Rozkaz Friedrich II sadzic ziemniaki w Slask
Po
obiedzie wszyscy znów poszliśmy do salonu. Postawiłem tam trochę
ciasta. Friedrich usiadł na jednym z wielkich foteli, a ty u jego
stóp na podłodze. Friedrich pogładził twoje włosy i powiedział:
"Chciałbym, aby ten kraj mógł wreszcie żyć w pokoju i
dobrobycie. Nie powinieneś już walczyć o wolność. Tak właśnie
zrobił dla ciebie twój ojciec.
Czy życzenia Friedricha w tym czasie tylko się spełniły. Teraz znowu ty musisz iść na wojnę.
Potem Friedrich wznowił rozmowę z Philippem, którą przerwał dzień wcześniej. Słuchałem uważnie i byłem początkowo bardzo zaskoczony ostrością jego myśli, a potem stałem się też entuzjastyczny. Friedrich mógł streścić istotę skomplikowanego przypadku za pomocą niewielu słów, a następnie sformułować decydujące pytanie. Zwykle odpowiedź była prosta: tak lub nie. Otrzymał w ten sposobi zgodę rozmówcy lub poprosił o opinię przeciwną. Jeśli był dostępny, słuchał uważnie i nigdy nie przerywał myślenia drugiej osoby. Krótko podsumował tę linię myślenia, przyjął ją lub odrzucił z wyraźnymi argumentami. Tak powstała rozmowa jako dobrze przemyślany podręcznik. Po jakiś czas były przerwy, i ja korzystałem aby wypełnić szklanki, i zostało streszczone co bylo osiągnięte w naszych głowach. Tak leciały godziny. Nagle, po kolejnej przerwie refleksji, Friedrich wstał, objął Philipa przyjaznym, podziękował nam za ekscytujący wieczór, wezwał swojego ordynansa i wszyscy poszliśmy do drzwi frontowych. Zanim wszedł do powozu, pochylił się ku tobie i powiedział: "Naucz się pilne małego pruskiego. Wtedy możesz stać się tym, kim ja jestem - świadomie wstrzymał się - "dobrym sługą dla innych ludzi".
Potem wskoczył do powozu i pomachaliśmy mu radośnie. Sporo ludzi zebrało się na ulicy, a wszyscy chcieli zobaczyć króla. Policja musiała zamknąć drogę, ponieważ było za dużo ludzi. Kiedy me trójkę wciąż staliśmy na schodach, oni radowali się poruszającym powozem.
Czy życzenia Friedricha w tym czasie tylko się spełniły. Teraz znowu ty musisz iść na wojnę.
Potem Friedrich wznowił rozmowę z Philippem, którą przerwał dzień wcześniej. Słuchałem uważnie i byłem początkowo bardzo zaskoczony ostrością jego myśli, a potem stałem się też entuzjastyczny. Friedrich mógł streścić istotę skomplikowanego przypadku za pomocą niewielu słów, a następnie sformułować decydujące pytanie. Zwykle odpowiedź była prosta: tak lub nie. Otrzymał w ten sposobi zgodę rozmówcy lub poprosił o opinię przeciwną. Jeśli był dostępny, słuchał uważnie i nigdy nie przerywał myślenia drugiej osoby. Krótko podsumował tę linię myślenia, przyjął ją lub odrzucił z wyraźnymi argumentami. Tak powstała rozmowa jako dobrze przemyślany podręcznik. Po jakiś czas były przerwy, i ja korzystałem aby wypełnić szklanki, i zostało streszczone co bylo osiągnięte w naszych głowach. Tak leciały godziny. Nagle, po kolejnej przerwie refleksji, Friedrich wstał, objął Philipa przyjaznym, podziękował nam za ekscytujący wieczór, wezwał swojego ordynansa i wszyscy poszliśmy do drzwi frontowych. Zanim wszedł do powozu, pochylił się ku tobie i powiedział: "Naucz się pilne małego pruskiego. Wtedy możesz stać się tym, kim ja jestem - świadomie wstrzymał się - "dobrym sługą dla innych ludzi".
Potem wskoczył do powozu i pomachaliśmy mu radośnie. Sporo ludzi zebrało się na ulicy, a wszyscy chcieli zobaczyć króla. Policja musiała zamknąć drogę, ponieważ było za dużo ludzi. Kiedy me trójkę wciąż staliśmy na schodach, oni radowali się poruszającym powozem.
Na
het eten gingen we weer met zijn allen naar de salon. Daar had ik wat
gebak neer gezet. Friedrich ging in één van de grote zetels zitten,
en jij aan zijn voeten op de grond. Friedrich aaide je over je haar
en zei: ‘Ik zou willen, dat dit land eindelijk in vrede en welstand
kon leven. Jij zou niet meer voor vrijheid moeten vechten. Dat heeft
je vader voor je gedaan.’
Waren
Friedrichs wensen toentertijd maar in vervulling gegaan. Nu moet jij
ook weer ten strijde trekken.
Daarna
nam Friedrich zijn gesprek met Philipp weer op, dat ze de dag tevoren
onderbroken hadden. Ik luisterde aandachtig toe en was in eerste
instantie zeer verbaasd over de scherpte van zijn gedachten en
vervolgens werd ik enthousiast. Friedrich kon met heel weinig woorden
het wezenlijke van een gecompliceerde zaak samenvatten en dan de
beslissende vraag formuleren. Meestal was het antwoord dan eenvoudig:
ja of nee. Hij kreeg zo de toestemming van zijn gesprekspartner of
vroeg naar de tegengestelde mening. Was deze voorhanden, dan
luisterde hij aandachtig, en nooit onderbrak hij de gedachtegang van
de ander. Hij vatte ook deze gedachtegang kort samen, nam ze of aan,
of verwierp ze met duidelijke argumenten. Zo bouwde zich een gesprek
op als een goed doordacht leerboek. Na een tijdje, het waren de
onderbrekingen, die ik benutte om de glazen te vullen, werd er
samengevat, wat er in onze hoofden bereikt was. Zo vlogen de uren om.
Plotseling, na weer een denkpauze, stond Friedrich op, omarmde
Philipp vriendschappelijk, bedankte ons voor de opwindende avond,
riep zijn ordonnans bij zich en we gingen met zijn allen naar de
huisdeur. Voor hij in zijn koets stapte, boog hij zich nog naar je
toe en zei: ‘Leer vlijtig kleine Pruis. Dan kun je ooit eens worden
wat ik ben’, toen hield hij opzettelijk een pauze: ‘een goede
dienaar voor andere mensen.’
Vervolgens
sprong hij in zijn koets, en wij zwaaiden hem vrolijk uit. Op straat
had zich een grote mensenmassa verzameld, die allemaal de koning
wilden zien. Politie moest de weg afsluiten, omdat er teveel mensen
waren. Terwijl wij drieën nog op de huistrap stonden, jubelden zij
de wegrijdende koets na.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten