zondag 22 juli 2018

Konstantin von Wegerer 137

Tak mógł wyglądać wieża rycerski w Siedlęcin


Bibiana i ja byliśmy bardzo szczęśliwi w naszej  odległym wieży rycerskiej na Bobru. Znaleźliśmy wielu nowych uczciwe przyjaciół w wiosce, którzy nam pomogli i którym często my mogliśmy pomóc. Lubili przychodzić do nas w wieży rycerskiej, jeśli miało się odbyć impreza, mogło się to odbyć w naszej wielkiej starej sali rycerskiej. U tym Bibiana poznała młodego człowieka który musiał nauczyć się zarządzania posiadłości w dominium. Bibiana robiła z nim coraz więcej wycieczek po okolicy, aby zobaczyć pola, o które później opowiedziała z entuzjazmem. Zauważyłem, że zaczyna czuć coraz więcej dla tego młodego człowieka i coraz bardziej oddala się ode mnie. Kiedy zapytałem ją kiedyś, nie chciała o tym ze mną rozmawiać. Może chciałaby to zrobić później. Pewnego dnia nie wróciła z takiej przejażdżki, na który zabierała ze sobą Jörga. Młodzieniec dominium również zniknął. Nie mogłem tego powstrzymać. Nauczyła się kochać młodszego mężczyznę i podążała za nim, tak jak ja już ją ofiarowałem na naszym małżeństwie. Od naszego wczesnego związku ojca z córką, jednak z biegiem czasu stała się prawdziwa relacja między mężczyznami i kobietami, ale Bibiana, która zawsze działała instynktownie, prawdopodobnie odczułaby naszą wielką różnicę wieku.

Teraz jestem całkowicie sam.



Bibiana en ik waren in onze afgelegen riddertoren aan de Bober zeer gelukkig. We vonden veel nieuwe nette vrienden in het dorp, die ons hielpen, en die wij vaak konden helpen. Ze kwamen graag naar ons in de riddertoren, als er een feest te vieren was, kon dat in onze grote oude ridderzaal plaatsvinden. Daarbij leerde Bibiana een jongeman kennen, die in het dominium het landgoedbeheer moest leren. Bibiana ondernam met hem steeds vaker ritjes in de omgeving, om de velden te bekijken, waarvan ze dan later enthousiast vertelde. Ik merkte, dat ze steeds meer voor deze jongeman ging voelen en steeds verder van me af kwam staan. Toen ik er haar een keer op aansprak, wilde ze er niet met me over praten. Ze wilde dat misschien later doen. Op een dag kwam ze niet van zo’n rit terug, waarbij ze ook Jörg had meegenomen. Ook de jongeman van het dominium was verdwenen. Ik had het niet kunnen verhinderen. Ze had een jongere man leren liefhebben en was hem gevolgd, zoals ik haar dat ook al bij ons huwelijk had aangeboden. Uit ons in het begin vader - dochter verhouding was weliswaar in de loop van de tijd een echte man - vrouw verhouding geworden, maar Bibiana, die altijd instinctief handelde, had ons grote leeftijdsverschil waarschijnlijk toch gevoeld.


Nu ben ik helemaal alleen.

zaterdag 14 juli 2018

Konstantin von Wegerer 136



W następnym roku urodził się w Breslau pierwszy syn młodej pary; Leopold Ulrich. Wkrótce potem wrócił Christoph Leopold z żoną do Gryf. Robili długie spacery kiedy było piękne letnią pogodę. Pewnego razu przybyli na górę w pobliżu Proszówka, odpoczywali tam i cieszyli się cudownym widokiem. Kiedy wrócili do Gryf, Christoph zauważył, że po drodze stracił obrączkę ślubną. To było postrzegane jako zły znak nieba i robił wielkie wrażenie na Christophe. Kilka tygodni później znów zrobili ten piękny spacer i znów odpoczywali na tej samej górze. Kiedy usiedli, Pani Agneszka odkryła obrączkę, nabitą na kwiat. Ten Przeszedł przez kwiat leżący na ziemi i podniósł go tak, aby łatwo było znaleźć pierścień. To było teraz postrzegane jako dobry znak nieba dla szczęśliwego małżeństwa. Jako pamiątkę tego i jako podziękowanie za szczęśliwe narodziny pierwszego syna, zbudowano małą kaplicę na górze i dali to pobłogosławić..

Tak radosne, jak czasem dla nami były wiadomości od Gryf, sytuacja protestantów na Śląsku pogorszyła się tylko po śmierci cesarza Ferdynanda. Jego następca, Leopold, wcale nie dbał o Śląsk. Kraj był zarządzany przez ministrów, którzy zwolnili wszystkich niekatolickich urzędników. Nie byli już kościołów ani szkół. Wielu nie pozostało nic innego jak wyemigrować



In het jaar daarop werd in Breslau de eerste zoon van het jonge paar; Leopold Ulrich geboren. Christoph Leopold kwam kort daarna met zijn vrouw naar de Greiffenstein. Bij mooi zomerweer maakte ze lange wandelingen. Op een keer kwamen ze op de berg bij Neundorf, rustten daar en genoten van het heerlijke uitzicht. Toen ze weer op de Greiffenstein terugkwamen, constateerde Christoph dat hij onderweg zijn trouwring had verloren. Dat werd gezien als een slecht teken van de hemel, en maakte een grote indruk op Christoph. Meerdere weken later maakten ze deze mooie wandeling nog een keer, en ze rustten weer op dezelfde berg. Toen ze gingen zitten ontdekte Vrouwe Agnes de trouwring, gespietst op een bloem. Deze was door de op de grond liggende bloem gegroeid, en had hem opgetild, zodat de ring makkelijk te vinden was. Dat zag men nu als een goed teken van de hemel voor een gelukkig huwelijk. Als aandenken hieraan en als dank voor de gelukkige geboorte van hun eerste zoon lieten ze op de berg een kleine kapel bouwen en zegenen.


Zo vrolijk als soms de berichten uit Greiffenberg voor ons waren, de situatie van de protestanten in Silezië hadden zich na de dood van keizer Ferdinand alleen maar verslechterd. Zijn opvolger Leopold, zorgde helemaal niet voor Silezië. Het land werd beheerd door ministers, die alle niet katholieke ambtenaren ontsloegen. Er waren geen kerken, geen scholen meer. Velen bleef niets anders over dan te emigreren.

zaterdag 7 juli 2018

Konstantin von Wegerer 135 Siedlęcin






Wieża rycerski w SSiedlęcin koło 1895



Teraz my musieliśmy także udać się do kościoła w Giebułtów w Saksonii. To był długi spacer, ale wiedzieliśmy, że wkrótce się przeprowadzamy. Ludzie z Kwieciszowice, były zależne od pogody, cztery do pięciu godzin w trasie. Tam i z powrotem było to osiem do dziesięciu godzin, a starzy ludzie w ogóle  nie mogli odwiedzić kościół.

Bibiana była więc bardzo szczęśliwa, gdy w końcu mogliśmy prowadzić się do wieży rycerskiej na Bobrze. Dalem remontować najwyższe piętro dla nas, gdzie był także pokój mój dziadka. Natychmiast pobiegła do okna i długo patrzyła na rozległy otoczenia. Powiedziała z radości, że to jedyna rzecz, za którą tęskniła w naszym leśniczówce. Nasz syn Jörg był również bardzo entuzjastycznie nastawiony od nowego okolica. Miał teraz dziewięć lat i wkrótce znalazł przyjaciół w tym samym wieku. Bóbr był dla nich bogatym łowiskiem rybackim, a latem zaprószało to do kąpieli i pływanie, czego też natychmiast go nauczyłem.

W ten sposób spędzaliśmy razem kilka beztroskich i szczęśliwych lat. Czasami pojawiały się wieści od Gryf, kiedy posłaniec robił objazd w jego podróże, aby nas odwiedzić. Tak słyszeliśmy, że Christoph Leopold na koniec lutego 1656 roku we Wrocławiu, młodej wdowy Zygmunta von Promnitza, Agnes von Rackwitz ożenił. Miesiąc później, ślub odbył się w Gryf z obywatelami Gryfów, Mirsk i okolica. Tam chyba ostro świętowali, ze względu na to żeby sołtys Rębiszowie w swoim upicie spadł z schodów, a następnie natychmiast zmarł. To wspominałem historię z mojego dziadka, jak on z swojego Magdalena pojechał do Stara Kamienica, i powiedział jej o śmierci pana od Czocha po pijatyka w swoim zamku.



Nu moesten wij ook naar de kerk in Gebhardsdorf in Saksen gaan. Dat was een flinke stuk lopen, maar we wisten dat we weldra gingen verhuizen. De mensen uit Blumendorf, waren afhankelijk van het weer, enkele reis vier tot vijf uur onderweg, Heen en terug waren dat acht tot tien uur, en oude mensen konden de kerk al helemaal niet meer bezoeken.

Bibiana was daarom heel blij, toen we eindelijk de riddertoren aan de Bober konden betrekken. Ik had daar de bovenste etage, waarin ook grootvaders kamer was geweest, voor ons opnieuw laten verbouwen. Ze rende meteen naar een raam en keek lang naar de weide omgeving. Ze vertelde mij stralend van vreugde, dat dit het enigste was, wat ze in ons boswachtershuis had gemist. Ook onze zoon Jörg was helemaal enthousiast over de nieuwe omgeving. Hij was nu negen jaar, en vond al snel vrienden van dezelfde leeftijd. De Bober was voor hen een rijk visgebied, en nodigde in de zomer uit om te baden en te zwemmen, wat ik hem ook meteen leerde.

Zo regen zich al snel enkel zorgeloze en vrolijke jaren aaneen. Soms kwam er nog nieuws van de Greiffenstein, als een bode op zijn rit een omweg nam om ons te bezoeken. Zo hoorden we dat Christoph Leopold eind februari 1656 in Breslau de jonge weduwe van Sigismund von Promnitz, Agnes von Rackwitz getrouwd had. Een maand later werd de bruiloft ook op de Greiffenstein met de burgers uit Greiffenberg, Friedeberg en de omgeving gevierd. Daar moet het er flink aan toegegaan zijn, omdat de scholtis van Rabishau in zijn roes van een trap gevallen was en meteen daarna gestorven. Mij kwam daarbij een verhaal van mijn grootvader boven, hoe hij met zijn Magdalena naar Kemnitz reed, en hij haar over de dood van de heer van Tschocha na een drinkgelag op zijn burcht vertelde.

zondag 1 juli 2018

Konstantin von Wegerer 134


Kościół Gierczyn koło 1900

Kiedy byłem w jakiś momencie znowu na zamku u Christopha Leopolda, z taką błagania, na końcu poprosiłem go, żeby zwolnił mnie ze wszystkich moich funkcji. Słyszałem, że stara wieża rycerska na Bobrze była niezamieszkana. Teraz chciałem kupić wieżę i prowadzić się tam z Bibianą, ponieważ tam byliśmy mniej znani.

Christoph Leopold natychmiast zgodził się i chciał przejąć zakup wieży dla mnie, która w tym czasie była w posiadaniu księcia von Legnic. Opowiedział przy okazji o liście pożegnalnym od swojego ojca z Ratyzbony. Jego ojciec poinformował go, że ma u mnie jeszcze wielki dług, którego nie mógł odpłacić w ten moment. On, Christoph Leopold, może zrobić to za niego i wspierać mnie pod każdym względem. Teraz chciał spełnić to życzenie przez z zakupem wieży.

W 1654 r. Pojawiła się komisja z Wrocławia, która także zamknęła kościoły na wsiach. Zawsze chodziliśmy do kościoła w Gierczyn, ponieważ łatwo było dotrzeć tam z leśniczówka. Komitet ten przybył w lutym i sporządził następujący protokół:


'1654 25 lutego Gierczyn należy do Państwo Gryfów, pastor jest nadal obecny i ma własną gospodarstwo. Kazano mu odejść, a kościół będzie katolicki, z ks. Joachimus Rieß z zakonu cystersów jako pastorem. Były tam trzy dzwonki, zegar wahadłowy, srebro, miedziane, złocenie i cynowe kielichów, dwa cynowe świeczniki, tkanina dla ołtarz i ornat. Pieniądze pożyczyły 337 marek małe, nowy ogród kościelny, ale jeszcze nie w pełni wykorzystane, gdzie w zimie z 9 kwartałami i w lecie 12 scheffla można siać. Tutaj mieści się. Krobica, Proszowa, Kwieciszowice, Kotlina, i Przecznica. 7 maltery, 7 scheffla 1 czwartej decem.


Proszowa
należy do Państwo Gryfow. Kościół, oddział o Gierczyn, został przekazany katolikom, a ksiądz Joachimus Rieß z zakonu cystersów jest pastorem. Tu byli trzy dzwony, srebrny i pozłacany kielich, tkanina dla ołtarz i chorrock. Pieniądze pożyczono do innych 695 marek. Z kościelnego ogrodu pastor otrzymuje 4 floreny rocznie. W zimę i lato można siać 4 scheffla.'


Toen ik weer eens voor zo’n smeekbede bij Christoph Leopold op de burcht was, vroeg ik hem uiteindelijk, om mij van al mijn functies te ontslaan. Ik had gehoord dat de oude riddertoren aan de Bober onbewoond was. Nu wilde ik de toren kopen en met Bibiana daarheen verhuizen, omdat we daar minder bekend waren.

Christoph Leopold stemde meteen toe en wilde voor mij de koop van de toren overnemen, die toentertijd in het bezit van de hertog von Liegnitz was. Hij vertelde bij deze gelegenheid over de afscheidsbrief van zijn vader uit Regensburg. Zijn vader had hem medegedeeld, dat hij mij tegenover nog een grote schuld had, die hij op dat moment niet kon aflossen. Hij, Christoph Leopold, moge dat voor hem doen en mij in elk opzicht ondersteunen. Die wens wilde hij nu met de koop van de toren vervullen.

In 1654 verscheen er een commissie uit Breslau, die ook de kerken in de dorpen sloot. Wij waren steeds naar de kerk in Giehren gegaan, omdat die vanaf ons boswachtershuis goed te bereiken was. Daar kwam die commissie in februari en stelde het volgende protokol op:

1654 februari 25 Giehren behoort tot het Heerschap Greiffenberg, de predikant is nog voorhanden en heeft zijn eigen boerenbedrijf. Hem is bevolen te vertrekken en de kerk wordt katholiek, met pater Joachimus Rieß van de cisterciënzer orde als pastoor. Alhier waren drie klokken, een slingerklok, een zilveren, een koperen vergulden en een tinnen kelk, twee tinnen kandelaars, een altaardoek en een kazuifel. Uitgeleend geld 337 mark klein, de kerktuin nieuw, maar nog niet helemaal in gebruik, waarbij in de winter 9 kwarten, en in de zomer 12 scheffel gezaaid worden. Alhier zijn ondergebracht. Gropsdorf, Kunzendorf, Blumdorf, Kessel, Querbach normaal Neindorf genoemd. 7 malter, 7 scheffel 1 kwart decem.

Kunzendorf behoort tot het Heerschap Greiffenstein. De kerk,een filiaal van Giehren, is overgedragen aan de katholieken en pater Joachimus Rieß van de cisterciënzer orde is pastoor. Alhier waren drie klokken, een zilveren en een vergulden kelk, een altaardoek en een chorrock. Uitgeleend geld 695 mark. Van de kerktuin krijgt de pastoor jaarlijks 4 fl. Er kan winter en zomer 4 scheffel gezaaid worden.’