"Proszę, zostań z nami. Taki odważny młody człowiek, zawsze można się przydać, nawet jeśli mnie nie przygotowujemy na wojny, ale przygotowujemy się do wesela. Widzę że wies w tym kraju wszędzie gdzie lecą drogi. Wiec chyba można przenieść kilka zaproszeń na ślub."
Tak łatwo ja naprawdę nie wyobrażałem moi zatrudnienie na zamku Gryf. Ucieszyłam się bardzo i poszłam z hetman zamku do poczekalni straży zamkowej. Tam najpierw był zimne piwo, z ciepły kawałek smażonego mięsa i sałatką z kapusta właściwa i pokrzyw. Tez przedstawił mi swoją żonę, która prowadziła kuchnię dla żołnierzy na zamku. Na końcu pokazał mi mały pokój, gdzie ja będę mieszkać. Było tam łóżko, szafa, w środku stół z dwoma krzesłami i małe biurko przy oknie. Pokój był najwyraźniej już używany przez gości, którzy mieli coś napisać. Z tej mebel, byłem bardzo szczęśliwy, ponieważ chciałem kiedyś napisać historię mojego dziadka, dokładnie tak, jak on mi powiedział.
Następnego dnia miałem dłuższą rozmowę z Pani Eleanora. Miała jej przyszły mąż przygotować dziesięć zaproszenia na wesele dla rodzin w sąsiednim kraju Bohemia, i poprosiła mnie, aby dostarczyć ich na początku przyszłego tygodnia. Po tym jeszcze wiele zaproszeń będzie musiała być wniesiona w okolice. Dlatego chcieli zaczynać na czas z roznoszenie. Mogłem od razu robić propozycja w jaki kolej ja chciałem roznosić zaproszenie, aby być z powrotem na Gryf jak najszybszej. W opowieści dziadka ja już słyszałem wiele miejsc i dziadek budował mnie, tak jak na opowieści o bitwie na wrzosowisk Bolesławski, lokalizacji miejsc na podłodze z kawałków drewna. Teraz miałem dużo użyteczność tej nauki.
‘Alstublieft,
blijf bij ons. Een zo moedige jongeman kan men op een burcht altijd
goed gebruiken, ook als we ons niet op een oorlog, maar op een
bruiloft voorbereiden. Je weet hier in het land schijnbaar overal
goed de weg. Dan kun je misschien een aantal van de uitnodigingen
voor de bruiloft overbrengen’
Zo
gemakkelijk had ik mijn aanstelling op burcht Greiffenstein werkelijk
niet voorgesteld. Ik was dolenthousiast en ging met de burchthoofdman
naar de wachtzaal van de burchtwacht. Daar was eerst een koud bier,
daarbij een hartelijk stuk gebraden vlees en een frisse salade van
repelsteeltje en brandnetels. Hij stelde me ook zijn vrouw voor, die
de keuken voor de manschappen op de burcht beheerde. Tenslotte liet
hij me een kleine kamer zien, waarin ik zou wonen. Er stond een bed,
een kast, in de midden een tafel met twee stoelen en langs het raam
een kleine schrijftafel. De kamer was blijkbaar al langer gebruikt
door gasten die iets moesten opschrijven. Over dit meubelstuk was ik
bijzonder blij, want ik wilde ooit de verhalen van mijn grootvader
opschrijven, precies zo als hij ze me verteld had.
De volgende
dag had ik een langer gesprek met Vrouwe Eleonora. Ze had door haar
toekomstige echtgenoot al tien uitnodigingen voor het huwelijksfeest
voor families in het aangrenzende Boheemse land laten maken, en vroeg
me, om deze in het begin van de komende week te bezorgen. Daarna
zouden er ook nog vele uitnodigingen rondgebracht moeten worden.
Daarom wilde men er tijdig mee beginnen. Ik kon onmiddellijk een
voorstel maken, ik welke volgorde ik de verschillende plaatsen wilde
bezoeken, om zo snel mogelijk weer op de Greiffenstein terug te zijn.
In de verhalen van grootvader had ik veel plaatsen al gehoord en
grootvader had me, net als bij de vertelling over de slag op de
Bunzlauer heide, de ligging van de plaatsen op de grond met stukjes
hout nagebouwd. Nu had ik veel nut van deze wetenschap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten