Wegerer Scholz 46

Kosciol ewangelicki w Proszowej

W ten sposób odbywa się w marcu nowy przyjęty pastor ewangelicki po raz pierwszy ewangelicki msza w na ten cel specjalny dostosowane stodoła. Wybrali największą stodołę we wsi, ale nie wszyscy wierzący mieścili się . Dlatego proboszcz robił kazanie w drzwiach, aby mógł być słyszany w kościele i poza nim.

Johann nie mógł udać się na uroczyste wydarzenie w Proszowa, ponieważ stało się gorzej z jego nogą i musiał ciągle leżeć w łóżku. Pomagałeś my w tym czasie ruszający, zmieniając bandaż i pozostając z nim przez wiele godzin. Pewnego dnia, kiedy wróciłem z lasu zbierając drewno, siedziałeś nieruchomo obok jego łóżka. Johann zmarł z powodu zatrucia krwi. Wziąłem cię w ramiona i dopiero wtedy łzy pływali u ​​ciebie. Dwa dni później pochowaliśmy Johanna w Proszowa. Był to pierwszy pogrzeb ewangelicki od prawie stu lat. Cmentarz był całkowicie zaniedbany i najpierw trzeba było zrobić miejsce dla grobu. Było wielu ludzi na pogrzebie w Proszowa i pastor podziękował Johann, ponieważ dał swój życie, aby te zmiany byli możliwe. Często opowiadaliśmy między sobie o tej kazanie żałobnie. Dlatego przez to na pewno zapamiętasz ten dzień,

Pastor Heinrich Buchardi był nie tylko dobrym kaznodzieją, ale także wiele wiedział na temat budowy domu. Też na korzyść siebie, proponowal najpierw budowac plebanie z dużym poddaszem, na którym można było odprawiać nabożeństwa w okresie jesiennym i zimowym. Później powstałby duży kościół z wieżą. Ponieważ wszyscy rolnicy, ogrodnicy, i wszyscy specjaliści z Proszowa, Kwieciszowice, Boża Góry i Antoniów entuzjastycznie i pilnie współpracowali, była plebania już w tym samym roku gotowe a kościół zakończone w roku następnym.

W Blumendorf, po 95 latach, ponownie powstała szkoła i rozpoczęto budowę nowego budynku szkolnego. Łatwo zrozumieć, że wszystkie te innowacje miały wpływ na wioskę. To było jak oddychanie po austriackich rządach, które stały się coraz bardziej opresyjne w ostatnich latach.

Zodoende hield al in maart een nieuwe aangenomen pastor in Kunzendorf voor de eerste keer een evangelische mis in een daarvoor ingerichte schuur. Men had daarvoor de grootste schuur in het dorp uitgekozen, desondanks konden er niet alle gelovigen in. De pastor hield daarom de preek in de deuropening, zodat hij in de kerk, maar ook daarbuiten gehoord kon worden.

Johann kon niet mee naar de feestelijke gebeurtenis in Kunzendorf, want het was erger geworden met zijn been, en hij moest constant in bed liggen. Jij hielp toentertijd ontroerend met het verwisselen van het verband en bleef urenlang bij hem. Op een dag toen ik van het hout sprokkelen uit het bos terugkwam, zat je stom langs zijn bed. Johann was aan een bloedvergiftiging gestorven. Ik nam je in mijn armen, en toen pas kwamen bij jouw de tranen. Twee dagen later hebben we Johann in Kunzendorf begraven. Het was de eerste evangelische begrafenis in bijna honderd jaar. Het kerkhof was helemaal verwilderd, en men moest eerst plaats maken voor het graf. Er waren veel mensen naar deze begrafenis in Kunzendorf gekomen, en de pastor dankte Johann, dat hij zijn leven gegeven had, zodat al deze veranderingen konden plaatsvinden. We hebben later nog vaak met elkaar over deze rouwpreek gesproken. Daarom zul je, je deze dag nog zeker goed kunnen herinneren.

De pastor Heinrich Buchardi, was niet alleen een goede preker, maar wist ook veel over het bouwen van een huis. Ook ten gunste van hemzelf, sloeg hij voor eerst een pastorie te bouwen met een grote zolder, waar men in de herfst en winter al kerkdiensten kon houden. Later zou dan een grote kerk met toren verrijzen. Omdat alle boeren, tuinders, en ook alle vakmensen uit Kunzendorf, Blumendorf, Gotthardsberg en Antoniwald enthousiast en vlijtig meewerkten, was de pastorie noch in hetzelfde jaar en de kerk al in het daaropvolgende jaar klaar.

In Blumendorf werd, eindelijk na 95 jaar, weer een school ingericht, en met de bouw van een nieuwe schoolgebouw begonnen. Het is gemakkelijk te begrijpen, dat al deze vernieuwingen hun invloed op het dorp hadden. Het was als het weer op ademen, na de in de laatste jaren steeds benauwder wordende Oostenrijkse heerschappij.