Fotograf Thomas i zona z Kolonii Kwieciszowice
Kiedy dotarliśmy do dom handlowe Kachel, brat Ani bezpośrednio przyszedł spotkać się z nami , aby przekazać ważna wiadomość od pana kachel. Teraz my, po raz pierwszy staliśmy naprzeciwko siebie na plac. On był prawie tak wysoki jak ja, i miał długie blond włosy, nie kręcone grzywa jak ja. Miał jasne, niebieskie oczy, moje były ciemne. Tak patrzeliśmy na siebie przez chwilę. Potem wyciągnął rękę i powiedział; "Ojciec rzeczywiście wczoraj powiedziała nasze imię, ale ty Symon, z pewnością wszystkie od tej nowe imienie tylko pamiętać tej od moja droga siostra Ania. Cóż, jestem Andreas Kachel. Spojrzał na nas sukcesywnie, i mogłem odczytać z jego twarzy, że musiał mieć bardzo serdeczne stosunki ze swoją młodszą siostrą, i że ja byłem mile widziane .
Następnie Andreas powiedział że Hans podczas załadowanie wóz spadł przez właz na poddaszu spadł w dół . W trakcie spadanie, chciał jeszcze złapać cos z jedną ręką, ale z tym jego lewo ręka było zwichnięcie ramie. Wyglądało tak, jak reka, byla luźny, i wisiała jak wyrwane. Zawołane ojciec natomiast z linami przywiązał ręka do ciałem, i na silny koń jechał z nim do Kowary Schmiedeberg. Tam mieszka uczone który pisze książki, i również jest znany jako 'ciągacz' i już wiele odkształcenie uporządkował. On wie, z zewnątrz, jest w stanie widzieć, jak to wszystko jest zbudowane w środku człowieku, jak stawy ścięgien i mięśni pracują i jak wprowadzać je po wypadku do oryginalne stan z jak najmniejszym bólem dla pacjent. Ojciec jest dobry jeździec. On umieścił Hans przed nim na konia i wspierał go w jego ramionach, ponieważ Hans spadł z jeden na drugą stronę, ciągle zemdleć z bólu . Hans był absolutnie nie w stanie sam jechać na konie i z wozem byłoby o wiele za wolno. Podczas zwichnięcie należy być bardzo szybko u 'ciągacz', przed puchniecie staw. Najpierw tam stałem wzruszone, potem było mi jasne, jaki emocji upadku podczas mojej nieobecności spowodowało w dom handlowe. Pan Kachel Hans od razu traktowal Hans dobrze i był z nim po drodze. Teraz cale nic nie było widać od panika, furmani ładowali swoich wozów z towarów, po napisanie w książek transportowe. To było tak jak wczoraj, dużo ruch ale przyzwoite. Jörg też jechał z innym koniem, tak, że może zostać z Hansem, kiedy 'ciągacz' nie ma w domu. Ojciec chce natychmiast wracać i prawdopodobnie wróci tu za godzinę. Wtedy słyszymy więcej.
Toen we bij handelshuis Kachel aankwamen, kwam Ania’s
broer ons meteen tegemoet, om een belangrijke boodschap van heer Kachel door te
geven. Zo stonden wij nu voor de eerste keer tegenover elkaar op de hof. Hij
was bijna net zo groot als ik, en had lange blonde haren, niet zo’n gekrulde
manen als ik. Hij had heldere blauwe ogen, de mijne waren donkerbruin. Zo monsterden we elkaar een poosje.
Vervolgens strekte hij zijn hand uit en zei; ‘ Vader heeft weliswaar gisteren
onze namen genoemd, maar jij, Symon, hebt zeker bij al deze nieuwe namen alleen
die van mijn lieve zus Ania onthouden. Nou, ik ben Andreas Kachel’. Hij keek
ons nu achtereenvolgens beide aan, en ik kon van zijn gezicht aflezen, dat hij
een heel hartelijke band met zijn jongere zus moest hebben en dat ik hem welkom
was.
Daarna vertelde Andreas, dat Hans bij het beladen van onze wagen, door
een luik in de zolder omlaag gevallen was. Bij zijn val had hij zich nog net
met één hand willen vastgrijpen, en
daarbij is zijn linkerarm uit de kom geschoten, zodat deze er los, als
afgescheurd omlaag bungelde. De daarbij
geroepen vader heeft met touwen de arm tegen het lichaam gebonden, en is met
hem op een sterk paard naar Schmiedeberg gereden. Daar woont een geleerde, die
boeken schrijft, maar ook als ‘trekman’ bekend staat, omdat hij al zeer veel
verrekkingen weer in orde heeft gebracht. Hij weet van buiten, zonder te kunnen
zien, hoe alles binnen in een mens opgebouwd is, hoe de gewrichten met de pezen
en spieren werken, en hoe men ze na een ongeluk met zo weinig mogelijk pijn
voor de betroffene weer in de goede positie brengt. Vader is een goede ruiter.
Hij heeft Hans voor zich op het paard gezet en hem met zijn armen ondersteund,
want hij viel telkens van de ene naar de andere kant, terwijl hij door de pijn
steeds flauw viel. Hans kon zelf absoluut niet rijden en met een wagen zou het
veel te langzaam gaan. Bij verrekkingen moet men heel snel bij de ‘trekman’
zijn, zeker voor dat het gewricht dik is geworden.’ Ik stond er eerst aangedaan
bij, toen werd me duidelijk wat voor een opwinding de val in mijn afwezigheid
in de handelshof moet hebben veroorzaakt. Heer Kachel had dus Hans meteen goed
behandeld en was met hem onderweg. Nu was van de hele opwinding niets meer te
merken, de voerlui laadden hun wagens met handelswaar, als ze in de
transportboeken geschreven waren. Het was net als gisteren, weliswaar een druk,
maar ordentelijk gedoe. ‘Jörg is met een ander paard meegereden, zodat hij bij
Hans blijven kan, als de ‘trekman’ niet thuis is. Vader wil meteen weer terug
rijden en zal over een uur wel weer hier zijn. Dan horen we meer.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten