Konstantin von Wegerer 106 Klodzko

Hans Ulrich von Schaffgotsch

Wiadomości o wydarzeniach w Pilźnie i Cheb, a także aresztowanie Hans Ulrich, uderzyło nas w Stara Kamienica jako nieoczekiwane burzy na niebie. Miałem wrażenie, że Hans Ulrich pilnie potrzebował mnie, więcej niż ta małego rodziny w Stara Kamienica, i poszłam na drodze  do Kłodzko. Kiedy tam pojechałem spodziewałem Hans Ulrich ze złamaną duszą. Ale tak nie było. Właściwe odprawił imprezę z niektórych oficerów z załogi Kłodzko, opierając się bardzo wesoły. Cały działanie od księża von Waldstein według swoją opinię wydane w pełnej zgodzie z uprawieni dana przez cesarza. Jego negocjacje ze Szwecji, który na końcu wznowiony przez Waldstein, tylko służyli do zawarcia porozumienia pokojowego, na który on został wyraźnie upoważniony.

Hans Ulrich poprosił mnie, aby zostać z nim, inaczej on był bez przyjaciół i bez pomocy. Kilka tygodni później został przywieziony do Budziejowice w Bohemia, a stamtąd do Wiednia i na końcu do Ratyzbony. Ja towarzyszyłem mu zawsze. Powitanie w Ratyzbonie był niestety bardzo inaczej jakby spodziewał po za dość obfite traktowania w Wiedniu i Kłodzko. On został zamknięte pod kluczem, i powiedzieli go, że zaczynali proces przeciwko niemu.

Het nieuws van de gebeurtenissen in Pilsen en Eger, alsmede de arrestatie van Hans Ulrich trof ons in Kemnitz als een onverwacht onweer van de hemel. Ik had de indruk dat Hans Ulrich mij nu dringender nodig had als de kleine familie in Kemnitz, en ging op weg naar Glatz. Daar aangekomen, had ik een Hans Ulrich met een gebroken ziel verwacht. Dat was echter helemaal niet het geval. Hij vierde juist een feest met enkele officieren van de bemanning van Glatz en was daarbij heel vrolijk. Alle handelingen van hertog Waldstein waren naar zijn mening in volle overeenstemming met de bevoegdheden door de keizer gegeven. Zijn onderhandelingen met de Zweden, die Waldstein ten slotte weer had hervat, hadden toch alleen maar gediend om een vredesakkoord te sluiten, waarvoor hij uitdrukkelijk bevoegd was.

Hans Ulrich vroeg me, bij hem te blijven, anders was hij zonder vrienden en zonder hulp. Enkele weken later werd hij naar Budweiß in Bohemen gebracht, van daar naar Wenen en tenslotte naar Regensburg. Ik begeleidde hem steeds. De ontvangst in Regensburg was helaas heel anders, als hij na de behoorlijk grootmoedige behandeling in Glatz en Wenen verwacht had. Hij werd achter slot en grendel gezet, en hem werd verteld, dat er al een proces tegen hem aangespannen was.