roku przed ślubu Eleanora wszystkie zasady i umowy, które istniały między Państwa Gryf i jej mieszkańców dala pisać w obszernym urbarium. Wiele starożytnych praw i obowiązków, które były częściowy bardzo stara. ale już nie były praktykowany, przekreślone przy tej okazji. Pan von Hohenzollern wymagał tego czyszczenie przed rozpoczęciem swojej pracy, ponieważ nie znał historyczne rozwój i powodów wielu spraw nie tak dobre, jak Pani Eleanora.


We begonnen al snel weer met onderwijs, want Vrouwe Eleonora had me dit dringend verzocht,: ‘Magdalena is nu met haar veertien jaar in een moeilijke leeftijd, tegenover mij en Johann Georg gedraagt ze zich vaak zeer koppig. Met jou heeft ze blijkbaar een heel goede band, ze vind je heel aardig, en voelt zich bij je goed en geborgen. Daar ben ik heel blij mee, en ben je heel dankbaar. Alstublieft zorg daarom verder zo voor dat meisje.

Ik had in Tübingen en Altdorf enkele boeken gekocht, die we nu samen wilde lezen. Ik wist zelf nog niet, wat er in de verhalen verteld werd en zei dat Magdalena ook. Ze was helemaal enthousiast, dan waren we niet meer leraar en leerling, maar gelijken. Zij las enkele bladzijden, dan praatten we over de inhoud en gaven onze persoonlijke mening over het onderwerp. Het was voor mij prachtig te voelen, hoe ze haar hart en ziel daarbij steeds verder voor me opende.

Vrouwe Eleonora en haar echtgenoot waren helemaal naar slot Kemnitz verhuisd, want Heer Johann Georg had het beheer en de bedrijfsvoering van het grote aantal kamers daar in het slot en het aansluitende dominium ter hand genomen. In het jaar voor de huwelijksvoltrekking had Vrouwe Eleonora nog alle regels en overeenkomsten, die tussen het heerschap in Greiffenstein en de bevolking in het heerschap bestonden in een omvangrijk urbarium laten opschrijven. Vele oude rechten en plichten, die voor een deel al heel oud waren, maar nooit meer nageleefd werden, werden bij deze gelegenheid afgeschaft. De Heer von Hohenzollern had deze opschoning nog voor de aanvang van zijn werkzaamheden gewenst, want hij kende de historische ontwikkeling en redenen van menige aangelegenheid niet zo goed als Vrouwe Eleonora.

zaterdag 11 maart 2017

Konstantin Wegerer 70


uniwerstet Altdorf

Byliśmy tu tylko kilka dni i jechaliśmy dalej do Altdorfu. Tutaj studiował Albert von Waldstein,  kuzyn od Hans Ulrich. Hans Ulrich spotkał go w Stara Kamienica. Powiedział mu dość wesoły od ten uniwersytet, też że był zaangażowany w niektórych kłótni. Po jednym semestrze musiał tyle czas spędzić w areszcie dopóki nie spłacił swoich długów, a potem wyrzuciły go z uniwersytetu.

Altdorf był znacznie mniejszy niż w Tybindze i mniej dostosowany do uniwersytetu. Dlatego Bernhard i Hans Ulrich znaleźli tylko dwa małe pokoje, aby tam spędzić lato. I zostałem wysłany z powrotem do Gryf z wóz wędrowny. Byłem bardzo zadowolony z tego, ponieważ życzę frywolne w miasteczku uniwersyteckim mi się nie podoba. Muszę przyznać, że stęskniłem się na zamku i jego mieszkańców.

Kiedy przyjechałem tam na początku sierpnia,  u bramy zamku dostałem straszliwej wieści. Mała Eleonora, zaledwie dziesięć lat, trzy dni temu zmarła po krótkiej ciężkiej chorobie. Spieszyłem się, ujarzmianie przez smutność do mojego pokoju. Po drodze spotkałem Magdalena, która rzuciła się w moich ramionach. Jej dystansem, do mnie, zniknęło, ona płakała i płakała. Wziąłem ją w moim pokoju i starał się ją pocieszyć. Wydawało mi że to jej wiele pomogła i tak opowiedziała mi całą historię o na początek lekki choroby aż do nagłego śmierć. Ja tymczasem gładziłem jej włosy, a ona stała się spokojniejsza. Potem powiedziała mi o pogrzebie, która miała miejsce poprzedniego dnia w Gryfów. Ja wytarłem jej łzy, a ona położyła głowę na moim ramieniu. Tak nie wyobraziłem mój powrót na Gryf, ale doświadczyłem wdzięczny, dobrego czucia że tu jestem potrzebne. Siedzieliśmy tam w milczeniu przez długi czas, aż ona powiedziała: "Chodź Konstantin, będę ci trochę pomóc przy rozpakowywaniu" i podczas przenoszenia mój bagaż, widziałem pierwszy uśmiech na jej twarzy.



We bleven hier slechts enkele dagen en reisden verder naar Altdorf. Hier had Albert von Waldstein, een neef van Hans Ulrich gestudeerd. Hans Ulrich had hem in Kemnitz leren kennen. Hij had hem behoorlijk vrolijk over deze universiteit verteld, ook dat hij in enkele ruzies betrokken was. Na één semester moest hij tot de terugbetaling van zijn schulden in hechtenis en werd daarna van de universiteit verwijderd.

Altdorf was veel kleiner als Tübingen en minder op een universiteit ingericht. Daarom vonden Bernhard en Hans Ulrich slechts twee kleine kamers, om de zomer daar door te brengen. Ik werd met de reiswagen terug naar de Greiffenstein gestuurd. Ik was daar heel blij mee, want het losse leven in een universiteitsstad beviel me helemaal niet. Ook moet ik toegeven, dat ik heimwee had naar de burcht en zijn bewoners.

Toen in daar begin augustus aankwam, kreeg ik meteen bij de burchtpoort verschrikkelijk nieuws. De kleine Eleonora, pas tien jaar oud, was drie dagen geleden na een korte zware ziekte overleden. Ik haastte me door verdriet overmand naar mijn kamer. Onderweg trof ik Magdalena, die zich in mijn armen stortte. Haar gereserveerdheid, mij tegenover was helemaal verdwenen, ze huilde en huilde. Ik ging met haar in mijn kamer en probeerde haar te troosten. Het scheen haar al veel te helpen, en zo vertelde me ze hele verhaal van de in het begin lichte ziekte tot de plotselinge dood. Ondertussen streelde ik haar haar, en ze werd steeds rustiger. Vervolgens vertelde ze me over de begrafenis, die de vorige dag in Greiffenberg had plaats gevonden. Ik droogde haar tranen, en ze legde haar hoofd op mijn schouder. Zo had ik mijn terugkomst op de Greiffenstein niet voorgesteld, maar ondervond dankbaar het goede gevoel, hier nodig te zijn. We zaten daar samen een hele tijd stil te zijn, dan zei ze: ‘Kom Konstantin, ik help je een beetje bij het uitpakken’ en tijdens het dragen van mijn bagage zag ik een eerste lachje op haar gezicht.



zaterdag 4 maart 2017

Konstantin Wegerer 69

uniwersitet Dillingen 

Pewnego dnia Bernhard przyszedł do domu podekscytowany i powiedział, że przyjęli kilka pacjentów z dżumę w szpitalu na mieście. Też słuchał, że władze miasta rozważa zamknąć cały miasta. Radził natychmiast, i to znaczy następnego ranka opuścić miasto. My rzeczywiście wyjechaliśmy na następny dzień, a to przez Stuttgart do Dillingen. Jesteśmy ulokowane w kilka pokoje w małym hotelu i Bernhard poszedł do rektora uniwersytetu, aby Hans Ulrich i sam siebie napisać. Jednak, wrócił bardzo podekscytowany i zły tej wizyty. Uniwersytet istniała już około 50 lat, i miał dobre profesorów. Jednak ona była pod przewodnictwem zakonu jezuitów, a zatwierdzenie profesorów następuje dopiero po pisemnej zgody przez bez skrupule kontrreformacji. Bernhard widział obraz, który miał być stosowany jako fresk na suficie w kościele studyjnej w budowie. Obraz pokazał profesor Peter Canisius dając lekcja na swoim pulpicie, a tymczasem stojącego z nogą na głowę Marcina Lutra. Bernhard był szokowane przez tyle nietolerancji i arogancji. To było przeczesz jeszcze gorzej, niż plaga w Tybindze. Teraz mógł tylko doradzić nie zapisać się na tej uniwersytecie. Kilka dni później wyjechaliśmy na razie do Ingolstadt. Tu był także uniwersytet, gdzie można zdobyć wiedzę prawną. Jednak tu nie było lepiej, Dillingen. Uczelnia była pod przewodnictwem jezuity i motto brzmiało: "Filozofia jest taka, że ​​to, wszystko co Kościół katolicki może służyć podczas kontrreformacji. Wszystko inne jest zabronione. "Wszystko to jeszcze raz wyjaśnione na podstawie obrazów nawet przy ołtarzu głównym w kościele Matki Bożej. Tam Dzieciątka Jezus włożę św. Katarzyny Aleksandryjskiej, patronki Wydziału Filozoficznego, pierścień na palcu jako symbol małżeństwa między katolicką wiarą i nauką filozoficzną.


Op een dag kwam Bernhard opgewonden naar huis en vertelde, dat er in het ziekenhuis in de stad meerdere pestpatiënten opgenomen waren. Hij had ook gehoord, dat het stadsbestuur overwoog om de stad af te sluiten. Hij raadde aan om direct, en wel de volgende morgen de stad te verlaten. We reisden daadwerkelijk de volgende dag af, en wel over Stuttgart naar Dillingen. We betrokken daar enkele kamers in een klein hotel en Bernhard ging naar de rector van de universiteit, om Hans Ulrich en zichzelf in te schrijven. Hij kwam echter zeer opgewonden en boos van dit bezoek terug. De universiteit bestond al ongeveer 50 jaar, en had goede professoren. Ze stond echter onder de leiding van een Jezuïetenorde, en de goedkeuring van professoren volgde uitsluitend na een schriftelijke instemming van een rücksichtslose Contrareformatie. Bernhard had een afbeelding gezien, die in de in aanbouw zijnde studiekerk als plafondfresco aangebracht moest worden. De voorstelling liet de professor Petrus Canisius lesgevend aan zijn katheder, en ondertussen met zijn voet op het hoofd van Martin Luther staand zien. Bernhard was ontzet over zoveel intolerantie en arrogantie. Dat was toch nog erger als de pest in Tübingen. Hij kon nu alleen maar afraden om zich aan deze universiteit in te schrijven. Enkel dagen later vertrokken we, vooreerst naar Ingolstad. Hie was eveneens een hogeschool, waar men juridische kennis kon verwerven. Het was er echter niet beter als in Dillingen. De universiteit stond onder jezuïtische leiding en het motto was: ‘Filosofie is, dat wat de katholieke kerk tijdens de Contrareformatie dienen kan. Al het andere is verboden.’ Dit alles ook weer verduidelijkt aan de hand van afbeeldingen, zelfs bij het hoogaltaar in de Lievevrouwenkerk. Daar steekt het kindeke Jezus de heilige Katharina van Alexandrië, de patrones van de filosofische faculteit, een ring aan de vinger als symbool van het huwelijk tussen het katholieke geloof en de filosofische wetenschap.