Następnego dnia pojechałem dalej do Ves (Cernousy). Panów tam byli na jazdy, ale mieli wkrótce wrócić. Dlatego chciałem czekać, aby osobiście dostarczyć zaproszenie. Poszedłem do wsi i znalazłem piękny mały kościół pod wezwaniem Świętego Wawrzyńca, w środku okrągłej cmentarzu. Spojrzałem na niektórych starych nagrobków. Wtedy przyszło mi do głowy jeszcze jedna z opowieści dziadków od wojen husyckich.
Jakis wieś została ostrzeżona w czasie dla nacierających husytów, a kobiety i dzieci były w stanie chronic się w kościele. Wszystkie mężni bronili cmentarz przed nacierających husytów. Za ścianach cmentarzu byli dobre pokrycie. Tak mogli każdy Husyta, którym udało się wykonać ścianę, więzić, a nawet zabić. Bitwa trwała kilka godzin, ale na końcu wycofali husytów, zmuszony przez duże straty. W podzięce za ratunek, ludność zbudowała nowy ołtarz w kościele.
To może również być tutaj. Więc spojrzałem jeszcze raz na murze cmentarza, bardziej precyzyjne, i rzeczywiście zobaczyłem, że kiedyś mur znacznie podwyższone. Jakby chcieli zbudować mur obronny. Poszedłem do kościoła, znaleźli się na boki w ziemi kilku kryptach Panów Wiese z obrazów naturalnej wielkości zmarłych.
De volgende
dag reed ik verder naar Wiese. De Heren daar waren uit rijden, maar
zouden weldra terug zijn. Daarom wilde ik wachten, om de uitnodiging
persoonlijk te overhandigen. Ik ging het dorp in en vond daar een
mooi kerkje, aan de heilige Laurentius gewijd, in het midden van een
rond kerkhof. Ik bekeek enkele oude grafstenen. Toen schoot me weer
één van grootvaders verhalen uit de Hussietenoorlogen te binnen.
Een dorp was
op tijd gewaarschuwd voor de oprukkende Hussieten, en de vrouwen en
kinderen hadden zich op tijd in de kerk in veiligheid kunnen brengen.
Alle strijdbare mannen verdedigden het kerkhof tegen de oprukkende
Hussieten. Ze hadden achter de kerkhofmuren een goede dekking. Zo
konden ze elke Hussiet, die het lukte om over de muur te komen,
gevangen nemen of zelfs doden. De strijd duurde vele uren, maar
uiteindelijk trokken zich de Hussieten, gedwongen door de grote
verliezen, terug. Als dank voor hun redding had de bevolking een
nieuw altaar in de kerk laten bouwen.
Zo zou het
ook hier gegaan kunnen zijn. Daarop bekeek ik de kerkhofmuur nog eens
preciezer, en zag daadwerkelijk, dat ze eens ooit aanmerkelijk
verhoogd was. Alsof men een vestingmuur wilde bouwen. Ik ging het
kerkje binnen, aan de zijkanten bevonden zich in de bodem meerdere
crypten van de Heren van Wiese met levensgrote afbeeldingen van de
gestorvenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten