Pertoltice 1940
Po tym, kiedy przekazałem zaproszenie do Panów, po kilka godzinach jeździłem, najpierw do Visnova i potem do Pertoltice, gdzie chciałbym ponownie nocować. Wszędzie byłem powitany uprzejmie i z szacunkiem. W Pertoltice, Pan z tego domu zaprosił mnie aby wieczorem z całą jego rodziną jeść, a potem mieliśmy ciekawą dyskusję na temat roli, jaką który grali Panów Bohemski w czasie wojen husyckich. Wszyscy mieli sympatię dla nowej myśli Hus, ale potępili ekscesy, które zostały zapoczątkowane w imię religii i przebudzenie się Bohemski nacjonalizmu. Teraz każdy był szczęśliwy z obecnie spokojnej czasy i miał nadzieję, że to teraz kontynuuje.
Powiedziałem im jedną z opowieści dziadka o Ulrich von Schaffgotsch i znalazłem zainteresowanych słuchaczy. Jak wdzięczny byłem mojego dziadka za tej wiele wieczorów które spędziliśmy razem, a które wpłynęły na mnie tak mocno. Najmłodsza córka z domu, miała około dziesięciu lat, teraz też chciała opowiedzieć jakiś historię. Powiedziała, że stoi pomnik koło domu, który nazywają "białą Johan". To pomnik o święte Jan Nepomucen. Pewnego dnia kiedy Husytów w gesty mgły chcieli napadać na wioskę, myśleli ze to pomnik był straszliwego ducha i uciekli. Tak, wieś została oszczędzona. Dziewczyna powiedziała to krótko historię z takim entuzjazmem, że każdy w końcu się wesoło klaskał w ręce..
Nadat ik de
uitnodiging aan de heren had overhandigd, reed ik na enkele uren
verder naar Weigsdorf en dan naar Berzdorf, waar ik weer wilde
overnachten. Overal werd ik vriendelijk en met achting begroet. In
Berzdorf nodigde de heer des huizes om ’s avonds samen met de hele
familie te eten, en we voerden een interessant gesprek over de rol,
die de Boheemse Heren in de tijd van de Hussietenoorlogen gespeeld
hadden. Zij allen hadden sympathie voor het nieuw denken van Hus,
maar veroordeelden de uitwassen, die in naam van de religie en het
ontwakende Boheemse nationalisme voortgekomen waren. Iedereen was nu
gelukkig over de nu vredelievende tijden en hoopten, dat het nu zo
blijven kon.
Ik vertelde
hen één van grootvaders verhalen over Ulrich von Schaffgotsch en
vond geïnteresseerde toehoorders. Hoe dankbaar was ik mijn
grootvader voor de vele avonden, die we samen doorgebracht, en die me
zo sterk beïnvloed hadden. De jongste dochter des huizes, ze zal
ongeveer tien jaar geweest zijn, wilde nu ook een verhaal vertellen.
Ze vertelde, dat langs het huis een beeld staat, dat men de ‘witte
Johan’ noemde. Het stelde de heilige Johan von Nepomuk voor. Toen
op een dag de Hussieten in de mist het dorp wilden overvallen,
hielden ze het beeld voor een verschrikkelijke geest en waren
weggevlucht. Zo dat het dorp gespaard bleef. Het meisje vertelde dit
kort verhaal met zoveel enthousiasme, dat iedereen aan het einde
vrolijk in de handen klapte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten