Hooien bij Gotthardsberg, op de kar een franse krijgsgevangene.
Tijdens de tweede wereldoorlog was
er een groot tekort aan arbeidskrachten omdat de meeste mannen aan het front
waren. Daarom werden er krijgsgevangenen bij mensen ingekwartierd om te helpen
met het werk op het land. Zo werden er 9 Belgische krijgsgevangen ondergebracht
bij Ida Günther en Pauline Schöckel. Acht werkten er in Antoniwald en één van
hen Albert werkte bij Günther.
Albert werd verliefd op Lene. Lene was nota bene een
kleindochter van Günther waar hij werkte. De liefde was wederzijds, dat hield
geen oorlog tegen en Lene werd zwanger.
Na de oorlog zijn ze na de nodige
moeilijkheden getrouwd, en is het pas getrouwde stel te voet richting Belgie
vertrokken, omdat de geallieerden hen niet wilden helpen. Daar zijn ze ook gaan
wonen.
In het begin was het niet makkelijk voor Lena, maar na verloop van tijd
hebben de Belgen zich aan de “Duitse” gewend.
Prawdziwej miłości
Podczas II wojny światowej był wielki niedobór siły
roboczej, ponieważ większość mężczyzn zostało wysłanych na front. Dlatego też
jeńców wojennych kwaterowano po wsiach, aby pomagali oni ludności w pracach
polowych.
W ten sposób 9 belgijskich jeńców wojennych zostało
umieszczonych u Idy Günther i Pauliny Schöckel. Ośmiu Belgów pracowało w
Antoniowie, a jeden z nich o imieniu Albert pracował u Idy Günther.
Los tak
zrządził, że Albert zakochał się w wnuczce Güntherów – Lene. Miłość jego była
odwzajemniona i żadna wojna nie mogła stanąć im na przeszkodzie. Lena zaszła w ciążę.
Po wojnie
więc, po uregulowaniu z niemałym trudem wszystkich niezbędnych kwestii Lene i
Albert pobrali się. I tak świeżo poślubiona para piechotą udała się w kierunku
Belgii, ponieważ alianci nie chcieli im w tej podróży pomóc. Udało im się tam
jednak dotrzeć i tam mieszkać.
Na początku nie było to łatwe dla Leny, ale z czasem Belgowie do "Niemka" przyzwyczajali.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten