Wegerer Scholz 75

Bitwa pod Lutynia

Jak Friedrich wyraźnie widział ze swego wzgórza, Austriacy podejrzewali, że atak na prawe skrzydło nastąpi z powodu wiele ruchów kawalerii na wzgórzach w pobliżu Sulinowo. Generał Luchessi wysłał tam wezwanie do wzmocnienia prawego skrzydła głównodowodzącego, księcia Karola von Lorraine, który stał wraz z generałem Daumem na południu w wiosce Lutynia. Odpowiedzieli jednak, że mieli inną ocenę sytuacji i pozostawili ją taką, jaka była. Nowy kurier z prośba ozbrojenia otrzymał tę samą odpowiedź. Dopiero trzecie, bardzo pilne wspomnienie, poprowadziło generała Dauna, z rezerwowym oddziałem lewego skrzydła austriackiego i kawalerii tam, z wielkim łuk na wschód, a następnie na północ, do Lucchesi, by zbadać rzeczywistą sytuację. Friedrich z przyjemnością widział ten ruch z swojej górze. To dobrze pasowało do jego planu.

Kiedy minęliśmy góry na zachód od Sakszicz, zatrzymaliśmy się na chwilę, by zebrać siły. Potem podszedlismy szybkim przejściem na wschód. Przeszliśmy przez tam dość płaskie wzgórza i pomaszerowaliśmy na zupełnie zaskoczonych Austriaków, którzy tutaj pod dowództwem generała Nastatiego byli mocne lewe skrzydło szyku bojowego, dopóki jego część została wysłana przez Daun na północ.

Teraz nastąpił wielki manewr, który ćwiczyliśmy już wiele razy i już się zaczęliśmy podczas walki. Regimenty rozpłynęły się w różnych grupach, które zaczęły krążyć po określone czasie. Po kolejnych kilku krokach kręciliśmy się i cała armia stała się teraz rogiem naprzeciwko wroga, cała siła skoncentrowana na ich flance. W ten sposób zaatakowaliśmy Austriaków, po prostu maszerując coraz dalej i dalej. Ponieważ na tym skrzydle nie pozostała już żadna kawaleria wroga, która mogłaby nas utrzymać. Zostało niepoprawnie przeniesione na północ.

Zoals Friedrich vanaf zijn heuvel goed gezien had, vermoedden de Oostenrijkers door de opvallende bewegingen van de cavalerie op de heuvels bij Borne, dat daar de aanval op de rechter vleugel zou plaatsvinden. De daar staande generaal Luchessi stuurde daarom een oproep voor een versterking van de rechtervleugel naar de opperbevelhebber, prins Karl von Lotharingen, die met generaal Daum zuidelijker in het dorp Leuthen stond. Die antwoordden echter, dat zij de situatie anders inschatten en lieten het opstelling zo als hij was. Ook een nieuwe koerier om versterking kreeg hetzelfde antwoord. Pas een derde, zeer dringende herinnering leidde ertoe, dat generaal Daun met het reservekorps van de linkse Oostenrijkse vleugel en de daar opgestelde cavalerie in een grote boog naar het oosten en dan naar het noorden naar Lucchesi trok, om de werkelijke situatie te verkennen. Deze beweging had Friedrich op zijn berg, met plezier waargenomen. Dat paste prima in zijn plan

.

Toen we de bergen ten westen van Sagschütz passeerden, hielden we kort halt, om kracht te verzamelen. Daarna ging het in snelpas op naar het oosten. Hier trokken we over de daar vrij vlakke heuvels, en marcheerden op de volledig verraste Oostenrijkers af, die hier onder bevel van generaal Nastati de sterke linker vleugel van de slagorde vormden, totdat een deel daarvan door Daun naar het Noorden gestuurd was.

Nu volgde weer de geweldige manoeuvre, dat we al zo vaak geoefend hadden, en tijdens het gevecht al ingezet hadden. De regimenten losten zich op in diverse groepen, die na een bepaalde tijd begonnen te marcheren. Na weer een aantal bepaalde passen werd er gedraaid en het hele leger stond nu in een hoek tegenover de vijand, alle macht geconcentreerd op hun flank. Zo vielen we de Oostenrijkers aan, door eenvoudig verder en verder op hun in te marcheren. Want er was toch geen vijandelijke cavalerie meer op deze vleugel, die ons op zou kunnen houden. Die was, foutief, naar het noorden verplaatst.