Magdalena 59

ogród szkolne

 

Kiedy byłem w pobliżu Jelenia Góra, chciałbym jechać do rodzina Kachel, ale nie mogłem się zdecydować. Miałem wrażenie, że wtedy zdradziłem Magdalena i liczyłem jej już do umarłych. Więc pojechałem z powrotem. Kiedy wyjechałem z drodze powrotnej, na droga handlowy, szukać Magdaleny w jakiś odległej wsi, trafiło mnie nagle strzałę w plecy z zasadzka. Rozbójnik musiała mnie widzieć i myślec, że był w stanie mnie ograbić. Dałem mój koń klapsa, i on pogalopował. Strzałka odbiła się przy każdym kroku konie w górę iw dół, i tak bólalo okropny, ale nie byłem w stanie go wyciągnąć. Po jakiś czas koń zaczynał chodzić wolniej. Potem poszło mnie lepiej. Kiedy przyjechałem do wsi, ledwo mogłem dotrzeć do pierwszego domu. Na moje wolanie, dziewczyna wyszła z domu, i pomogła mi zsiąść z konia. W jedno szarpnięcia wyciągała strzałkę w moja plecach, jakby ona to co dzień. Potem zauważyłem tylko, że z każdym oddechem, krew pływał z moimi plecami, i straciłem przytomność.

Oprzytomniałem się leżącego na skórowy kocu w stodole. Była noc, byłem sam. Mój klatka piersiowej i pleców bardzo bolały, pachniało na starym słomy i siana. Gdzieś słyszałem parskanie koni. Musiałem leżeć tak przez długi czas, a potem prawdopodobnie zasnąłem ponownie. Zauważyłem nagle, że byłem nacierane na twarze z chustka zimnej wody, i otworzyłem oczy. Dziewczyna pochyliła się nade mną i śmiał się przyjaźnie.

 

Toen ik vlakbij Hirschberg was, zou ik graag naar de familie Kachel gereden zijn, maar ik kon niet beslissen. Ik had het gevoel, dat ik Magdalena daar mee zou opgeven, en tot de doden tellen. Zo reed ik weer terug. Toen ik onderweg op de terugweg, van de handelsroute afweek, om in een afgelegen dorp naar Magdalena te zoeken, trof me plotsklaps, vanuit een hinderlaag een pijl in de rug. Een struikrover moest me gezien hebben, en dacht me buit afhandig te kunnen maken. Ik gaf mijn paard een klap, en het galoppeerde er vandoor. De pijl wipte bij elke stap op en neer, en deed veel pijn, ik kon er echter niet bij om hem eruit te trekken. Na een tijdje liep ik het paard langzamer lopen. Dan ging het mij beter. Toen ik bij het dorp kwam, kon ik nog net het eerste huis bereiken. Op mijn roepen kwam een meisje naar buiten, dat me bij het afstijgen hielp. Ze trok met één ruk de pijl uit mijn rug, alsof het een bezigheid was, die ze elke dag deed. Daarna merkte ik alleen nog, dat bij elke ademhaling, bloed uit mijn rug schoot, en ik verloor het bewustzijn.

Ik kwam weer bij, liggend op een leren deken in een schuur. Het was nacht, ik was alleen. Mijn borst en rug deden veel pijn, het rook naar oud stro en hooi. Ergens hoorde ik een paard snuiven. Ik moet zo een lange tijd gelegen hebben, en ben daarna waarschijnlijk weer ingeslapen. Ik merkte plotseling, dat met een lap koel water over mijn gezicht gewreven werd, en opende mijn ogen. Het meisje boog zich over mij, en lachte me vriendelijk toe.