zondag 4 januari 2015

Magdalena 39

Myśleliśmy że nie był potrzebnie dalsza ochrona, ponieważ jest najwięcej ruchu pomiędzy Frydlant, Zittau i Reichenau. Było też wiele uzbrojonych wozów drodze. Rabujący Husytów jeszcze nie pokazali się w tej okolice. Kiedy jechaliśmy w dolina Neisse, słońce akurat zaszło. Musieliśmy się spieszyć być przed zamknięciem bramy w Zittau. Dla nas handlarze z Zittau, jest możliwe, aby oni brama otworzyly się ponownie, ale to tylko z bardzo dużym opóźnieniem, ponieważ to musiały być zatwierdzone przez dwóch radnich miasto. Więc jechaliśmy jak najszybciej, jak to było jeszcze odpowiedzialnie. Hans, Jörg i ja mieliśmy pełne ręce roboty, raz hamulców wyciągnąć i drugi raz i luzować.

Dopiero w przedmieściach, przed brama 'Kobiet' znów mogłem usiąść na wóz.Tutaj miałem kilku przyjaciół, i byłem dumny, że mogłem z nimi przywitać od nasze wielki wóz. Przed brama 'Kobiet' był wielki tłum, bo wiele wozów z zbiorów stali w długiej kolejce razem z wozów handlowe, którzy byli daleka stąd i musili płacić cło. My, handlarze z Zittau mieliśmy tylko pokazać nasze listy przewozowe i możemy natychmiast kontynuować. Od bramy 'Kobiet', to nie było daleko, a wkrótce pojechaliśmy z wózem na nasze posesja, gdzie nadal było dość tłoczno.


Verdere bescherming dachten we niet meer nodig te hebben, omdat tussen Friedland, Reichenau en Zittau veel verkeer is. Er waren ook veel bewapende reiswagens onderweg. Rovende Hussiten hadden zich in deze omgeving nog niet laten zien. Toen we in het Neissedal reden, ging de zon net onder. We moesten ons haasten om voor het sluiten van de poorten in Zittau te zijn. Het was voor ons als Zittauer wel mogelijk om de poort nog een keer geopend te krijgen, maar dat zorgde voor een heel groot oponthoud, want het moest door twee raadsheren goedgekeurd worden. Dus lieten we de wagens zo snel mogelijk rollen, als nog net verantwoord was. Hans, Jörg en ik handen onze handen vol, om de remmen de ene keer aan te trekken, en de andere keer weer te laten vieren.
 
Pas in de voorstad, voor de Vrouwenpoort kon ik weer op de bok gaan zitten. Hier had ik meerdere vrienden, en ik was trots, dat ik ze vanaf mijn grote wagen kon begroeten. Voor de Vrouwenpoort was het een gedrang van jewelste, want veel wagens met oogst stonden er in een lange rij samen met de voerwagens, die van verder weg kwamen en belasting betalen moesten. Wij Zittauer hoefden alleen onze vrachtlijsten te laten zien, en konden meteen verder rijden. Vanaf de Vrouwenpoort was het niet ver meer, en weldra reden we met de wagen onze handelshof binnen, waar het nog redelijk druk was.

Geen opmerkingen: