Konstantin von Wegerer 78

Magdalena międzyczasie położyła inne dzieci w łóżka, i długo modliła z nimi. Mi oboje poszliśmy z Anna Ursula do swojego pokoju i położyliśmy ją w łóżku. Dziewica, który normalny zawsze to robiła, patrzyła w milczeniu. Zdała sobie sprawę, że dzisiaj był szczególny dzień, i że dla niej to nie była nagana. Modliliśmy w trojka, a Magdalena powiedziała jej mala przyrodnia siostra dobranoc. Ale Anna Ursula wyciągnęła rękę ponownie i powiedziała: "Chcę jeszcze raz trzymać rękę Konstantin." Dałem jej rękę i spojrzeliśmy na siebie w milczeniu przez jakiś czas. W jej oczach było tyle wdzięczności i zaufania, że ​​nigdy nie zapomnę to na pewno. Ale wtedy jeszcze nie wiedziałem, że ta spojrzenia wiązała mi na wiele dziesiątki lat, będzie z ta dziewczynę nękane przez pecha.

Obchodziliśmy bardzo smutne Boże Narodzenie w Stara Kamienica. Ciało Pani Eleanora nadal leżała w zamku, i transport do Gryfów nie było możliwe ze względu na wysokie zaspy śniegu. Kiedy pogoda dozwoliła poszedłem z Magdalena na zewnątrz w śniegu, czasami z małymi dziećmi, a potem tam wariowaliśmy. To mnie ucieszyło, kiedy Magdalena krzyknęła jako małe dziecko, a przewróciła się  w śniegu. W godzinach popołudniowych, kiedy zarządcy już nie byli, usiedliśmy razem z hrabią Johann Georg razem przy kominek. Dzieci bawiły się w pokoju, a czasem byli bardzo hałaśliwie towarzyszy. Jeśli któryś z nich chciał siedzieć na moje kolanach, inni dzieci przybiegli natychmiast i był najpierw werbalne walka, który mógł być pierwszy. Wieczorem, kiedy dzieci już byli w łóżku, hrabia odpowiedziało swoje j ojczyźnie i doświadczenia młodości. Magdalena zawsze słuchał uważnie i poznała w ten sposób, jej ojczym lepiej. Czasami od niej miałem odpowiedzieć jakiś historię z mojego dziadka, chociaż już znała wszystkich, ale który pan hrabia na pewno interesowałby też. Hrabia, który najpierw był przeciw moje troche wąsko, przyjacielski relacje z Magdaleną, mi wydawało uwzględnił mnie w najwęższym kręgu rodziny. Piliśmy wieczorem podczas naszych rozmów prawie zawsze kieliszek wina, a on traktuje Magdalena mniej jak ojciec, ale raczej z kurtuazja rycerski, z tym on poszanował wszystkie jej decyzje, i także jej stosunek do mnie.

Magdalena had de andere kinderen ondertussen naar bed gebracht en lang met hen gebeden. We gingen beide met Anna Ursula naar haar kamer en stopten ook haar in bed. De maagd die het anders altijd deed, keek zwijgend toe. Ze begreep, dat het vandaag een bijzondere dag was, en dat het voor haar geen terechtwijzing was. We baden nog alle drie samen, en Magdalena zei haar kleine stiefzuster welterusten. Anna Ursula echter strekte haar hand nog een keer uit en zei: ‘Ik wil nog een keer de hand van Konstantin vasthouden.’ Ik gaf haar mijn hand en we keken elkaar een tijd zwijgend aan. In haar blik lag zoveel dankbaarheid en vertrouwen, dat ik het zeker nooit zal vergeten. Maar ik wist destijds ook nog niet, dat deze blik me vele tientallen jaren, aan dit door veel pech geplaagde meisje zou binden.

We vierden een heel droevig kerstfeest in Kemnitz. Het lichaam van Vrouwe Eleonora bevond zich nog steeds in het slot, want aan het vervoer hiervan naar Greiffenberg kon wegens de hoge sneeuwduinen niet gedacht worden. Als het weer het toeliet, ging ik met Magdalena naar buiten de sneeuw in, soms samen met de kleine kinderen, en dan lieten we ons helemaal gaan. Het maakte me blij, als Magdalena dan juichte als een klein kind, en in de sneeuw rond buitelde. ’s Middags als de beheerders weg waren, zaten we samen met graaf Johann Georg samen bij de haard. De kinderen speelden in de kamer, en soms ging het met veel lawaai gepaard. Als er eentje van hen bij mij op schoot wilde, kwamen de andere ook meteen aangelopen, en er ontstond eerst een woordengevecht, wie er nu als eerste mocht. ’s Avonds als de kinderen in bed lagen, vertelde de graaf over zijn thuisland en de belevenissen uit zijn jeugd. Magdalena luisterde altijd heel aandachtig en leerde zo haar stiefvader beter kennen. Soms moest ik van haar een verhaal van mijn grootvaders belevenissen vertellen, die ze weliswaar allemaal al kende, maar die de heer graaf zeker ook zouden interesseren. De graaf, die mijn behoorlijk enge, vriendschappelijke verhouding met Magdalena eerst afwijzend tegenover stond, scheen me nu toch helemaal in de engste familiekring opgenomen te hebben. We dronken ’s avonds tijdens onze gesprekken bijna altijd een glaasje wijn, en hij behandelde Magdalena minder als een vader, maar meer met een ridderlijke hoffelijkheid, waarin hij ook al haar besluiten, en zo ook haar houding ten opzichte van mij, respecteerde.