zamek Gryf
Teraz on chciał przeprosić ci za jego czyn przeprowadzono w szaleństwo, a będzie modlić, abyś ty ponownie wrócić całkowicie zdrowe. Do Pani Eleanora na końcu powiedział: "Potępia mi, jestem gotowy!" Pani Eleanora następnie dala wódz zamku do powiedzenie. Powiedział, że ostatnich latach sługa jazda spędził na zamku do jego satysfakcji. Ale u niego było znowu i znowu przez różne przyczyny wybuchów ogromne zazdrości. W większej społeczności, jak na zamku, jest to bardzo złe, ponieważ ludzie tam mieszkają razem w mały przestrzeni, więc trzeba było być tam bardzo uprzejmie i tolerancyjne. On, wódz zamku wielokrotnie rozmawiał o tym z słudze jeźdźca, ale zawsze bezskutecznie. On w żaden sposób nie chciał wpływać na wyrok pani, ale jednak, zalecał dla wspólnego pokoju, eksmitować sługa jezdna z społeczność zamku. Jeszcze wódz zamku odpowiedział o rozmowę z tobą i że wybaczyć słudze tego czynu.
Pani Eleonora słuchała bardzo uważnie na to wszystkiego, i było widać na jej poważną miną że szukała sprawiedliwego wyrok. W końcu wstała i powiedziała: "Wszyscy słyszeliśmy, że oskarżony Anton nie złapał broń do zabijania, ale żeby zaimponować. Że strzelał na kogoś w ataku nienawiści, należy obciążyć to jako chorobę. Tu na zamku, nie mamy warunków, aby może on leczyć z jego choroby. Dlatego eksmituje go z zamku. On musi natychmiast opuścić nasz posiadanie tutaj w Gryfów i nigdy nie postawił nogę." Wódz zamek zdejmował sługa z kajdanki. Ten wstał i podziękował ze łzami w oczach Pani Eleanora za łagodnym wyrok. Potem podszedł powoli do otaczającego go siedzącego załoga. Tej tworzyli korytarz i wszyscy śledzili go z wzrokiem, aż poszedł przez bramę zamku. Potem każdy wstał i po cichu wrócił do swojej pracy. Teraz wiesz, jak to było."
Nu wilde hij
zich bij je verontschuldigen voor zijn in waanzin verrichte daad, en
zou hij voor je bidden, dat je weer helemaal gezond moge worden.
Tegen Vrouwe Eleonora zei hij tenslotte: ‘Veroordeel mij, ik ben
bereid!’ Vrouwe Eleonora liet vervolgens de burchthoofdman spreken.
Deze vertelde over de jaren, die de ruitersknecht al tot zijn
tevredenheid op de burcht doorgebracht had. Maar er waren bij hem
steeds weer door verschillende oorzaken uitbraken van gewelddadige
jaloezie. In een grotere gemeenschap, als in een burcht, is zoiets
bijzonder erg, omdat men daar op een enge ruimte samenwoont, en
daarom moest men daar bijzonder voorkomend en verdraaglijk zijn. Hij,
de burchthoofdman had daarom meermaals met de ruiterknecht hierover
gesproken, maar steeds zonder resultaat. Hij wilde geenszins het
oordeel van de vrouwe beïnvloeden, maar echter adviseren om wille
van gemeenschappelijke vrede, de ruitersknecht uit de
burchtgemeenschap te verwijderen. De burchthoofdman vertelde nog over
het gesprek met jou en dat je hem deze daad vergeven zou.
Vrouwe
Eleonora had heel aandachtig naar alles geluisterd, en men zag aan
haar ernstig gezicht, dat ze naar een rechtvaardig oordeel zocht.
Tenslotte stond ze op en sprak: ‘We hebben allemaal gehoord dat de
beklaagde Anton het wapen niet had gepakt om te doden, maar om te
imponeren. Dat hij op iemand in een haataanval geschoten heeft, moet
men hem als een ziekte aanrekenen. Wij hier op de burcht, hebben niet
de omgeving waar hij van zijn ziekte genezen kan. Daarom verban ik
hem uit deze burcht. Hij moet ons bezit hier in Greiffenberg direkt
verlaten, en nooit weer betreden.’ De burchthoofdman maakte de
handboeien van de ruiters\knecht los. Deze stond op en bedankte met
tranen in de ogen Vrouwe Eleonora voor de milde veroordeling. Daarna
liep hij langzaam op de rondom hem zittende burchtbemanning toe. Er vormde zich een
gang en allen volgden hem met hun blikken totdat hij door de
burchtpoort was. Vervolgens stonden iedereen op en ging zwijgend weer
aan zijn werk. Nu weet je, hoe het was.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten