Magdalena uit Blumendorf 74

Dzisiaj był pogrzeb rodziców. Znowu dużo ludzi przyszli, ale też gildie w ich kostiumach przyszli. Cmentarz przy kościele Marii był pełen, a ludzie nawet stanął w okolicznych ulicach. Panowało prawie niezręczna cisza, tak że można było usłyszeć bardzo daleko słowa księdza. Mówił o zasługach ojca, a zwłaszcza jego przykład w dobroci i człowieczeństwa, i poszła z tym na ciężki los moje matki. Nagle ktoś przepchnął się przez tłum do kapłana, i dał mu znak, że ma mu coś bardzo ważnego do powiedzenia. Ksiądz przerwał mowę, i dal mu szepcząc coś do ucha. Potem podniósł obie ręce w niebo i krzyknął tak głośno, że nawet brzmiał echo;

"Widzieli, że Ojciec Ignacy opuścił miasto, alleluja, alleluja!"

To alleluja, został przejęty przez cały tłum, powtarzane raz po raz, nawet przez tych, którzy jeszcze się nie rozumieli, o co chodzi. Krzyki nie zatrzymali, więc ksiądz mówił jego święte słowa, chichy dla siebie. Następny dal znak, aby spuścić trumny w głębokość.

Hans i ja stanęliśmy jeszcze długo przy grobie i patrzyliśmy, jak oni grób wypełnili. Więc pożegnaliśmy obydwoje przez nas uwielbiany ludzi. Hans był przyjaciel mojego ojca od dziecko, a on zawsze był traktowany jak członek rodziny. Podziwiał jak tata tylko robił handel po prostu szczery i otwarty. Teraz zwrócił się do mnie i powiedział mi coś bardzo piękny; "Byłem zawsze twoim ojcem wierny przez te wszystkie lata, ponieważ zawsze mogłem liczyć na jego uczciwość. Wierzę, że twój ojciec naprawdę mógł od sam siebie powiedzieć, że w całym swoim życiu, nikt nie kłamał i oszukiwał "

Tłum opuścił cmentarz, nadal było słychać z ulicy, głośne okrzyki alleluja. Byli na pewno grupy, którzy dopiero teraz otrzymali wiadomość o odejściu księdza z Rzymu, a potem po prostu działały jak innymi przed ich.


Ja, Hans, znalazłem ten zeszyt, kiedy opróżniłem pokój Symona. Wiem, że on napisał dużo podczas naszej podróży w tym zeszyt. Ja nie umię czytać i pisać, i dlatego dałem zeszyt Sebastiana. On to pisze to teraz też dla mnie.

Symon zginął w napad przez Hussiten na zagroda w Zittau w płonącym domu, z którego on wcześniej uratował kobieta z dwójką dzieci. Potem  on poszedł jeszcze raz do srodku aby zobaczyć, czy byli jeszcze osób w ten domu. Ale dom zawalił, a pochowało go w płomieniach. Później jego zwłok nie było można znaleźć aby go pochować.

Posiadanie Hansa i Symon Feuring został sprzedany. Pieniądze, otrzymane za to, decydował członka rodziny, był przekazane do klasztoru Marienthal.

13 maja 1427 +++

Vandaag was de begrafenis van mijn ouders. Er waren weer veel burgers gekomen, maar ook de gildes in hun klederdrachten waren er. Het kerkhof bij de Marienkerk was helemaal vol, en de mensen stonden zelfs in de omliggende straten. Er heerste een bijna onbehaaglijke stilte, zo dat men de woorden van de priester heel ver horen kon. Hij sprak over de verdiensten van vader, en in het bijzonder over zijn voorbeeld in welwillendheid en menselijkheid, en ging daarmee op het zware lot van moeder in. Plotseling drong zich iemand door de menigte naar de priester, en gebaarde hem, dat hij hem iets zeer belangrijks te zeggen had. De priester onderbrak zijn rede, en liet zich iets in het oor fluisteren. Daarna hief hij beide handen in de hemel en schreeuwde zo hard, dat het echode;

‘Men heeft gezien, dat pater Ignatius de stad verlaten heeft, halleluja, halleluja!’

Dit halleluja, werd door de hele menigte overgenomen, en steeds weer herhaald, ook door diegene, die nog niet begrepen hadden, waarover het ging. Het schreeuwen hield niet meer op, en daarom sprak de priester de heilige woorden, zacht voor zich. Gevolgd door het teken, om de kisten in de diepte te laten glijden.

Hans en ik stonden nog lang bij het graf en keken toe, hoe het dicht gegooid werd. Zo namen we beide afscheid van de door ons zeer geliefde mensen. Hans was een jeugdvriend van vader geweest, en was door hem steeds als een lid van de familie behandeld. Hij bewonderde, hoe vader alleen eerlijk en open zaken deed. Nu draaide hij zich om naar mij en zei mij iets zeer moois; ‘ Ik ben je vader door al die vele jaren trouw geweest, want ik kon altijd op zijn eerlijkheid vertrouwen. Ik geloof, je vader had werkelijk van zichzelf kunnen zeggen, dat hij in zijn hele leven, niemand belogen of bedrogen heeft’

De menigte verliet het kerkhof, men hoorde uit de straten, echter steeds weer luide halleluja kreten. Het waren zeker groepen, die nu pas het nieuws van het vertrek van de pater uit Rome ontvangen hadden en daarop net zo reageerden als de andere voorheen.

Ik, Hans, heb dit schrift gevonden, toen ik de kamer van Symon leeg maakte. Ik weet, dat hij in dit schrift tijdens onze reizen veel geschreven heeft. Ik kan niet lezen en schrijven, en heb daarom het schrift aan Sebastian gegeven. Hij schrijft dit nu ook voor mij op.

Symon is bij een overval door Hussiten op een boerderij voor Zittau in een brandend huis omgekomen, waaruit hij tevoren een vrouw met twee kinderen al had gered. Hij is toen nog een keer het huis binnen gegaan om te zien of er nog andere mensen in het huis waren. Toen stortte het huis in, en heeft hem in de vlammen begraven. Men heeft zijn lijk later niet meer kunnen vinden, om hem te begraven.

Het handelshuis van Hans en Symon Feuring is verkocht geworden. Het geld daarvoor, zo heeft een familielid bepaald, is naar het klooster Marienthal gegaan.

13 mei 1427 +++

Magdalena uit Blumendorf 73

Ernst Frischling



Kiedy wróciłem do domu z Hansa Koschil,  nasze Hans zwrócił do mnie z bardzo smutną minę i powiedział mi, że na początku dnia, moi rodzice na drodze między klasztoru Marienthal i Hirschfelde znaleźli martwy. Wóz przywrócone , a konie były rozpięty i prawdopodobnie uciekli. Od ich bagaże nic nie było ukradzione. Zwloką moich rodziców zostały sprowadzone do klasztoru Marienthal.

Byłem oszołomiony. To nie było żadnego napadu, ale morderstwo! Hans osiodła konia dla mnie, a ja pojechałem bezpośrednio do Marienthal. Klasztorne stolarz zgadzał sie do robienie dwie trumny dębowe, w tym później położyliśmy moje rodzice. Obie trumny były bardzo lekkie, dlatego zapiałem mój koń na jazdy do woź i jechaliśmy z powrotem do Zittau. Tam wiadomość o napad na moich rodziców już rozprzestrzeniają się jak pożar w całym mieście. Wiele osób przybiegli, kiedy wieczorem pojechałem przez bramę z wozem. Oni szli obok wóz i zawsze chciał dotknąć trumnę ojca lub matki, niektórzy płakali. Niektóre dawali głośne gniewne komentarze, w tym powiedzieli nazwy Ojca Ignacego, ale także nazwiska sędziów, którzy głosowali przeciwko ojcu. Nie miałem już daleko do naszego domu, ale coraz  byli więcej ludzi. Oni nawet popchnali do nasze potworka, ale również stali na zewnątrz, na ulicy. Niektórzy odeszli, inni przyszli. Nowi przybysze przywieźli lamp olejny, który zwyczajny tylko umieszczone byli na grobach, i umieścić je w naszym ogródku lub przed bramie na ulicy. Wieczorem palili setki takich lamp. Inni ludzie przyszli ponownie, aby zobaczyć tej wiele lamp. Tak było przyjście i odejście na naszej ulicy, aż do późnego wieczora.

Toen ik van Hans Koschil weer thuis kwam, trok onze Hans een zeer droevig gezicht en vertelde me, dat men vroeg op de dag, mijn ouders op de weg tussen Hirschfelde en het klooster Marienthal dood gevonden had. De wagen was omgekiept, en de paarden waren uitgespannen en zijn waarschijnlijk weggelopen. Van hun bagage was niets gestolen geworden. De lijken van mijn ouders waren naar het klooster Marienthal gebracht.

Ik was verbijsterd. Er had geen dus geen roofoverval plaats gevonden, maar een moord! Hans zadelde een paard voor mij, en ik reed direct naar Marienthal. De kloostertimmerman was bereid, twee eiken doodskisten te maken, waarin we later de ouders legden. De beide doodskisten waren zeer licht, daarom spande ik mijn rijpaard voor een wagen en reed naar Zittau terug. Daar had zich de boodschap van een overval op mijn ouders, al als een lopend vuurtje door de stad verspreid. Vele mensen kwamen aangelopen, toe ik ’s avonds met de wagen door de poort reed. Ze liepen langs de wagen en wilden steeds de kist van vader of moeder aanraken, sommigen huilden daarbij. Enkele maakten luid boze opmerkingen, waarin steeds weer de naam van pater Ignatius, maar ook die namen van de raadsheren die tegen vader gestemd hadden, voorkwamen. Ik hoefde niet ver meer tot bij ons huis, maar het werden steeds meer mensen. Ze drongen zelfs in onze handelshof, maar stonden ook buiten op straat. Sommige gingen weg, andere kwamen. De nieuwe aangekomenen brachten olielampen mee, die men anders alleen op graven zet, en zetten die op onze hof of voor de poort op straat. ’s Avonds brandden er vele honderden van zulke lampen. Andere mensen kwamen weer, om de vele lampen te zien. Zo was het een komen en gaan in onze straat, tot laat in de avond.



Magdalena z Kwieciszowice 72

Ojciec tak mówił że był cały spocone. To było nieznośnie gorąco, ale on również bardzo bylo wzburzony. Nagle podnosił się radnym, którzy zazwyczaj bardzo rzadkie w radzie coś powiedział i teraz poprosił o natychmiastowe głosowania, czy rada ma działać według obu listach, czy nie. Ojciec był bardzo zaskoczony, jednak ale sądził, że swoje wyjaśnienie u wszystkich sędziów tylko formował jedno jasne opinia, że rada odrzuci listów.

Pręty byli wrzucono do szafki, a potem przyszedł zaskakujący wynik.  Rada zdecydowała z sześcioma głosami do trzech, następować listów. Ojciec wstał z krzesła i wyszedł z sala bez słowa. Takie rzeczy jeszcze nigdy się nie zdarzyło. Sześć radni zgodzili się miedzy sobą wcześniej, aby nie powiedzieć wcześnie o ich opinia przeciw mojego ojca przed głosowaniu. Hans Koschil był równiez zaskoczony, ponieważ teraz jego sprawa też musi przyjść do sądu. On podejrzewał, że tej sześć sędziowie nie głosowali wolno, ale stali pod pewnym ciśnieniem. Dał mi szczegółowe przebieg tego dnia, kiedy go odwiedziłem.

Ojciec poszedł od rada do domu i poinformował matkę, że oboje natychmiast musie wyjeżdżać, ponieważ ich pobyt w tym mieście dla ich jest zbyt niebezpieczne. Matka zapakowała kosz na podróż, zawierające najważniejsze rzeczy, a ojciec zaprzeczał konie do wozu. On powiedział Hans że Görlitz będzie cel z jego podróży. Hans miał poinformować mnie na bieżąco, po moim powrocie z naszych dzierżawców. Musiałem sam zdecydować, czy chcę pozostać w Zittau lub jechać jak moje rodzice do Görlitz. Wieczorem rozmawiałem jeszcze długo z Hansem i ja poszlem następnego dnia do Hansa Koschil. Doradzał mnie również aby pozostać w Zittau, aby utrzymać naszą posiadanie tutaj. Po to, co się stało, był teraz zbyt łatwo że miasto również należąca do rodziny majątek konfiskował na fałszywych podstawach.

Vader had zich in het zweet gesproken. Het was drukkend heet, maar hij had zich ook flink opgewonden. Plotseling stond een raadsheer op, die normaal heel zelden in de raad iets zei, en vroeg om meteen te stemmen, of de beiden brieven met handelen van de raad op te volgen of niet. Vader was daarover zeer verrast, nam echter aan, dat zijn uitleg bij alle raadsheren maar één duidelijke mening kon hebben gevormd, dat men de brieven zou afwijzen.

De staafjes werden in de kastjes geworpen, en nu kwam de verrassende uitslag, de raad had met zes tegen drie stemmen besloten, de brieven te volgen. Vader stond op uit zijn stoel, en verliet de zaal zonder een woord te zeggen. Zoiets was nog nooit eerder voor gekomen. De zes raadsheren moeten van te voren met elkaar afgesproken hebben, dat ze hun tegen vader gerichte mening niet eerder als bij de stemming zouden uitspreken. Hans Koschil was net zo verrast, want nu moest zijn zaak ook voor de rechter komen. Hij vermoedde dat de zes genoemde raadsheren niet vrij, maar onder één of andere druk gehandeld hadden. Hij heeft me het verloop van die dag uitvoerig uit de doeken gedaan, toen ik hem bezocht.

Vader ging van de raad naar huis en informeerde moeder, dat ze beide onmiddellijk zouden vertrekken, omdat hun verblijf in deze stad voor hun beide te gevaarlijk geworden was. Moeder pakte een reiskorf met daarin de belangrijkste spullen, en vader spande paarden voor een wagen. Hij gaf aan Hans, Görlitz als doel van zijn reis op. Hans moest mij op de hoogte brengen, bij mijn terugkeer van onze pachters. Ik moest dan zelf beslissen, of ik in Zittau wilde blijven of mijn ouders naar Görlitz wilde volgen. ‘s Avonds sprak ik nog lang met Hans en ik ging de volgende dag naar Hans Koschil. Ook hij raadde me aan, in Zittau te blijven, om hier ons bezit te behouden. Na het voorgevallende, kon nu al te gemakkelijk ook het bezit van de familie door de stad op valse gronden afgenomen worden.

Magdalena uit Blumendorf 71

A teraz o oskarżenia księdza Ignacego; Kiedy dwadzieścia lat temu, wziąłem moja obecna żona jako podrzutka w moim domu, zrobiłem mój chrześcijański obowiązek, aby pomóc innym w potrzebie. Uważam, że to absurdalne, że jestem oskarżony przez chrześcijańskiego Książ, że, co on powiedział? Że przyjąłem dochodzące. Zaczynałem mieć szacunek dla ta dziewczyna i kochać, kiedy jej ludzkie cechy, i jej mocna wiara w Chrystusie, i ożenił się z nią. Ona jest matką mojego syna, i bardzo szanowany w Zittau. Kiedy ktoś z panowie wie coś innego, proszę o komentarz.

Druga oskarzenia, że ona nie została ochrzczony, nikt nie może udowodnić. Dziewczyny, które wziąłem wtedy w domu, sama nie wiedziała, i ja nie znam nikogo kto mogę powiedzieć coś na ten temat. Również Ojciec Ignacy nie może to wiedzieć. On, to tylko powie, aby spowodować szkodę moją żonę. Moja żona nosi od małżeństwa krzyż, prezent ode mnie dla niej, i ona prowadzi życia chrześcijańskiego, tak jak wszystkie inne ochrzczonych kobiet chrześcijańskich. Ona idzie ze mną, jak wszyscy, regularnie do kościoła i przestrzega wszystkich zasad kościoła. Oczywiście, że ona jak wszystkich innych obywateli Zittau złożyła przysięgą, jak zrobiliśmy przed rady biskupiej. Czy ktoś ma inne zdanie?

Odnośnie do trzeciego aktu oskarżenia; Moja żona byłaby czarownicą, bo krowa u rolnika która przestała dawać mleko, tydzień później znowu dala mleko. Ten kto wie coś więcej okrów niż księdza Ignacego, traktowala takie wystąpienie jako normalne, nie wspominając jak specjalne. W każdym razie, gadać z dziewicy, gdyby była powiedzieć ci coś, nic szczególnego. To że ktoś z klasztorze przylaszczce sobie prawo, aby dać rada miasta rozkaz aresztowania jednego z ich obywateli, to jednak jest niebywały pogarda rada miasta. Panowie, jeśli wy nawet bierzecie pod uwagę takiej jasny oszczerstwa wobec jedno twoich zaufanych nieskazitelny obywateli, który do tej pory zaufaliście w bardzo ważnych sprawach, ja teraz Panow chce ostrzec. Broni się od zaczynanie tego! Dziś ja jestem zaatakowany, jutro można to być ty! Jeśli takie zachowanie skrada się w naszym mieście, i jest tolerowane przez Panowie, to wkrótce nie ma porządku, ale powstanie w mieście.

En nu de beschuldigingen van Pater Ignatius; Toen ik twintig jaar geleden mijn huidige vrouw als vondeling in mijn huis nam, heb ik mijn christelijke plicht gedaan, anderen in nood helpen. Ik vind het absurd, dat mij door een christelijk pater verweten wordt, dat ik een, wat heeft hij gezegd? Ik heb een toegelopene opgenomen. Ik heb dit meisje leren waarderen en ben er van gaan houden, toen ik haar menselijke kwaliteiten, en haar vaste geloof in christus bewonderde, en ben met haar getrouwd. Zij is de moeder van mijn zoon, en is in Zittau hoog aangezien. Wie van de heren iets anders weet, mag zich direct melden.

De tweede aanklacht, dat ze niet gedoopt zou zijn, kan niemand bewijzen. Het meisje, dat ik destijds opnam, wist het zelf niet, en ik ken niemand, die het mij daarover iets kan zeggen. Ook pater Ignatius kan het niet weten. Hij beweert dit alleen, om mijn vrouw schade te berokkenen. Mijn vrouw draagt sinds haar huwelijk een kruis, een cadeau van mij voor haar, en voert een christelijk leven, als alle andere gedoopte christenvrouwen. Ze gaat met mij, zoals wij allen, regelmatig naar de kerk, en houden ons aan alle regels van de kerk. Vanzelfsprekend is ze als alle andere burgers van Zittau in de eed ingezworen, die wij voor de bisschoppelijke raad afgelegd hebben. Heeft er iemand een andere mening? 

Wat betreft de derde aanklacht; Mijn vrouw zou een heks zijn, omdat een koe bij een pachter gestopt was met melk geven, en een week later weer melk gaf. Wie iets meer van koeien weet als pater Ignatius, zou zo’n voorval als normaal en niet als bijzonder noemen. In ieder geval is het gezwets van een maagd, als ze al zoiets verteld zou hebben, niet serieus te nemen. Dat iemand in het klooster zich het recht toe eigent, om de raad van de stad het bevel te geven om één van zijn burgers gevangen te nemen, is toch een ongehoorde minachting van de raad. Mijne heren, als u zulke duidelijke laster überhaupt in behandeling neemt, tegen een uwer onbevlekte burgers, die u tot nu toe in uiterst belangrijke aangelegenheden vertrouwde, dan wil ik u nu waarschuwen. Weert u tegen het beginnen hiervan ! Vandaag ben ik de aangevallene, morgen kunt u het zijn! Als zich zulk gedrag bij ons in de stad binnen sluipt, en door u geduld wordt, dan zult u weldra geen orde, maar een opstand in de stad hebben.