Na szczycie tego wspaniałość , który obiecał jeszcze lepsze widowisko, też niebo darował piękny dzień. Słońce, ciepło i słodko promieniejący, rzuciła jej złoto na ziemnie i okolice, i niebieskie jak kształt góry była ozdobiona niebo. Okoliczne ulice były pełne z zbliżający koni i pieszych, a międzyczasie tysiące gapie już siedzieli gadający na ogrodzenie koło hipodrom i w pełnych namiotach piwnych często pili na zdrowie splendor kochający rycerz Ulrich.
Na reszcie poszli rycerskiego panie, a wśród nich specjalnego, akurat kwitnących księżniczkę od Legnicy, Barbara Agnes, łagodny, miły i przystojne, która dostała i trzymała uwaga i podziw wszystkich. Potem przysiedli rycerza zony, stowarzyszone przez stare rycerzy, którzy nie mogli już uczestniczyć w walki i obejmowali dla nich budowany trybunę honorowe. Wkrótce po nich, kolejny błyszczący pochód od wojowniczy rycerzy. Turniej rozpoczął się i odróżnili od zręczności i odwagi, książę od Legnica: Georg Rudolf, Hans Ulrich von Schaffgotsch, Melchior von Schellendorf, Niklas von Burghaus Friedricha von Gellhorn, Franza von Üchtritz Friedricha von Salza i innych."
Magdalena zaprosiła córką księcia von Legnicy, Barbary Agnieszki, który w wieku była zaledwie rok starszy od niej, aby nocować u nas w zamku. Barbara zgodziła się bezpośrednio. Ta dwie młode panie,w pokoju Magdalena postawili dodatkowe łóżko. Teraz oni próbowali różne ubrania, które zostały wykonane specjalnie na tę okazję. Musiałem działać jako bezstronny sędzia, mimo ja naprawdę musiałem zrobić jeszcze wiele innych rzeczy dla festyn. Ale Magdalena musiała mi, a ona też już poinformowana Barbara, o roli, jaką ja grałem w jej życiu.Tak poznałem też, przez wszystkich kochana córkę księcia. Tak zrozumiałem z ich chichoty i szepty, że Barbara była bardzo zakochana w troche młodszym Hans Ulrich. Barbara nie mogła się nacieszyć usłyszeć o niego i myśleć o nim.
Bovenop al
deze pracht, die een nog mooier schouwspel beloofde, had ook de hemel
een mooie dag geschonken. De zon, warm en lieflijk stralend, strooide
haar goud op het land en omgeving, en blauw als de vorm van het
gebergte had zich de hemel getooid. De omliggende straten waren vol
van de zich nabij spoedende paarden en voetgangers, terwijl al
duizenden gapers het hekwerk om de renbaan zoemend bezetten en in het
gedrang van de volle biertenten vaak op de gezondheid van de pracht
en praal liefhebbende ridder Ulrich gedronken werd.
Daar kwamen
eindelijk de ridderlijke jonkvrouwen, onder hen de bijzondere, net
opbloeiende prinses van Liegnitz, Barbara Agnes, zacht, vriendelijk
en knap, die de opmerkzaamheid en bewondering van allen kreeg en
behield. Daarna volgden de riddervrouwen onder begeleiding van oude
ridders, die niet meer aan de kampen konden deelnemen en bestegen de
voor hen gebouwde eretribunes. Kort daarop gevolgd door de glanzende
stoet vechtlustige ridders. Het toernooi begon en zich onderscheidden
door behendigheid en moed, de hertog van Liegnitz Georg Rudolf, Hans
Ulrich von Schaffgotsch, Melchior von Schellendorf, Niklas von
Burghaus, Friedrich von Gellhorn, Franz von Üchtritz, Friedrich von
Salza en anderen.’
Magdalena had
de dochter van de hertog von Liegnitz, Barbara Agnes, die slechts één
jaar ouder was als zij, uitgenodigd, bij ons op de burcht te wonen.
Barbara had daar direct mee ingestemd. De beide jongedames hadden in
de kamer van Magdalena een extra bed laten zetten. Nu probeerden ze
de diverse kleren uit, die voor deze gelegenheid gemaakt waren. Ik
moest als onpartijdige rechter fungeren, hoewel ik eigenlijk zoveel
andere dingen voor het feest moest doen. Maar Magdalena stond er op,
en ze had ook al Barbara ingelicht, over welke rol ik in haar leven
speelde. Zo leerde ik eveneens de door allen bewonderde
hertogsdochter goed kennen. Zo begreep ik uit hun gegiechel en
gefluister, dat Barbara zeer verliefd was op de iets jongere Hans
Ulrich. Barbara kon er niet genoeg van krijgen, om van hem te horen
en aan hem te denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten