kamp van Hitlerjugend in Gotthardsberg
Tijdens de tweede wereldoorlog werden de meeste mannen opgeroepen om in de Wehrmacht te dienen. In de landbouw werden ze vervangen, in 1939 door Polen en later in 1941 door mannen uit de Oekraine. Zij moesten zich kenbaar maken door een “P” respectievelijk “Ost” op hun kleding te dragen.
In 1940 werd er bij Heimann een lager voor 10
Franse krijgsgevangenen ingericht. In Gotthardsberg bij Ida Günther en Pauline
Schöckel woonden 9 gevangen Belgen. Ook bij
Karl Esche (later in 1945 burgermeester) en Ernst Kittelmann waren er
krijgsgevangenen ondergebracht.
Ook werden er verschillende geevakueerde
families met name uit het Rijnland bij de burgers ondergebracht. Vaak mensen
die door bommen, huis en haard waren kwijtgeraakt. De eerste jaren van de
oorlog verliepen rustig in deze regio. De geallieerde bommenwerpers konden het
gebied niet bereiken. De streek noemde men dan ook wel “Reichsluftschutzkeller”
Vanaf januari 1945 trekken de
vluchtelingenstromen van Sileziers door het dorp. Soms bleven mensen zelfs
maanden in het dorp als de frontlijn veranderde konden ze pas weer verder
trekken.
De frontlinie liep in februari door het
Löwenberger gebied. De vluchtelingen trokken weer verder richting het westen
met in hun kielzog de eerder genoemde geevakueerde mensen. De bewoners echter
bleven. Boven in het bos werden houten huisjes en hutten gebouwd, omdat de
Polen en Oekraieners meehielpen met bouwen, was hun waarde twijfelachtig als
bescherming tegen de oprukkende Russen.
Acht Mei 1945 was het wapenstilstandsdag. De
Russen waren toen bij Querbach en Rabishau. Hierdoor kreeg Blumendorf niet
meer de volle laag. Die dag vluchten vele Blumendorfer de Weinberg op richting
de huisjes in het bos. Maar ze keerden om, omdat het bericht kwam dat de oorlog
voorbij was. Die namiddag rijdt een russiche soldaat op een motorfiets tot aan
Steinhäuser en draait weer om.
Gedurende de tweede wereldoorlog verliezen 35
Blumendorfer soldaten hun leven aan het front of in gevangenschap. Onderaan staan de namen.
powołanie Paul Radisch
II wojna światowa i okresie powojennym
Ta historia nie jest obiektywny i opowiedział, jak mieszkańców niemiecki doświadczyli ten okres. Niestety nie mógłbym znaleźć mieszkańców polski, które żyli pierwszy rok po wojnie w Kwietniewo aby odpowiedzieć ich stronę historię.
Część 1
Część 1
W
lecie 1938 roku było na łące za Boża Góra przed Wachentor
obozu namioty z 16/17-letnimi chłopcami z Hitlerjugend z Saksonii. Maszerowali z plecaki i koce. Mieli namioty i kuchnia polowa z nimi. Pierwszej nocy spali u ludzi na Boża Góra, ponieważ było późno wieczorem kiedy przybyli. Zostali tygodnie i głównie wędrowali po górach. Wieczorem śpiewali przy ognisku.
Większość mężczyzn w czasie II wojny światowej, musieli służyć w Wehrmachcie. W rolnictwie, zostały zastąpione w 1939 roku przez Polaków, a później w 1941 roku przez ludzi z Ukrainy. Oni musieli nosić odpowiednio "P" i "Ost" na ubraniu
U Heimann w 1940 roku było obóz dla 10 Francuski jenców wojenny. Na Boża Góra u Ida Günther i Pauline Schöckel mieszkali 9 jenców z Belgii. Też u Karl Esche (później w 1945) burmistrz i Ernst Kittelmann byli jenców.
Były też kilka ewakuowano rodzin, głównie od region Renu ktśry mieszkali u ludzi. Często to byli rodzinny który stracili dach na głowie przez bomby aliantów. Pierwsze lata wojny było spokojne w tym regionie. Bombowce alianckie nie mógł dotrzeć aż do tutaj. Region nazwano dlatego "Reichsluftschutzkeller"
Od stycznia 1945 chodzą wielki grupy uchodźców z Śląsk przez wieś. Czasami ludzie byli nawet miesięcy w wiosce, tylko kiedy zmieniło linia frontu mogli przenieść się ponownie.
Linia frontu prowadził w lutym przez powiat Lwówecki. Uchodźcy przeniósł się ponownie w stronę zachodu i za nimi ewakuowane osoby wymienionej wcześniej. Mieszkańcy jednak pozostali. Na górze, w lesie byli budowane drewniane
domy i chaty, ponieważ Polacy i Ukraińcy pomogli zbudować w
lesie, wątpliwe był ich wartość jako zabezpieczenia przed Rosjanami postępowcy Rosjanami.
Osiem maja 1945 było dzień od zawieszenie broni . Rosjanie byli wtedy w Przecznica i Rębiszów. Dlatego nie było dużo walka w Kwieciszowice . Tego dnia wiele ludzi z Kwieciszowice uciekli do budowany domów w lesie. Ale wrócili, kiedy przyszła wiadomość, że wojna się skończyła. Tego popołudnia rosyjskiego żołnierza na motocyklu jechał aż do Kolonii Kwieciszowice i tam odwrocił .
Podczas II wojny światowej, 35 żołnierzy z Kwieciszowice tracili życie na froncie lub w niewoli. Oni nazywali:
Hermann Rindfleisch
Helmut Rindfleisch
Karl Lorenz
Reinhard Theuner
Paul Joppe
Bruno Knoblauch
Reinhard Hoffmann
Bruno Daniel
Bruno Baumert
Herbert Krinke
Herbert Raschke
Alfred Raschke
Alfred Bergmann
Hermann Kurzer
Alfred John
Fritz Gottwald
Martin Kiesewalter
Paul Neumann
Erich Weise
Martin Scholz
Kurt Scholz
Ernst Scholz
Reinhold Tietze
Gerhard Enge
Paul Enge
Richard Merdon
Fritz Merdon
Paul Merdon
Walter Raedisch
Ewald Menzel
Alfred Kretschmer
Heinz Guenther
Bernhard Guenther
Gerhard Guenther
Siegfried Dyballa
Georg Neue
Hermann Zoelfel
Hermann Rindfleisch
Helmut Rindfleisch
Karl Lorenz
Reinhard Theuner
Paul Joppe
Bruno Knoblauch
Reinhard Hoffmann
Bruno Daniel
Bruno Baumert
Herbert Krinke
Herbert Raschke
Alfred Raschke
Alfred Bergmann
Hermann Kurzer
Alfred John
Fritz Gottwald
Martin Kiesewalter
Paul Neumann
Erich Weise
Martin Scholz
Kurt Scholz
Ernst Scholz
Reinhold Tietze
Gerhard Enge
Paul Enge
Richard Merdon
Fritz Merdon
Paul Merdon
Walter Raedisch
Ewald Menzel
Alfred Kretschmer
Heinz Guenther
Bernhard Guenther
Gerhard Guenther
Siegfried Dyballa
Georg Neue
Hermann Zoelfel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten