Na wiosnę 1628, Pani Barbara Agnes leżała chora w łóżku. Jej dwie dziewice ze wsi byli też chory i zostały w domu. Kucharka z zamkiem opiekowała się nami bardzo dobrze. Powiedziałem jej, że jest w interesie nas wszystkich, ale zwłaszcza na małe dzieci, nie mogła wejść do pokoju chorego. Więc ja przejąłem przenoszenia żywności do Pani Barbara Agnes. Kiedy byłem z nią na jednej okazji, nagle dostała atak kaszel i zaczęła krzyczeć. Ona była ponownie w ciąży, a ja od razu zauważył, że zaczęło się urodzić. Było już za późno, aby jechać po położną. Pani Barbara straciła przytomność przez jej krzyczenie, i uważałem, że dziecko urodziło się, że to jej szóste dziecko. Wzięłam małego dziecka spomiędzy jej nóg, pocięłam pępowina z nożem, który przypadkowo zalałem i tylko mogłem czyścic z dzbanek wodą z ocet. Z tym, ciągle miałem małą ziemian na moim drugim ramieniu. Trzymałem go na nogach, bo musiał zacząć płakać. Dopiero wtedy zobaczyłem, że to była dziewczyna. Potem zaczęła płakać bardzo głośno, wyjąłem z szafy obrus i owinęła ją z tim. Wtedy wszedłem do hali i krzyknęłam do kucharza, że musiała wołać położnej jak najszybciej. Narodziny miały już miejsce.
Kucharka to też szybko organizowała. W międzyczasie, Pani Barbara odzyskała przytomność. Podałem jej mały tobołek i powiedziałem jej, że to była dziewczyna. Na początek ona była kompletnie zmieszane, a nie pamiętała narodziny. Tak głęboko był jej nieprzytomności.
Hans Ulrich był powiadomiony od przedwczesny poród swojej drugiej córki i przyszedł do Stara Kamienica. Dziewczynka została ochrzczona nazwą Bibiana. Przez mojego osobistego pomocy przy urodzeniu, czułem specjalnego związek z tym małe dziecko. Anna Elisabeth w międzyczasie miała już sześć lat i zabrała drobne prace dla siostrzyczki,najpierw w zmienić pieluchach, później z karmienie. Było miło dla mnie mnie widzieć, jak u Anna Elisabeth obudziła jej miłość, jej opiekuńcze uczucia. Mały chłopczycą która najchętniej z braćmi ciosów robiła się mała matka, który zastąpił jej chorą matkę.
In het
voorjaar van 1628 lag Vrouwe Barbara Agnes ziek in bed. Ook haar
beide maagden uit het dorp waren ziek en daarom thuis gebleven. De
kokkin van het slot verzorgde ons alle zeer goed. Ik had haar
verteld, dat ze in het belang van ons allemaal maar in het bijzonder
van de kleine kinderen, niet de ziekenkamers mocht betreden. Zo had
ik het overbrengen van het eten aan Vrouwe Barbara Agnes over
genomen. Toen ik op een keer bij haar was, kreeg ze plots een
hoestaanval en begon te schreeuwen. Ze was weer zwanger, en ik merkte
meteen dat de geboorte begon. Het was te laat om de vroedvrouw te
gaan halen. Vrouwe Barbara was na haar schreeuw buiten bewustzijn
geraakt, en ik stelde vast, dat het kind al geboren was, het was al
haar zesde kind. Ik trok het kleine kind tussen haar benen vandaan,
sneed met een mes de navelstreng door, dat ik toevallig vond en
alleen maar met een kruik azijnwater kon schoonmaken. Daarbij had ik
steeds de kleine aardburger op mijn andere arm. Ik hield hem aan zijn
benen omhoog, omdat hij moest beginnen te huilen. Toen pas zag ik,
dat het een meisje was. Toen ze zeer luid begon te huilen, pakte ik
uit de kast een tafellaken en wikkelde het daarin. Vervolgens liep ik
de gang in en riep de kokkin toe, dat ze zo snel mogelijk de
vroedvrouw moest waarschuwen. De geboorte had al plaatsgevonden.
De kokkin
had dit ook snel geregeld. In de tussentijd kwam Vrouwe Barbara weer
bij. Ik reikte haar de kleine bundel aan en zei haar, dat het een
meisje was. Ze was in het begin helemaal in de war, en kon zich de
geboorte niet herinneren. Zo diep was haar bewusteloosheid geweest.
Hans Ulrich
was van de voortijdige bevalling van zijn tweede dochter op de hoogte
gebracht en kwam meteen naar Kemnitz. Het meisje werd gedoopt met de
naam Bibiana. Door mijn persoonlijke hulp bij de geboorte, voelde ik
me bijzonder met dit kleine kind verbonden. Anna Elisabeth was
ondertussen al zes jaar en nam enkele kleine werkzaamheden voor het
kleine zusje over, eerst bij het luiers verwisselen, later bij het
voeren. Het was voor mij mooi te zien, hoe bij Anna Elisabeth haar
hele liefde, haar zorgende gevoelens wakker werden. Uit een kleine
wildebras, die het liefst met haar broertjes streken uithaalde, werd
nu een klein moedertje, die haar eigen zieke moeder verving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten