Gierczyn
jelenia Góra - Zittau aż do Gierczyn. Wiedziałem, że tam mieszkał stary przyjaciel dziadka, który był tam proboszczem. Chciałem powiedzieć mu o śmierci dziadka. Z daleka już podziwiałem dużych kopców ziemi, który leżeli jak duże kretowisk na brzegu las. Kiedy byłem u przyjaciela dziadka pytałem go o to, on powiedział mi, że to kopalni cyna, które były używane przez wiele lat. Górnik z Zgorzelec znalazł jako pierwszy żyła odkryta i zaczynał wydobywać. Z powstały bogactwo oni remontowali kościół wielkiego Piotra w Zgorzelec. Teraz kilkuset górników z Schneeberg w Saksonii w ostatnich latach i przysiedli tutaj i dla siebie i ich rodzin zbudowali małych domów. Stali w podwójnym rzędzie na brzegu wsi i to wyglądało to bardzo śmieszny. Znaleźli wtedy również, złoto na Góra Szubienica i zmieniła nazwę w Góra Złoto.
Od Gierczyn prowadziło polne droga przez Mlądz wzdłuż Rębiszów bezpośrednio do zamek Gryf, które był widoczne z daleka, na skalistym stożek. Ostatnia część droga tam, jest bardzo stromy. Jednak byłem tak szczęśliwy, że dalem konia kłusem. Pamiętam do dzisiaj, że wahałem się u góry do zamku. Przeczesz ja tam nikogo nie znałem. Tymczasem znajomych dziadkowie wszyscy umarli. Młody Magdalena, które dziadek wtedy prowadził w do zamek Kamienica, wiele lat później ożenił się z kuzyn, ale zmarł wkrótce potem. Jej mąż Christoph von Schaffgotsch, dostał przez tego małżeństwa prawo do państwo Gryf i po śmierci ostatniego bezpośredniego spadkobiercy, prowadził się tam. Ożenił się ponownie z Eleonora von Promnitza, bardzo zgrabna i pracowitej kobiety. Z nią miał sześcioro dzieci. Jednak, zmarł po dziewięciu latach szczęśliwe małżeństwa. Nawet na łóżku śmierci odziedziczył od swojego kuzyna Adama von Schaffgotsch, dużym państwo Trzebnica.
De volgende
morgen vroeg reed ik verder. Ik volgde eerst de handelsroute naar
Zittau tot Giehren. Ik wist dat daar een vroegere vriend van
grootvader woonde, die daar pastoor was. Ik wilde hem over de dood
van grootvader vertellen. Van verre had ik me al verwonderd over de
grote hopen aarde, die als grote molshopen aan de bosrand lagen. Toen
ik bij mijn grootvaders vriend daarnaar vroeg, vertelde hij mij, dat
dit tin groeves waren, die al vele jaren in gebruik waren. Een
Görlitzer mijnwerker had de ertsader als eerste ontdekt en
ontgonnen. Van de ontstane rijkdom had men in Görlitz de grote
Peterskerk verbouwd. Nu waren er in de laatste jaren meerdere
honderden mijnwerkers uit Schneeberg in Sachsen hierheen gekomen en
hadden voor zich en hun families kleine huisjes gebouwd. Ze stonden
in een dubbele rij aan de dorpsrand en dat zag er grappig uit. Men
heeft toen ook goud op de Galgenberg gevonden en de naam van de berg
in Goldberg veranderd.
Van Giehren
liep een veldweg door het Mühlental langs Rabishau direct naar de
Greiffenstein, die men al van verre op een rotskegel kon zien liggen.
Het laatste stuk daar naar toe ging bergop. Ik was echter zo vrolijk,
dat ik mijn paard liet draven. Ik weet tot op vandaag nog, dat ik bij
de berg voor de burcht aarzelde. Ik kende daar immers niemand.
Grootvaders bekenden waren ondertussen allemaal gestorven. De jonge
Magdalena, die hij toentertijd naar slot Kemnitz begeleidde, is vele
jaren later met haar neef getrouwd, maar snel daarna gestorven. Haar
man Christoph von Schaffgotsch, verwierf door dit huwelijk het recht
op het Heerschap Greiffenstein en was na de dood van de laatste
directe erfgenaam daarheen verhuisd. Hij was opnieuw getrouwd met
Eleonora von Promnitz, een zeer mooie en ijverige vrouw. Met haar had
hij zes kinderen. Hij stierf echter na negen gelukkige
huwelijksjaren. Nog op zijn sterfbed erfde hij van zijn neef Adam von
Schaffgotsch het grote heerschap Trachtenberg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten