Na kolejnych dni, nie mogę sobie przypomnieć. Około dwóch tygodni poszło z mną raz lepiej, raz gorzej, jak mi powiedziano później. Żona wódz zamku spędziła wiele nocy koło moje łóżku i dała mi tak często pić jak mogłem. Ona razem z dziewicę zmieniła zawsze moje łóżko, kiedy znowu miałem wybuchu potu. Byłem chyba tylko pół przytomny, a ona nie chciała, że ja ruszyła się zbyt wiele. Kiedy ona poszła spać na chwilę, wysłała dziewicę aby pilnować mnie.
Nagle musiało być odwrócenie na lepsze. Pewnego ranka obudziłem się jakby z głębokiego snu. Dziewicę siedziała przy moim łóżku i roześmiał się przyjaźnie. Miałem prawie żadnego bólu. Moją pierwszą myślą było to, co się stało z oskarżonym sługi jeźdźca. Więc zapytałem dziewicę, czy wie coś. Powiedziała mi, że słyszała pozwu przez okno w kuchni:
Wszyscy mężczyźni zebrali się na podwórku, z przodu stał oskarżone sługę jeźdźca, ręce ze sobą powiązane. Przedtem były dwa krzesła dla Pani Eleanora i Hans Ulrich. Kiedy przyszli, Pani Eleanora powiedziała: "Proszę, siadacie wszyscy na ziemnie i dać oskarżonego krzesło, aby on też mógł usiąść". Potem, wskazała mu się, jeszcze raz powiedzieć cały incydent.
Tak my wszystkie wydarzenia, o które było powiedziano wiele w zamku, mogliśmy usłyszeć od jego własnej usta. Ty również już wiesz to wszystko. On to powiedział jak ktoś, kto już zakończył jego życie, tak jak mówił o przyjaciel, którego dobrze znał. To wszystko było bardzo rażące, jak powiedział nas swoją historię, jak bardzo kochał swoją dziewczynę w Mirsku, i ile chciał zdobyć jej dla siebie. Po prostu wziął ta kusza, bo mógł pokazać, że jest prawdziwym mężczyzną. Na drodze, nagle jak napadu gorączki napadło na niego nienawiści przeciwko tobie, a on nie mógł myśleć, aż strzałka został strzelone. Tylko wtedy, kiedy wróciło do niego zmysłów, dotarło do niego, co on zrobił. Też już nie wrócili do Mirsku, ale ukrywał się w lesie, dopóki było ciemno.
Aan de daarop
volgende dagen kan ik me niet meer herinneren. Ongeveer twee weken
lang ging het met me op en af, zoals me later verteld werd. De vrouw
van de burchthoofdman bracht veel nachten aan mijn bed door, en gaf
me zo vaak te drinken als ik maar op kon nemen. Ze verschoonde met
een maagd steeds weer mijn bed, als ik weer eens een zweetuitbraak
had gehad. Ik was waarschijnlijk maar half bij bewustzijn, en zij
wilde niet, dat ik teveel bewoog. Als zij voor een poosje ging
slapen, liet ze een maagd aan mijn bed waken.
Heel
plotseling moet er dan een ommekeer ten goede ingetreden zijn. Op een
morgen werd ik wakker als uit een diepe slaap. De maagd zat langs
mijn bed en lachte me vriendelijk toe. Ik had bijna geen pijn meer.
Mijn eerste gedachte was, wat er van de beschuldigde ruiterknecht
terecht gekomen was. Daarom vroeg ik de maagd of zij iets wist. Zij
vertelde me, dat ze de rechtszaak door het keukenraam had kunnen
horen:
‘Alle
manschappen waren in de hof verzameld, vooraan stond de beschuldigde
ruiterknecht, de handen bijeen gebonden. Daarvoor stonden twee
stoelen voor Vrouwe Eleonora en Hans Ulrich. Toen ze kwamen zei
Vrouwe Eleonora: ‘Alstublieft ga allen op de grond zitten en geef
de beklaagde een stoel, zodat hij ook kan zitten.’ Toen dat gebeurd
was, beviel ze hem, om nog een keer het hele voorval te vertellen. Zo
hebben we alle gebeurtenissen, waarover al veel in de burcht verteld
werd, uit zijn eigen mond kunnen horen. Jij weet toch ook alles al.
Hij vertelde het als iemand, die zijn leven al afgesloten had, alsof
hij over een vriend sprak, die hij goed kende. Het was voor ons
allemaal zeer schrijnend, hoe hij in zijn verhaal vertelde, hoe zeer
hij van zijn meisje in Friedeberg hield, en hoe graag hij haar voor
zich wilde winnen. Hij had het wapen alleen maar mee genomen, omdat
hij dan kon laten zien dat hij een echte man was. Onderweg had hem
dan plots, als een koorts de haat tegen jou overvallen, en kon hij
niet meer denken, totdat de pijl afgeschoten was. Toen pas, toen hij
weer bij zinnen was, drong het tot hem door, wat hij aangericht had.
Hij was ook niet meer naar Friedeberg gegaan, maar had zich in het
bos verstopt, totdat het donker was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten