Wegerer Scholz 68

zamek Jansky Vrch

Ta historia mojej matki, Bibiana Scholz, otrzymałem w roku 1760 przez księcia biskupa Philipp Gotthard von Schaffgotsch, kiedy odwiedził go w zamek Jansky Vrch w Bohemy. Podróżowałem tam z Wrocławia w kilku etapach. Od Ząbkowice jeździłem tylko z małą, jeden konne bryczka, którą tam pożyczyłem. Byłem z tego bardzo zadowolony, ponieważ nie mogłem jeszcze chodzić normalne z powodu ranny na nogi. Kiedy w końcu pojechałem powoli pod górę do zamku, często musiałem konia dać odpocząć i miałem dużo czasu, myśleć o życie mojej matki u księcia-biskupa.

Kiedy zobaczyliśmy cztery lata temu po raz ostatni byłem burzliwy młody student, który z entuzjazmem jako pruski żołnierz poszło do wojny, aby będzie wreszcie spokój w naszym Śląsku. Ta wojna była wtedy, w 1760 jeszcze nie zakończona. Jako kulawy muszkieter nie mogłem już jednak służyć. Jako dorosły i dojrzały mężczyzna ja teraz miałem serię pytań dla księcia-biskupa, szczególnie na nieszczególnych okoliczności, w których moja matka zmarła w Rzymie.

Kiedy podjechałem pod górę, chciałem pójść do księcia biskupa jako jej były pracodawca. Kiedy opuściłem to miejsce na kilka dni, zrobiłem to jako jego syn. W przeszłości często myślałem o matce i jej relacji z księcia biskupa, również jego kochająca i ojcowski stosunek do mnie. Teraz po czytanie odpowiedz mojej matce i wielu długich i dobrych rozmowach z Philippem, mój ojciec, nabrał pewności.

Chcę odpowiadać dalej historię mojej matki, teraz w roku 1780, tak że wy, moje dwie córki, będziecie wiedzieć, kto był wasze babcia Bibiana, który wy nie mogliście poznać, bo musiała umrzeć tak wcześnie. Muszę zacząć, gdzie skończyła się historia matki.

Dit verhaal van mijn moeder, Bibiana Scholz, heb ik in het jaar 1760 van prins-bisschop Philipp Gotthard von Schaffgotsch gekregen, toen ik hem in slot Johannesberg in Bohemen bezocht. Ik was daar van Breslau uit in meerdere etappen daar naar toe gereisd. Vanaf Frankenstein reed ik alleen met een kleine éénspanner verder, die ik daar geleend had. Daar was ik heel blij mee, want ik kon vanwege de verwondingen aan mijn been nog niet goed lopen. Toen ik eindelijk langzaam bergop naar het slot reed, moest ik het paard vaak laten rusten en had ik veel tijd, over het leven van mijn moeder bij de prins-bisschop na te denken.

Toen we ons vier jaar geleden voor de laatste keer zagen, was ik nog een stormachtige jonge student, die geestdriftig als Pruisische soldaat de oorlog in trok, zodat er eindelijk vrede in ons Silezië zou zijn. Deze oorlog was toen, in 1760 nog steeds niet afgelopen. Ik kon als hinkende musketier echter niet meer van dienst zijn. Als volwassen en gerijpte man had ik nu een reeks van vragen voor de prins-bisschop, in het bijzonder over de eigenaardige omstandigheden waaronder mijn moeder in Rome de dood gevonden had.

Toen ik de berg op reed, wilde ik naar de prins-bisschop als haar vroegere werkgever. Toen ik enkele dagen deze plaats verliet, deed ik dat als zijn zoon. Vroeger al, had ik vaker over moeder en haar relatie tot de prins-bisschop nagedacht, ook over zijn liefdevolle en vaderlijke houding ten opzicht van mij. Nu was het na het lezen van moeders verhaal en vele lange en goede gesprekken met Philipp, mijn vader, zekerheid geworden.

Ik wil met het verhaal van mijn moeder, nu in het jaar 1780 verder gaan, zodat jullie, mijn beide dochters, ooit weten, wie jullie oma Bibiana was, die jullie niet hebben kunnen leren kennen, omdat ze zo vroeg moest sterven. Ik moet aanknopen, daar waar moeders verhaal eindigde.