Magdalena 27

Natychmiast po przyniesieni rzeczy do kuchni, Ania ciągnął mnie, na wielkie schody do strych. Tutaj musiala otworzyć małe drzwi, i tam byli kręcone schody z szerokich schodach do góry. Ania otworzyła klapę i wszedła do wieży. Poszedłem za nią, a ona zapytała mnie o zamykanie drzwi za mną inaczej byłoby przeciąg w cały dom. Wieża nie była tak mała, jak wyglądała z daleko. Był sześciokątny zbudowany i sześciu belki nośne od spiczasty dachu dawali widok na wszystkich stron. W środku była również sześciokątnym  ławka z wysoki, zaokrągleniu tyłu, tak że można łatwo siedzieć. Ania teraz szukała w tym kierunku, gdzie można zobaczyć najlepsze przez zachód słońca oświetlone niebo. Jednak nagle wykrzyknąła: "Nie, to jest kierunek Zittau, tam będziesz podróżować jutro, lepiej patrzeć w kierunku południu do gór." Ona spadła w drugim kierunku na ławce. Usiadłem obok niej, a my oglądaliśmy cicho na gry kolorach od zachód słońca. Wtedy pomyślałem sobie, że musi być od wieżę naprawdę dobre widok na cały teren dom handlowe, i oboje poschliśmy się nad balustrada. Ponadto jednocześnie posuwał mój złoty krzyż z mojej koszuli i kołysała przed mojej twarzy. "Masz piękny krzyż, Szymon, to wydaje się być już stary, bo ma specyficzny kształt." "Tak, mój pradziadek dostał to kiedyś od rycerzem, kto był na jednej z Krucjaty.  Powinno być z Nikaea koło Bizancjum, gdzie jego przyjaciel zginał. Kiedy ja się urodziłem, mój ojciec był na podróż handlowe, a moja matka wzięła krzyż z naszej skrzynki z pamiątki i dawała mnie to na chrzcie. Od tego czasu noszę go. Na pewno ty tez masz piękny krzyż. ""Tak, proszę bardzo, mozesz go zobaczyć." powiedziała ona z nagłym zupełnie innym głosem. Myślałem, że wyciągnie łańcuszek, i pokaże mi krzyż. Ale zaczęła wiązać jej stanik  cała aż na dole, i ciągała to szeroki otwarty, i widziałem jak krzyż wisiała miedzy obu jej małe piersi. "Patrz dobrze i ogląda tak długo, jak chcesz, to jest dla mnie fajne, kiedy ty wiesz, gdzie wisi." Nie pamiętam już, jak długo tam siedzieliśmy, byłem oniemiały ze szczęścia.

"Myślę, że teraz oglądałeś wystarczający, robi się trochę chłodno." powiedziała w jakiś momencie, i ona miała taki zabawny, wesoły język koło jej ust, że ciągnęła jej do mnie i pocałowałem jej długo w ustach, która ona entuzjastycznie odpowiedziała.

Meteen nadat we onze last, naar de keuken gebracht hadden, trok Ania me mee, de grote trap op naar de zolder. Hier moest ze eerst een kleine deur openen, en daar ging een wenteltrap met brede treden naar boven. Ania opende een valdeur en klom in het torentje. Ik volgde haar, en ze vroeg me om na me de deur meteen weer te sluiten, anders zou het in huis flink tochten. De toren was helemaal niet zo klein, als ze uit de verte geleken had. Hij was zeshoekig gebouwd, en de zes steunbalken van het spitse dak gaven een uitzicht naar alle kanten vrij. In de midden stond een eveneens zeshoekige bank met een afgeronde hoge rugleuning, zodat men hier gemakkelijk kon zitten. Ania zocht nu die richting, van waar we het beste de door de zonsondergang belichte hemel konden zien. Plotseling riep ze echter: ‘Nee, dat is de richting van Zittau, waar je morgen naar toe reist, we kunnen beter richting middag naar de bergen kijken.’ Ze liet zich in de andere richting op de bank vallen. Ik ging langs haar zitten, en we keken een tijdje stil naar het kleurenspel van de zonsondergang. Toen bedacht ik, dat men van de toren uit een heel goede blik over de hele handelshof moest hebben, en we leunden beiden over de borstwering. Daarbij roetsjte mijn gouden kruis uit mijn hemd, en pendelde voor mijn gezicht, toen ik naar beneden keek. ‘Je hebt een mooi kruis, Symon, het schijnt al oud te zijn, want het heeft een eigenaardige vorm.’ ‘Ja, mijn overgrootvader heeft het ooit van een ridder gekregen, die op één van de kruistochten is geweest. Het moet uit Nikaea bij Byzantium stammen, waar zijn vriend gestorven is. Toen ik geboren werd, was mijn vader net voor een reis onderweg, en mijn moeder heeft het kruis uit onze aandenkenkast gepakt en het me bij de doop omgehangen. Sindsdien draag ik het. Jij hebt vast en zeker ook een mooi kruis.’

‘Ja, je mag het gerust zien.’zei ze met een plotseling heel andere stem. Ik dacht, ze trekt een kettingkje omhoog, en laat me het kruis zien. Maar ze begon haar lijfje los te knopen, helemaal tot onder aan toe, en trok het daarna weid uit elkaar, zodat ik het kruis tussen haar beide kleine borsten zag hangen. ‘Bekijk je het maar goed en zo lang als je wilt, het is fijn voor mij, dat je weet waar het hangt.’ Ik herinner me niet meer, hoe lang we daar zo zaten, ik was sprakeloos van geluk.

‘Ik denk, dat je nu lang genoeg gekeken hebt, het wordt een beetje fris’ zei ze op een gegeven moment en daarbij had ze  een zo’n grappige, vrolijke tong om haar mond, dat ik ze tegen me aantrok en lang op de mond kuste, wat ze enthousiast beantwoorde.