Konstantin Wegerer 70

uniwerstet Altdorf

Byliśmy tu tylko kilka dni i jechaliśmy dalej do Altdorfu. Tutaj studiował Albert von Waldstein,  kuzyn od Hans Ulrich. Hans Ulrich spotkał go w Stara Kamienica. Powiedział mu dość wesoły od ten uniwersytet, też że był zaangażowany w niektórych kłótni. Po jednym semestrze musiał tyle czas spędzić w areszcie dopóki nie spłacił swoich długów, a potem wyrzuciły go z uniwersytetu.

Altdorf był znacznie mniejszy niż w Tybindze i mniej dostosowany do uniwersytetu. Dlatego Bernhard i Hans Ulrich znaleźli tylko dwa małe pokoje, aby tam spędzić lato. I zostałem wysłany z powrotem do Gryf z wóz wędrowny. Byłem bardzo zadowolony z tego, ponieważ życzę frywolne w miasteczku uniwersyteckim mi się nie podoba. Muszę przyznać, że stęskniłem się na zamku i jego mieszkańców.

Kiedy przyjechałem tam na początku sierpnia,  u bramy zamku dostałem straszliwej wieści. Mała Eleonora, zaledwie dziesięć lat, trzy dni temu zmarła po krótkiej ciężkiej chorobie. Spieszyłem się, ujarzmianie przez smutność do mojego pokoju. Po drodze spotkałem Magdalena, która rzuciła się w moich ramionach. Jej dystansem, do mnie, zniknęło, ona płakała i płakała. Wziąłem ją w moim pokoju i starał się ją pocieszyć. Wydawało mi że to jej wiele pomogła i tak opowiedziała mi całą historię o na początek lekki choroby aż do nagłego śmierć. Ja tymczasem gładziłem jej włosy, a ona stała się spokojniejsza. Potem powiedziała mi o pogrzebie, która miała miejsce poprzedniego dnia w Gryfów. Ja wytarłem jej łzy, a ona położyła głowę na moim ramieniu. Tak nie wyobraziłem mój powrót na Gryf, ale doświadczyłem wdzięczny, dobrego czucia że tu jestem potrzebne. Siedzieliśmy tam w milczeniu przez długi czas, aż ona powiedziała: "Chodź Konstantin, będę ci trochę pomóc przy rozpakowywaniu" i podczas przenoszenia mój bagaż, widziałem pierwszy uśmiech na jej twarzy.

We bleven hier slechts enkele dagen en reisden verder naar Altdorf. Hier had Albert von Waldstein, een neef van Hans Ulrich gestudeerd. Hans Ulrich had hem in Kemnitz leren kennen. Hij had hem behoorlijk vrolijk over deze universiteit verteld, ook dat hij in enkele ruzies betrokken was. Na één semester moest hij tot de terugbetaling van zijn schulden in hechtenis en werd daarna van de universiteit verwijderd.

Altdorf was veel kleiner als Tübingen en minder op een universiteit ingericht. Daarom vonden Bernhard en Hans Ulrich slechts twee kleine kamers, om de zomer daar door te brengen. Ik werd met de reiswagen terug naar de Greiffenstein gestuurd. Ik was daar heel blij mee, want het losse leven in een universiteitsstad beviel me helemaal niet. Ook moet ik toegeven, dat ik heimwee had naar de burcht en zijn bewoners.

Toen in daar begin augustus aankwam, kreeg ik meteen bij de burchtpoort verschrikkelijk nieuws. De kleine Eleonora, pas tien jaar oud, was drie dagen geleden na een korte zware ziekte overleden. Ik haastte me door verdriet overmand naar mijn kamer. Onderweg trof ik Magdalena, die zich in mijn armen stortte. Haar gereserveerdheid, mij tegenover was helemaal verdwenen, ze huilde en huilde. Ik ging met haar in mijn kamer en probeerde haar te troosten. Het scheen haar al veel te helpen, en zo vertelde me ze hele verhaal van de in het begin lichte ziekte tot de plotselinge dood. Ondertussen streelde ik haar haar, en ze werd steeds rustiger. Vervolgens vertelde ze me over de begrafenis, die de vorige dag in Greiffenberg had plaats gevonden. Ik droogde haar tranen, en ze legde haar hoofd op mijn schouder. Zo had ik mijn terugkomst op de Greiffenstein niet voorgesteld, maar ondervond dankbaar het goede gevoel, hier nodig te zijn. We zaten daar samen een hele tijd stil te zijn, dan zei ze: ‘Kom Konstantin, ik help je een beetje bij het uitpakken’ en tijdens het dragen van mijn bagage zag ik een eerste lachje op haar gezicht.