Wegerer Scholz 56

Prusski Flaga

Poszliśmy do jadalni na posiłek. Pytałem Friedrichs ordynans, co mogę zaoferować Jego Wysokość na kolację, ale powiedziano mi, że król nie był wybredny, i był mile zaskoczony z każdej nowości.

Zrobiłem zupę cebulową. Kiedy później sprzątałem talerzy, powiedział Friedrich: Ciekawy, co mamy po tych smaczne zupy hugenotów.” Wymyśliłem nową potrawę, kiedy usłyszałem, że dla król pruski, ważne było, że będą uprawiane w Śląsk ziemniaki.

Podejrzewano nawet, że ustanowiono będzie surowy królewski rozkaz na tego upraw. Na dużych talerzach ustawiłem stosy w kręgu ośmiu jabłek i tłuczonych ziemniaków. Pośrodku leżały cztery kupki z kaszanka i biały kiełbasy, z sosem maślanym.

"Kolory pruskie są ujęte w symbole nieba i ziemi! To dobrze wygląda i mogę sobie wyobrazić, że smakuje też dobrze "- powiedział Friedrich, kiedy podałem mu talerz. Wszyscy jedliśmy z dobrym apetytem i byliśmy zadowoleni.

W końcu zrobiłem słodki pudding jako deser. Friedrich natychmiast włożył palec do puddingu i lizał go ku twojej przyjemności, sapiąc głośno.

"Zapomniałem, że wy Ślązacy przywykliście do kuchni austriackiej. Słodkie desery jest jedyni rzecz, które zostały przejęte od mojego młodego przyjaciela w Wiedniu,” powiedział Friedrich i podniósł łyżkę do reszty pudding.

We gingen voor de maaltijd naar de eetzaal. Ik had aan Friedrichs ordonnans gevraagd, wat ik zijne majesteit als avondeten kon aanbieden, had echter te horen gekregen, dat de koning niet kieskeurig was, en met elke nieuwigheid blij verrast was.

Ik had een uiensoep gemaakt. Toen ik later de borden afruimde, zei Friedrich: ‘Ik ben benieuwd, wat we na deze lekkere Hugenotensoep krijgen.’ Ik had een nieuw gerecht verzonnen, toen ik hoorde, dat de Pruisische koning, het belangrijk vond, dat er in Silezië aardappelen verbouwd zouden worden. Er werd zelfs vermoed, dat er een streng koninklijk bevel voor de teelt hiervan gegeven werd. Op grote borden had ik in een cirkel van acht appelmoes en aardappelpuree hoopjes gelegd. In het midden lagen vier hoopjes van zwarte bloedworst- en witte leverworstvulsel, met daaromheen een botersaus.

‘De Pruisische kleuren omlijst door de symbolen van hemel en aarde! Dat ziet er goed uit, en ik kan me voorstellen dat het ook goed smaakt’, riep Friedrich, toen ik hem zijn bord gaf. We aten allemaal met een goede appetijt en waren en vrolijk bij.

Tenslotte had ik als nagerecht een zoete pudding gemaakt. Friedrich stak meteen een vinger in de pudding en lekte die tot jouw plezier luid slurpend af.

‘Ik was vergeten, dat jullie Sileziër aan de Oostenrijkse keuken gewend zijn. Maar deze zoete puddingen zijn het enige goede wat jullie van mijn jonge vriendin in Wenen hebben overgenomen’, zei Friedrich en pakte zijn lepel voor de rest van de pudding.