Konstantin von Wegerer 96

Albrecht von Wallenstein

Wojna przesuwała się daleko na zachodzie. Cesarz Ferdinand nie mógł znaleźć wystarczająco wystarczający pieniędzy w Bohemy i wrócił ze swoją armią najemników do kraju pochodzenia, nieszczęśliwego króla Fryderyka od bohemy: Palatynacie. Z tym byli żołnierze hiszpańscy, bo oni musieli nawiązać połączenie między Hiszpanii i Hiszpański Niderlandów. Książę od Bawarii Maksymiliana również wysłał wojska pod dowództwem generała Tilly i położył cesarz długu wojennego od kilku milionów guldenów. Wojna stała się poważnym sprawa finansowym, w którym wszyscy uczestnicy z kosztem terytorium okupowanym, zostali odszkodowania. W ten sposób Palatynat został zajęty przez wojska katolickie i cały splądrowane. Wtedy zmieszał duńskiego króla w ta wojny i z wsparcie holenderski, angielskim i francuskim wsparcie tworzył wielkiej armii.

Cesarz który przeszedł z swoją małą armię najemników pod kierownictwem Tilly mieli bardzo trudno. Albrecht von Wallenstein, który był już od 1623 państwowe król, jednak zaproponował go na własny koszt zatrudnić dużą armię cesarską. Dlatego on został mianowany naczelnym dowódcą wszystkich wojsk cesarskich przez cesarza w 1625 roku i tworzył armię od na początku 30.000, a później nawet 70.000 ludzi. On tymczasem miał zupełnie inny punkt widzenie na prowadzenie wojen. Duża armia musiała być samowystarczalna. Co oznaczało, że każdy poszczególnych najemników w okupowanych ziemiach mógł grabić i plądrować aby zostać swój żołd. W ten sposób wojna wziął formy nieludzkie dla ludności dotkniętej.

De oorlog was ver naar het Westen afgezwaaid. Keizer Ferdinand had in Bohemen niet genoeg geld kunnen vinden en keerde met zijn huurlingenleger naar het oorsprongsland van de ongelukkige koning Friedrich van Bohemen, de Pfalz. Daarbij waren Spaanse troepen aanwezig, want die moesten een verbinding tussen Spanje en de Spaanse Nederlanden maken. De hertog van Beieren Maximilian had eveneens troepen onder leiding van generaal Tilly gestuurd, en legde de keizer een oorlogsschuld van vele miljoenen guldens voor. De oorlog was een grote financiële zaak geworden, waarbij alle deelnemers zich ten koste van het bezette gebied, schadeloos stelden. Zo werd de Pfalz door de katholieke troepen bezet en helemaal leeg geplunderd. Toen mengde de Deense koning zich in de oorlog en rustte met Hollandse, Engelse en Franse ondersteuning een groot leger uit.

De keizer kwam met zijn klein huurlingenleger onder Tilly erg in het nauw. Albrecht von Wallenstein, die al sinds 1623 rijks koning was, had hem echter aangeboden, op zijn eigen kosten een groot keizerlijk leger aan te werven. Hij werd daarom in 1625 door de keizer tot opperbevelhebber van alle keizerlijke troepen benoemd en stelde een leger, van in het begin 30.000, en later zelfs 70.000 mensen samen. Hij had ondertussen een heel andere voorstelling van krijgsvoering. Het grote leger moest zelfvoorzienend zijn. Hetgeen betekende, dat er door de individuele huurling in de bezette landen geplunderd en geroofd werd, om aan soldij te komen. De oorlog nam daardoor voor de getroffen bevolking onmenselijke vormen aan.