Caryca Katharina II
Kiedy
jechałem kilka godzin rano 21 lipca po nocnym pobycie we
Świebodzice, nagle usłyszałem przede mną
ostrzał armatni. Proch i kurz unosiły się na horyzoncie.
Pojechałem więc dokładnie w początku
bitwa. Wędrowałem więc po wiejskich
drogach dalej na południe w kierunku Bystrzyca
Górne, a potem do Krzyżowa,
gdzie mieszkała także rodzina Abrahama.
Teraz poruszałem się powoli, ponieważ drogi były bardzo złe, czasami musiałem przejechać kawałek pastwiska lub zalanej ziemi. Utknąłem nawet raz w bagnach, które zauważyłem zbyt późno. Tak było dopiero późnym popołudniem, kiedy w końcu pojechałem omijać Burkatów, gdzie przez cały dzień toczyła się ciężka bitwa. Kiedy musiałem pilne dac moim koniom napić się, zatrzymałem się nad jakiś strumieniem. Cały pułk pruskich żołnierzy zbliżył się do mnie machającymi sztandary. Minęli mnie. Wszyscy byli pokryci kurzem i mieli ślady, które są powszechne po bitwie, brudne twarze przez kurz i proszek, podarte i zużyte mundury, ale śpiewali wesołe pieśni bojowe.
Zatrzymał się u mnie oficer i pozwolił koniowi wypić. Słyszałem od niego, że Friedrich w Burkatów właśnie pokonał armię austriacką. Z powodu szybko zmieniającej się taktyki, którą mógł przeprowadzić ze swoją dobrze wyszkoloną armią pruską, zaatakował znacznie większą siłę i oni uciekli. Jego kawaleria mogła otoczyć i schwytać wielu wrogów, i ta armia już nie istniała.
Armia rosyjska pod dowództwem generała Tschernitschew została również maszerowana na pobliskie Burkatów na osobistą prośbę Friedricha. Jednak zatrzymał się tam, a jego lud obserwował bitwę zgodnie z rozkazem carycy. Obecność tej armii i niepewność czy ona będzie interweniować, korpus austriacki został związany z tą stroną i na korzyść Friedricha długo nie był w stanie uczestniczyć w bitwie.
Co więcej, atak Friedricha był tak wcześnie, że zaatakowana armia austriacka nie mogła połączyć się z drugą armią w Lutomia.
Teraz poruszałem się powoli, ponieważ drogi były bardzo złe, czasami musiałem przejechać kawałek pastwiska lub zalanej ziemi. Utknąłem nawet raz w bagnach, które zauważyłem zbyt późno. Tak było dopiero późnym popołudniem, kiedy w końcu pojechałem omijać Burkatów, gdzie przez cały dzień toczyła się ciężka bitwa. Kiedy musiałem pilne dac moim koniom napić się, zatrzymałem się nad jakiś strumieniem. Cały pułk pruskich żołnierzy zbliżył się do mnie machającymi sztandary. Minęli mnie. Wszyscy byli pokryci kurzem i mieli ślady, które są powszechne po bitwie, brudne twarze przez kurz i proszek, podarte i zużyte mundury, ale śpiewali wesołe pieśni bojowe.
Zatrzymał się u mnie oficer i pozwolił koniowi wypić. Słyszałem od niego, że Friedrich w Burkatów właśnie pokonał armię austriacką. Z powodu szybko zmieniającej się taktyki, którą mógł przeprowadzić ze swoją dobrze wyszkoloną armią pruską, zaatakował znacznie większą siłę i oni uciekli. Jego kawaleria mogła otoczyć i schwytać wielu wrogów, i ta armia już nie istniała.
Armia rosyjska pod dowództwem generała Tschernitschew została również maszerowana na pobliskie Burkatów na osobistą prośbę Friedricha. Jednak zatrzymał się tam, a jego lud obserwował bitwę zgodnie z rozkazem carycy. Obecność tej armii i niepewność czy ona będzie interweniować, korpus austriacki został związany z tą stroną i na korzyść Friedricha długo nie był w stanie uczestniczyć w bitwie.
Co więcej, atak Friedricha był tak wcześnie, że zaatakowana armia austriacka nie mogła połączyć się z drugą armią w Lutomia.
Toen
ik in de morgen van 21 juli na een overnachting in Freiburg enkele
uren gereden had, hoorde ik plotseling kanonvuur voor me. Aan de
horizon steeg kruitdamp en stof op. Ik reed dus precies in een
beginnende slag. Ik boog daarom af op veldwegen verder naar het
zuiden in de richting van Ober-Weistritz, om dan naar Kreisau te
rijden, waar eveneens familie van Abraham woonde.
Nu
kwam ik maar langzaam vooruit, want de wegen waren zeer slecht, soms
moest ik over een stuk wei of ondergelopen land rijden. Ik bleef
zelfs een keer in een moerasgat steken, dat ik te laat had opgemerkt.
Zodoende was het pas laat in de middag, toen ik eindelijk om
Burkersdorf gereden was, waar de hele dag een zware veldslag bezig
was. Toen ik mijn paarden dringend moest laten drinken, hield ik halt
bij een beek. Daar naderden me met wapperende vanen een heel regiment
Pruisische soldaten. Ze reden aan me voorbij. Ze zaten allemaal onder
het stof en toonden sporen zoals die na een slag gewoon zijn, door
het stof en kruitdamp smerige gezichten, gescheurde en versleten
uniformen, maar ze zongen vrolijke strijdliederen.
Een
officier stopte bij mij, en liet zijn paard eveneens drinken. Van hem
hoorde ik, dat Friedrich bij Burkersdorf zojuist een Oostenrijks
leger vernietigend verslagen had. Door een snel wisselende tactiek,
die hij met zijn goed gedrild Pruisisch leger kon uitvoeren, had hij
een veel grotere overmacht aangevallen en op de vlucht gedreven. Zijn
ruiterij kon veel vijanden omsingelen en gevangen nemen, zodat dit
leger niet meer existeerde.
Het
Russische leger onder generaal Tschernitschew was op persoonlijk
verzoek van Friedrich ook tot in de buurt van Burkersdorf op
gemarcheerd. Hij bleef daar echter staan en zijn mensen keken toe bij
de slag, zoals het bevel van de tsarina luidde. De aanwezigheid van
dit leger en de onzekerheid over het ingrijpen leidden er toe, dat
een Oostenrijks korps aan deze flank gebonden was en ten voordele van
Friedrich lang niet aan de strijd kon deelnemen
.
De
aanval van Friedrich was bovendien zo vroeg, dat het aangevallene
Oostenrijkse leger zich niet kon samenvoegen met een tweede leger bij
Leutmannsdorf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten