Wegerer Scholz 105

javornik

Potem przez chwilę było cicho w pokoju. Byłem bardzo zdenerwowany. Matka naprawdę nie zasługiwała na to, że została wyeliminowana przez zawiść i bezduszność. Nie chciałem w to wierzyć, a Philipp nie odpowiedział również na wspomniane wcześniej podejrzenia. Potem nagle powiedział, jakby był wstrząśnięty: „Bibiana zawsze nosiła dwa pierścienie, jeden po prawej, a drugi po lewej ręka. Położyłem je na moim małym palcu, kiedy umarła. Rok temu, jak znaleźliśmy się z nowu na Boża Góra, dałem jej jeden pierścień z herbem Schaffgotschów. W tamtym czasie miała już drugi pierścień, nie wiedzieliśmy, jak ten identyczny pierścień od rodziny von Schaffgotschów wszedł w jej posiadanie. Czy będziemy również dzielić tę pamięć o Bibianie?

W tym samym czasie zdjął pierścień z palca i podał mi go. Ten pamiętnik matka z pierścieniem to dwie rzeczy, które później zabrałem z Jawornik do Wroclaw. W tamtych czasach lepiej poznałem mojego ojca. Mogłem go teraz dobrze zrozumieć, a także rozumieć matkę, że czuła się bardzo dobrze u tak dobrą osobą.

Niemniej jednak uczucie, że Johann był moim ojcem, nie opuściło mnie. Byłem przyzwyczajony do tego od lat, aby zobaczyć go jako mojego ojca, jak podziwiam mój przykład. Ten obrażenie nie został powstrzymany przez nowy wgląd uzyskany w Jawornik. Tak bardzo stało się dla mnie jasne, że obraz ojca nie dotyczy samego ojcostwa, ale decydujące jest to, co przeżywa osoba.

W wielu rozmowach Philipp powiedział, że powinien być teraz silny z dwóch stron: przeciwko królowi pruskiemu w Berlinie, aby dotrzymał obietnicy tolerancji i utrzymania status quo katolickiej mniejszości na Śląsku. Z drugiej strony papież i jego doradcy byli w Rzymie, którzy sami wyrządzali mu krzywdę i chcieli zakończyć tolerancyjną postawę katolika na Śląsku.

Tydzień później odjechałem w mój jednoosobowy woź z zamku w Jowornik w drodze na Śląsk. Zostałem w Frankenstein tylko przez dwa dni, a potem przeszedł posterunek wojskowy z Klodzko, który mógł zabrać mnie do Wroclaw. Ponieważ zbiory dobiegły końca, dostałem kilka koszy owoców i warzyw dla młodego kuzyna w Wroclawiu. Rowniez dla mnie zbyt wiele rzeczy zostało spakowanych, jakbym należał do rodziny.

Daarna was het een poos stil in de kamer. Ik was zeer aangedaan. Dat had moeder werkelijk niet verdiend, dat ze door afgunst en harteloosheid uit de weg werd geruimd. Ik wilde het niet geloven, en Philipp ging ook niet meer op zijn eerdere genoemde verdachtmaking in. Toen zei hij plotseling alsof hij wakker geschud werd: ‘Bibiana had altijd twee ringen, een aan de rechter en een aan de linker hand gedragen. Ik heb ze om mijn pink gedaan, toen ze gestorven was. De ene ring met het wapen van Schaffgotsch heb ik haar geschonken, een jaar nadat we ons in Gotthardsberg weer terug gevonden hadden. De andere ring had ze toen al. We wisten niet, hoe deze identieke ring uit de familie von Schaffgotsch in haar bezit gekomen was. Zullen we dit aandenken aan Bibiana ook delen?’

Tegelijkertijd trok hij een ring van zijn vinger en gaf hem aan mij. Deze ring en moeders dagboek waren de twee dingen, die ik later uit Johannesberg mee naar Breslau nam. Ik heb in die dagen mijn vader veel beter leren kennen. Ik kon hem nu goed begrijpen, en ik kon ook moeder begrijpen, dat ze zich bij zo’n goed mens zich heel goed voelde.

Desondanks verliet het gevoel dat Johann mijn vader was, mij niet. Ik was daar jaren aan gewend geweest, hem als mijn vader, als mijn, door mij bewonderd voorbeeld te zien. Dit beeld was door het nieuwe, in Johannesberg verkregen inzicht niet verdrongen. Mij werd duidelijk, dat veel bij een vaderbeeld niet het vaderschap zelf, maar dat wat men met een mens meemaakt, doorslaggevend is.

Philipp zei in de vele gesprekken, die we voerden, dat hij nu naar twee zijdes sterk moest zijn: tegen de Pruisische koning in Berlijn, zodat hij zijn belofte voor tolerantie en de instandhouding van het status quo van de katholieke minderheid in Silezië nakwam. Aan de andere kant stond de paus en zijn raadgevers in Rome, die hem zelf schade toebrachten en de tolerante houding van de katholiek in Silezië wilden beëindigen.

Een week later reed mijn eenspanner weer weg van het slot in Johannesberg, op weg naar Silezië. In Frankenstein bleef ik slechts twee dagen, toen kwam er een militaire post uit Glatz voorbij, die me mee naar Breslau kon meenemen. Omdat net de oogst voorbij was, gaf men me meerdere korven met fruit en groente mee voor de jonge neef in Breslau. Ook voor mij had men van alles ingepakt, alsof ik bij de familie hoorde.