Latem często wychodziliśmy jechać na konie w obszarze między zamkiem a Mirsk. Magdalena była bardzo dobry amazonka i była dumny z tego. Kiedy jechaliśmy do lasu przez pola, rolnicy patrzeli wesoły na nas. Zauważyłem, że byli szczęśliwi, mieć taka młody, piękny damę na zamek Gryf. Szczególnie wielka była radość, kiedy Magdalena zatrzymał się aby jeść śniadanie razem z rolników. Na zwyczaj mieliśmy trochę smacznych potraw z sobą w skórzane torby, i to hojne rozdzialiśmy. Podczas jedzenia rolników kpili dużo o nowych instrukcję w Greiffenbergische Urbarium, o co słyszeli. Wiele obowiązkowe pracy byłe w nim napisane, który Państwo zwyczajne tylko wymagał w trudnych sytuacjach, na przykład u duże pożary lub powodzie. W takich przypadkach, to było dobre, że wystarczy tylko jedno słowo z wódz zamku i sto mężczyzn z Mirsk lub Gryfów byli gotowi do pomocy, kiedy panów radnych jeszcze debatowali od konieczność.
Kiedy jakiś młody rolnik pytał, dlaczego szczotkowanie buty dzieweczka nie został uwzględniony na liście urbarium, Magdalena żartował dalej i zaprosiła młodzieńca przyjść następnego dnia na zamku i wykonują tę usługę. Kiedy on rzeczywiście przyszedł, była trochę zaskoczona, jednak dała mu po szczotkowaniu buty piękna broszka dla swojej dziewczyny, od którą już nam powiedział wczesny.
In de zomer
gingen we vaak uit rijden in de streek tussen de burcht en
Friedeberg. Magdalena was een heel goede amazone en was trots op haar
kunnen. Als we door de velden naar het bos reden, keken de boeren ons
vrolijk na. Ik merkte, dat ze blij waren, een zo’n jonge, mooie
burchtjonkvrouwe op de Greiffenstein te hebben. Bijzonder groot was
de vreugde, als Magdalena stopte, om met de boeren te ontbijten.
Meestal hadden we enige lekkere etenswaren in een velzak bij ons, die
we vrijgevig verdeelden. Tijdens het eten spotten de boeren veel over
de nieuwe aanwijzingen in het Greiffenbergische urbarium, waarover ze
gehoord hadden. Vele hand- en spandiensten stonden daarin
opgeschreven, die het heerschap in de regel, alleen in tijden van
nood opeiste, bijvoorbeeld bij grote branden of overstromingen. In
zulke gevallen was het goed, dat slechts één woord van de
burchthoofdman genoeg was en honderd mannen uit Friedeberg of
Greiffenberg stonden klaar om te helpen, terwijl de raadsheren nog
over de noodzaak debatteerden.
Toen een
jonge boer vroeg, waarom het poetsen van de laarzen van de jonkvrouwe
niet in de lijst van handdiensten opgenomen was, grapte Magdalena
verder en nodigde de jonge man uit, om de volgende dag op de burcht
te komen en deze handdienst uit te voeren. Toen deze daadwerkelijk
kwam, was ze een beetje verrast, schonk hem echter na het poetsen van
een paar schoenen een mooie broche voor zijn vriendin, waarover hij
ons al verteld had.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten