Kiedy kilka dni później Hans Ulrich wrócił z jego podróży do domu, on był już entuzjastyczny powitany w Gryfów. On był przez mnie już dobrze przygotowani na tego witanie. Ja też nie ukryłem przed nim, że populacja miasta w roku poprzednim bardzo cierpiała pod dżuma, a było ich wiele tysięcy ofiary. Po której następowała wielkiego głodu, który teraz w zimie był na szczyt. Hans Ulrich przemówił do ludu i podziękował im za ciepłe powitanie. Potem krzyknął:
"Dla was wszystkich przyniosłem coś podczas mojej podróży, coś co teraz jest bardzo korzystny." Dwa duże wozy jechali na rynku, pełni załadowany z worków ziarna. To było miłe zaskoczenie. Tłum rozwiązany szybko, bo ziarno zostało natychmiast rozprowadzany zwłaszcza wśród ludności biednej. Hans Ulrich powitał również mnie bardzo serdecznie, jakby nie byliśmy rozwiedzeni na cztery lata.
Jechaliśmy razem w saniami konnymi do zamek Gryf. On miał dużo do powiedzenia i poprosił mnie powiedzieć o wydarzeniach na Gryf i Stara Kamienica. Wkrótce zauważył, jak blisko moja przyjaźń z siostrą jest i był zadowolony z tego. Po drodze doświadczył wiele wydarzeń z dziewcząt i kobiet i zawsze miał strach o swoje siostrą w samotnym zamku. Teraz usłyszał z moich ust, jak dobrze my rozumiemy, i jak wiele ona nauczyła się w międzyczasie, razem z mną z książkach .
"Może uczyłeś się więcej niż ja, ponieważ na studia na uniwersytecie prawie nie ma czasu, aby uczyć się, bo tam tylko jest zabawa i jeszcze raz zabawa", powiedział Hans Ulrich śmiejąc się głośno.
Toen
enkele dagen later Hans Ulrich van zijn reizen naar huis terug
keerde, werd hij in Greiffenberg al stormachtig begroet. Hij was door
mij al goed voorbereid op deze ontvangst. Ik had ook niet voor hem
verzwegen, dat de bevolking van de stad in het jaar daarvoor weer
zwaar onder de pest had geleden, en er vele duizenden doden te
beklagen waren. Aansluitend daaraan was er een grote hongersnood uit
gebroken, die nu in de winter zijn hoogtepunt bereikte. Hans Ulrich
sprak de bevolking toe, en bedankte hen voor de hartelijke ontvangst.
Vervolgens riep hij:
‘Ik heb voor iedereen
van jullie iets tijdens mijn reis meegebracht, wat jullie nu zeker
goed kunnen gebruiken.’ Er reden twee grote wagens de marktplaats
op, vol beladen met zakken graan. Dat was een aangename verrassing.
De menigte loste zich snel op, want het graan moest meteen, in het
bijzonder onder de armen van de bevolking verdeeld worden. Hans
Ulrich begroette ook mij zeer hartelijk, alsof we niet vier jaar
gescheiden waren geweest.
We reden gezamenlijk in
een paardenslee naar de Greiffenstein. Hij had veel te vertellen en
vroeg mij naar de gebeurtenissen op de Geiffenstein en in Kemnitz. Al
snel merkte hij ook, hoe eng mijn vriendschap met zijn zus geworden
was, en hij was hier blij mee. Onderweg had hij vele meisjes- en
vrouwen gebeurtenissen meegemaakt, en had steeds angst om zijn zus op
de eenzame burcht. Nu hoorde hij uit mijn mond, hoe goed we ons
begrepen, en hoeveel ze in de tussentijd samen met mij uit de boeken
geleerd had.
‘Je hebt misschien wel
meer geleerd als ik, want bij een studie aan de universiteit is er
bijna geen tijd om te leren, daar wordt alleen maar gefeest en
gefeest’, zei Hans Ulrich hardop lachend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten