Konstantin Wegerer 38

Eleonora von Schaffgotsch chciała do ślubu zrobić wielki dekoracyjny talerz, gdzie nowe związek z herbami von Schaffgotscha i rodziny von Hohenzollern został pokazany. Dlatego miałem w moim bagaż oprócz  moich zaproszeń też rysunek od malarza z Gryfów, jak herb ma wyglądać w prawdziwe wielkości. Pan od odlewanie cyna  znalazłem szybko i od razu zgadzał się do wykonywania pracy w wymaganym czasie. Dawał mnie przybliżoną cenę talerzu jednego łokieć szerokości i też pokazał mnie kilka próbek mniejszych talerzy. Tak duży talerz w jego życiu nigdy nie robił , a on wyjaśnił mi jaki trudności można oczekiwać. Był najwyraźniej dumny z otrzymania tak ważną misję, w ten sposób mógłby  zwiększyć swoją reputację. Wybrałem motywem na krawędzi talerz, który mnie podobał. Potem ustaliśmy cenie, która nawet była niższa niż cenie która Pani Eleanor chciała zapłacić. Teraz ja byłem dumny, bo miałem zakończyłem moją misję bez problemów i prosiłem o pisanie na papier, potwierdzeniem zamówienia. To był mój pierwszy poważny rzecz, którą zrobiłem, a to już dla moich nowych Panow. Mistrz od odlewanie cyna chciał talerz sam oddać kilka dni przed ślubem w zamek Kamienica.

Na pożegnanie, uścisnęliśmy dłonie, on, stary szary mistrzem, i ja, młody sługa jeźdźca. Nie byliśmy tylko jedynymi partnerami: wzajemny szacunek w kilku minutach negocjacji, ale również prawie przyjaciółmi. Mistrz Halbertal prosił mnie przy stole i wyciągnął butelkę domowego wina owocowego. napełnił dwa małe kieliszki i piliśmy zarówno na nasze zdrowie, a także na sukces zamówionego utworu.

Eleonora von Schaffgotsch wilde voor haar bruiloft een groot sierbord laten maken waarop de nieuwe verbintenis van de familiewapens van von Schaffgotsch en de familie von Hohenzollern afgebeeld was. Daarom had ik naast mijn uitnodigingen ook een tekening van de schilder uit Greiffenberg in mijn bagage, hoe het wapen er in de gewenste grote moest uitzien. De tingieter had ik snel gevonden en hij was ook meteen bereid, de opdracht in de gewenste tijd uit te voeren. Hij noemde me de geschatte prijs van een bord van één el doorsnee, en hij liet me ook enkele monsters van kleinere borden zien. Zo’n groot bord had hij nog nooit gemaakt, en hij legde me de te verwachten moeilijkheden uit. Hij was schijnbaar trots om zo’n belangrijke opdracht te krijgen, want dat zou zijn goede naam nog groter maken. Ik zocht een motief voor de rand van het bord uit, die ik mooi vond. Vervolgens sprak ik een prijs af, die nog lager laag dan de prijs die Vrouwe Eleonora bereid was te betalen. Nu was ik trots omdat ik mijn opdracht probleemloos had afgehandeld, en liet een papier met de opdrachtbevestiging schrijven. Het was mijn eerste grotere zaak die ik deed, en dan nog meteen voor mijn nieuwe heerschap. De tingietmeester wilde het bord zelf enkele dagen voor de bruiloft in slot Kemnitz afgeven.

Bij het afscheid schudden we elkaar de handen, hij, de oude grijze meester, en ik, de jonge ruitersknecht. We waren in de luttele minuten van onderhandelingen niet alleen partners met wederzijde hoogachting, maar ook bijna vrienden geworden. Meester Halbertal vroeg me aan tafel en haalde een fles met zelf gemaakte vruchtenwijn. Hij schudde twee kleine glaasjes in, en we dronken op op ons beider gezondheid en op het goed lukken van het bestelde stuk.