Również w Bulovka i Arnoltice byłem miły przyjęty. Wszędzie przygotowali pola i oczyszczali szkody zimowe. Ale wszędzie mieli czas dla mnie, i pytali o ostatni nowościach z Zamek Gryf. To dobrze mi robiło, słuchać tak często, jak mówili z szacunkiem o tym zamku i jego mieszkańców. Byłem dumny, teraz również być jeden tych mieszkańców. Często dawali mi duży zapas żywności na cały dzień, często tak dużo, że nie dalem rade to wszystko jeść. Jednak wiedziałem, że na drodze będę często spotkać wędrowników który w ten gospodarczej kwitnący kraj, szukają pracy. Byli wdzięczni odbiorcą na wspólnej przerwy u źródło lub strumienia.
Wczesnym wieczorem dotarłem do Frydlandzie, imponujące miasto, i na nim olbrzymie zamek. O tym mieście mój dziadek już powiedział. Rodzina von Redern mieszkał tam przez wiele lat. Była jedną z pierwszych duży rodzimy, już ponad sto lat temu, przyjęła zreformowanej wiary ewangelicznej i wspierać jego rozszerzenie.
De
volgende ochtend vertrok ik weer heel vroeg, want ik wilde via
Bullendorf en Arnsdorf, Friedland bereiken. Ik moest overal mijn
uitnodigingen afgeven. Het kleine meisje Elisabeth, dat ’s avonds
zo enthousiast haar verhaaltje verteld had, stond in een nachthemdje
aan het raam en zwaaide me uit. Ik reed tot vlak bij haar, en ze
vertelde mij hoe leuk ze het verhalen vertelden gevonden had, en dat
ze zich er nu al op verheugde naar Kemnitz op de bruiloft te komen.
Dan moest ik haar nog veel andere verhalen vertellen. Of ik dat haar
beloven kon? Ik stemde er graag mee in, want mij werd nu pas
duidelijk, hoeveel aardige mensen ik al op mijn rit had leren kennen,
die ik ook gauw genoeg weer zou ontmoeten.
Ook in
Bullendorf en Arnsdorf werd ik vriendelijk ontvangen. Overal was men
bezig de akkers klaar te maken en de winterschade aan het opruimen.
Maar steeds had men ook tijd voor mij, en vroeg naar de laatste
nieuwtjes van de Greiffenstein. Het deed me goed, zo vaak te horen,
hoe respectvol men over deze burcht en zijn bewoners sprak. Ik was
trots, om nu ook bij deze bewoners te horen. Vaak kreeg ik een grote
etensvoorraad mee voor de hele dag, vaak zoveel, dat ik het werkelijk
niet op kon. Ik wist echter, dat men onderweg steeds weer wandelaars
ontmoette, die in het economische opbloeiende land, werk zochten. Zij
waren een dankbare afnemer bij een gezamenlijke pauze bij een bron of
een beek.
Vroeg in de
avond bereikte ik Frydland, een indrukwekkende stad, waar een grote
burcht met een groot slot boven verrees. Over deze stad had mijn
grootvader al verteld. De familie von Redern woonde daar al vele
jaren. Zij had als één van de eerste grote families, al meer als
honderd jaar geleden, het gereformeerde evangelische geloof
aangenomen en haar uitbreiding ondersteund.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten