Konstantin von Wegerer 90

general von Mansfeld

W 1618 roku, sprzeciwiali się Bohemski Państwa u cesarza, ponieważ opat od Braunau zakazał budowę kościoła ewangelickiego w Hrob. Kościół był zbudowany, ale arcybiskup Pragi skazał zamknąć go, a później nawet burzyć. W dniu 23 maja przekazali delegatom Bohemski Państwa, cesarskie namiestniku w zamku praskiego list protestacyjny i w dniu 26 maja po mocne sprzeczki, według staroczeska tradycja, wyrzucili obu namiestników ze swoim sekretarzem przez okno. Wszyscy trzej przeżyli, nawet dwa nieranny. Jednak to był znak protestu publicznego przeciw rozkazami cesarza. Bohemski Państwa utworzyła własną nowy rząd z trzydziestu członków z każdego państwa dziesięć. Jedną z pierwszych czynności urzędowych, był wygnany z niekochana Jezuitów z kraju. Bohemia uzbroili się, ale również arcyksiążę Ferdynand, możliwy następca cesarza Macieja ułożyła armię, która pod prowadzenie liderem najemników general Mansfeld najechał na Śląsk. Mieli być opatrywane przez ludność. To zasysał pusty miast i miasteczek, przez które poszli. Państwa Śląska zdecydował się stanąć po stronie Bohemski Państwa, przed wszystkim już z poczucia wspólnoty z przeszłości. Szybko postawili małą armię, Hans Ulrich z tym był dowódcą dobrze wyposażonej kompania jeździec, który on wkrótce rekrutował w swój państwa. O ślub, na razie nie był myśleć.

In 1618 bezwaarden zich de Boheemse standen bij de keizer, nadat de abt van Braunau de bouw van een evangelische kerk in Klostergrab verboden had. Het godshuis werd gebouwd, maar de aartsbisschop van Praag liet het sluiten en later zelfs afbreken. Op 23 mei overhandigden de gedelegeerden van de Boheemse standen de keizerlijke stadhouders in de Prager burcht een protestbrief en wierpen op 26 mei na een heftige woordenwisseling naar oud Boheems gebruik de beide stadhouders met hun secretaris uit het raam. Alle drie overleefden het, twee zelfs ongedeerd. Het was echter een teken van openbaar protest tegen de orders van de keizer. De Boheemse standen vormden een eigen nieuwe regering met dertig leden, uit elke stand tien. Een van hun eerste ambtelijke handelingen was, de ongeliefde Jezuïeten uit het land verbannen. De Bohemen bewapenden zich, maar ook aartshertog Ferdinand, de mogelijke opvolger van de keizer Matthias stelde een leger samen, die onder leiding van huursoldatenleider generaal Mansfeld Silezië binnentrok. Ze moesten door de bevolking verzorgd worden. Dat zoog de dorpen en steden waardoor ze trokken leeg. De Silezische standen besloten, om de zijde van de Boheemse standen te kiezen, alleen al uit een gevoel van vroegere saamhorigheid. Er werd snel een klein leger opgericht, Hans Ulrich had daarbij het bevel over een goed uitgeruste ruiterscompagnie, die hij snel in zijn uitgedunde heerschapsgebied had aangeworven. Aan trouwen was voorlopig geen denken aan.