"I ty bardzo ją kochasz i będzie z nią ożenić, myślę," powiedziała Ania i jej łzy spływały po jej twarzy. Oparła się o mnie i ukryła twarz na piersi. Tak płakała chwilę, a ja gładził jej włosy. Wciąż z głową ukryte, zapytała: Nie masz chusteczkę dla mnie, musze się wytrzeć." Potem podniosła głowę, i kazała mnie jej całą twarz wytrzeć, łza za łzą. Na końcu wzięła chusteczkę z moja ręki parę razy wytarła nos i ukryła po pasa spódnica. "Proszę, pozwól mi trzymać chusteczkę, myślę, że musze jej używać często w najbliższym czasie."
Potem wróciliśmy do dom handlowe, ponieważ oni już czekali na nas z kolacją. Pan i Pani Kachla przywitali mnie serdecznie, jak starego przyjaciela rodziny, jak gdyby nic się nie stało. Hans już powiedział prawdziwy powód mojej podróży. Pan Kachel zabrał swoją córkę miłosny w ramię i odprowadził ją do siedzenia przy stole. Widziałem, że to może pomóc bardziej, niż wielu słów. Podczas kolacji musialem długo odpowiedzieć o napad Husytow. Rozmowy tej nie były tak wesoly, jak doświadczyło go po ostatni raz. Podobno każdy widział miał mój odejście z Anią i naszych smutnych twarzach i współczuli z nami. Znowu spałem z Hansem w pokoju na piętrze w domu Kachli. Ania przyszła z nami i niosła duży bukiet kwiatów, którą zbierała w ogrodzie. "Trzeba znowu tu mieć piękne", powiedziała, "spać jak można tak bez Magdaleny." Uśmiechała się i życzyła Hans również dobranoc. On stroił poważny miny, a potem wczołgał się do łóżka, i mruknął; "Czy to nie jest piękna dziewczyna!"
Toen ik haar
het vinden van het meisje in onze hof uit de doeken deed, moest ik
eerst even onderbreken en Ania vertellen, hoe mijn moeder ook vele
jaren geleden smerig, verhongerd en zonder naam in onze hof gevonden
was. Vader was toentertijd al meer als vijftig jaar oud. Zijn vrouw
was twee jaar geleden gestorven, na vijfentwintig gelukkige maar
kinderloze jaren huwelijk. Men maakte er toen grapjes over, dat vader
dit jonge meisje zo liefdevol opnam, ze onderhield, verzorgde en
tenslotte trouwde. ‘Dat is nu mijn moeder, en je kunt begrijpen dat
vader dit meisje zo liefdevol in zijn armen sloot, en moeder zich om
haar bekommert als ware het haar dochter.’
‘En
jij houd veel van haar en zult met haar trouwen, denk ik,’ zei Ania
en haar tranen liepen daarbij over haar gezicht. Ze leunde tegen me
aan, en verborg haar gezicht tegen mijn borst. Zo huilde ze een
tijdje, en ik streelde haar haar. Nog met haar hoofd verborgen vroeg
ze: Heb je geen zakdoek voor me, ik moet me afdrogen.’ Dan hief ze
haar hoofd op, en liet zich door mij haar hele gezicht droog deppen,
traan voor traan. Tot slot pakte ze mijn zakdoek uit de hand, en
snoot er meermaals in stopte hem achter haar rokriem. ‘Alstublieft
laat me je zakdoek houden, ik denk dat ik hem de eerste tijd nog vaak
kan gebruiken.’
Daarna gingen we terug naar de handelshof, want ze
zouden al met het avondeten op ons wachten. Heer en vrouw Kachel
begroetten me hartelijk als een oude vriend van de familie, zo alsof
er niets gebeurd was. Hans had de echte reden van mijn reis al
verteld. Heer Kachel nam zijn dochter liefdevol in de arm en
begeleidde haar naar haar plaats aan de tafel. Ik zag dat zoiets meer
helpen kan als veel woorden. Bij het avondeten moest ik uitgebreid
vertellen over de Hussitenoverval. Die gesprekken waren niet zo
vrolijk, zoals ik ze bij de laatste keer beleefd had. Blijkbaar had
iedereen mijn weggaan van Ania en onze droevige gezichten gezien, en
leefden met ons mee. Ik zou weer met Hans in de kamer boven in het
huis van de Kachels slapen. Ania kwam met ons mee en droeg een grote
bos bloemen, die ze in de tuin geplukt had. ‘Je moet het hier weer
mooi hebben,’ zei ze, ‘slaap zo goed als je kunt zo zonder
Magdalena." Daarbij lachte ze en wenste ook Hans een goede nacht. Die
trok een nadenkend gezicht, en toen hij in zijn bed kroop , mompelde
hij nog; Is dat geen prachtig meisje!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten