Wegerer Scholz 61

zolnierz Enst Frischling z Proszowa

Podczas tych ekscytujących lat na Śląsku odnowione walka o naszą wolność miała miejsce na Śląsku. Maria Theresia zawarła sojusz przeciwko królowi pruskiemu w 1744 roku, w celu odzyskania Śląska. W końcu dołączył także król saski, który obiecane był po zwycięstwie nad Prusami uzyskać połączenie lądowe z Polską. Fryderyk nie mógł się doczekać, aż przeciwnicy zgromadzą dużą armię i pomaszerowali z armią ponad stu tysięcy ludzi do Czech i objęli Pragę jako zabezpieczeń pokoju. Musiał jednak wysłać swoją armię z powrotem do Śląsk z powodu problemów z zaopatrzeniem i chorób.

Następnie Maria Theresia oficjalnie uchylała jej obietnicy oddania Śląska Prusom i wysłała do niego dużą armię. Spotkali się z sprzymierzonymi Saksonami w Hohenfriedberg w 1745 roku nad królem Fryderykiem i jego armią i zostali zniszczone pokonani przez niego. Sam Friedrich powiedział, że po tej udanej bitwie o niego, w której ze sprytną taktyką pokonał silniejszą armię przeciwnika, skomponował w passę zwycięstwie marsz Hohenfriedberger i rozkazało bezpośredni korpus armii grać to.

W 1745 r. potrzebne były jeszcze dwie bitwy, jedna w Soor, a druga w Kesseldorfie. W Soorze Prusacy byli prawie otoczeni przez znacznie silniejszą, wrogą armię. Wyglądało na to, że przegrały bitwę. Dzięki odważnej taktyce szturmowej, Friedrich zdołał zmienić to spotkanie w wielkie zwycięstwo z tej niemal beznadziejnej pozycji. Kiedy powiedziano mi, że z ust uczestnika, musiałem pomyśleć o rozmowach z tobą i Fryderykiem w naszym domu o bitwie pod Małujowice. W rzeczywistości został wielkim generałem i tak było we wszystkich gazetach.

W Kesselsdorf armia saska została ostatecznie pokonana, a trzy dni później Friedrich wkroczył do Drezna. Zawieszono tam szybko pokój, ponieważ Friedrich miał tylko jedno żądanie, Śląsk musiał definitywnie należeć do Prus.

Tijdens deze voor Philipp opwindende jaren speelde er in Silezië een hernieuwd gevecht om onze vrijheid. Maria Theresia had in 1744 een alliantie gesloten tegen de Pruissenkoning, met het doel Silezië weer te heroveren. Op het einde sloot zich ook de Saksische koning aan, die na een zege over Pruissen een landverbinding met Polen verzekerd kreeg. Friedrich kon niet afwachten totdat de tegenstanders een groot leger bijeengebracht hadden, en marcheerde met een leger van meer als honderdduizend man naar Bohemen en nam Praag als vredesonderpand in. Zijn leger moest hij echter wegens proviandproblemen en ziektes terugsturen naar Silezië.

Toen herriep Maria Theresia officieel haar toezegging, Silezië aan Pruissen te hebben afgestaan en stuurde er een groot leger naar toe. Ze stoten in 1745 samen met de geallieerde Saksen bij Hohenfriedberg op koning Friedrich en zijn leger en werden door hem vernietigend verslagen. Friedrich zelf zei, dat hij na deze voor hem zo succesvolle slag, waarbij hij met een slimme tactiek het sterkere leger van de tegenstander versloeg, in de zegeroes de Hohenfriedberger mars gecomponeerd had en deze ook meteen door het legermuziekkorps liet spelen.

Er waren nog twee veldslagen nodig in 1745, de ene bij Soor en de tweede bij Kesseldorf. Bij Soor waren de Pruissen bijna door het veel sterkere, vijandige leger omsingeld. Het leek alsof ze die slag verloren hadden. Met een dappere aanvalstactiek lukte het Friedrich toch, om uit deze bijna hopeloze positie het treffen in een grote zege om te buigen. Toen ik dat uit de mond van een deelnemer aan de slag verteld kreeg, moest ik aan de gesprekken met jou en Friedrich bij ons thuis denken, over de slag bij Mollwitz. Hij was daadwerkelijk een groot veldheer geworden, en zo stond het ook in alle kranten.

Bij Kesselsdorf werd het Saksische leger definitief verslagen, en drie dagen later trok Friedrich Dresden binnen. Daar werd snel een vrede gesloten, omdat Friedrich maar één eis stelde, Silezië moest definitief bij Pruissen horen.