Konstantin von Wegerer 101

Zamek Gryf

Ta dziewczynki było mi żal i spróbowałem ciągle ponownie. Bibiana zaczęła uśmiechnąć, kiedy przyszedłem do niej, ale dalsze reakcje nie byli. Dałem jej coś w ręku. Trzymała to kurczowo, aż wyciągnęłam ponownie z rękę. Próbowałem, że ona wzięła zabawek od jedna ręka w drugiego. Na początku bez sukces. Po kilku próbach, zrobiła to jak została zmuszona. Nie poddawałem się. Każdego dnia zajmowałem się z ją przez kilka godzin i byłem zadowolony z najmniejszego postępu. Pani Barbara całkowicie poświęciła się mężem i innych dzieci. Ona wprawdzie była mnie bardzo wdzięczny dla mojego zaangażowania w Bibiana, ale czasami miałem wrażenie, że ona Bibiana już usunęła z rodziną.

Następnego lata, w 1631 roku, Pani Barbara Agnes zmarła przed skutkami innym urodzeniu, dziecko też nie przetrwał. Hans Ulrich było w Stara Kamienica i było tak pod wrażeniem śmierci żony że ja miałem trudu wspierać go w następnych pochówku w kościele Gryfowie. On, który był generałem pułku w armii księcia von Wallenstein, Pan o życia i śmierci tysięcy najemników, nie mógł znieść śmierć żony. On również kwestie pytanie o jego  małych dzieci został dla mnie na początku. Ostatni czas przyjęłam oprócz  położne  również dobre dziewice, który mieszkali w zamku i nalizali do rodzinę. Oni teraz bardzo dobra będą opiekać o małym dziećmi.

Ik had medelijden met het kleine meisje en ik probeerde het telkens weer. Bibiana begon me vriendelijk toe te lachen, als ik bij haar kwam, maar verdere reacties bleven uit. Ik gaf haar iets in de hand. Ze hield het krampachtig vast, totdat het ik haar weer uit de hand nam. Ik probeerde, dat ze het speelgoed van de ene in de andere hand nam. Eerst lukte het niet. Na een paar pogingen, deed ze het alsof ze gedwongen werd. Ik gaf niet op. Elke dag hield ik me enkele uren met haar bezig en was blij met de kleinste vooruitgang. Vrouwe Barbara wijdde zich helemaal aan haar man en de andere kinderen. Ze was mij voor mijn bemoeienissen met Bibiana weliswaar heel dankbaar, maar soms had ik de indruk, dat ze Bibiana al uit de familie verwijderd had.

In de volgende zomer, 1631, stierf Vrouwe Barbara Agnes aan de gevolgen van weer een bevalling, dat het kind eveneens niet overleefde. Hans Ulrich was in Kemnitz en was zo door de dood van zijn vrouw van slag, dat ik moeite had, hem bij de latere bijzetting in de kerk van Greiffenberg te ondersteunen. Hij, die een generaal van een regiment in het leger van de hertog von Waldstein was geweest, de heer over leven en dood van duizenden huurlingen, hij kon de dood van zijn vrouw niet verdragen. Ook de vragen van zijn kleine kinderen liet hij in het begin alleen aan mij over. Ik had in de loop van de tijd behalve vroedvrouwen ook goede maagden aangenomen, die in het slot woonden en helemaal tot de familie hoorden. Zij zouden nu heel goed voor de kleine ne kinderen zorgen.